Κρίμα που φέτος το πρόγραμμα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου δεν έχει να μας προτείνει και έναν «Προμηθέα Δεσμώτη».

Ισως η τραγωδία του Αισχύλου θα βοηθούσε καταλυτικά κάποιους υπερφίαλους συνδικαλιστές, οι οποίοι κάθε φορά θεωρούν πως, για χάρη συντεχνιακών προνομίων (δεν είναι παράξενο ότι, εν ώρα γενικευμένης κρίσης, οι συνδικαλιστικές βλέψεις περιορίζονται στη διατήρηση σκανδαλωδών ιδιαιτεροτήτων κάποιων ομάδων ελίτ), δικαιούνται να απειλούν και να εκβιάζουν το κοινό καλό – για να το πούμε με τον όρο που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι ρήτορες.

Και όχι μόνο αυτό. Περιβάλλουν τη συντεχνιακή ύβριν με μια ψευδαίσθηση μεγαλείου. Οτι είναι – έναντι της όποιας κυβέρνησης και εξουσίας – νέοι Προμηθείς την ώρα που κρατούν (ξανά!) στο χέρι τον γενικό διακόπτη της ΔΕΗ και της ηλεκτροδότησης τούτης της χώρας, απειλώντας θεούς και δαίμονες. Εφοροι της ανθρώπινης ζωής στον κατά Πλάτωνα «Πρωταγόρα».

Ισως μια παράσταση του «Προμηθέα Δεσμώτη» να τους θύμιζε πως εκείνος έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς για να τη χαρίσει στους ανθρώπους. Δεν την έκλεψε από τους ανθρώπους για να τιμωρήσει τους θεούς. Και τον κοίλο νάρθηκα (καλάμι) ο Προμηθέας τον χρησιμοποίησε για να προστατέψει την φωτιά, για να μη σβήσει. Οχι για να τον ιππεύσει.

Ας κάνουν τουλάχιστον τον κόπο να ακούσουν (στ’ αλήθεια) τα εμβόλιμα στις φετινές «Νεφέλες» του Εθνικού αποσπάσματα από τον «Πρωταγόρα» του Πλάτωνα, στα οποία ο Δίας καλεί τον Ερμή να δώσει στους ανθρώπους Αιδώ και Δικαιοσύνη – εν τέλει, Πολιτική Αρετή.

Τελευταία Νέα