Το σκέφτομαι από μέρες να το κάνω, δεν το έχω κάνει ακόμη, είναι και λίγος ο καιρός από τις εκλογές, αλλά κάποια στιγμή θα το επιχειρήσω. Τι δηλαδή. Να, να παραθέσω όσα λέγονταν προεκλογικά για την περίφημη επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου. Διότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι τυχερός σε αυτή τη φάση, όντας έξω από την κυβέρνηση να μην καλείται να αποδείξει τι έκανε ή τι προτίθεται να κάνει για την κατάργηση του Μνημονίου, οι υπόλοιποι όμως έχουν θέμα. Υποσχέθηκαν προεκλογικά είτε πλήρη επαναδιαπραγμάτευση των όρων του επαχθούς Μνημονίου είτε αναδιαπραγμάτευση κάποιων επιμέρους όρων που θεωρούνται ως ιδιαίτερα σκληροί και συμβάλλουν σημαντικά στην ύφεση. Τα είπαν, το ξέρω. Αλλος έτσι, άλλος αλλιώς, άλλος με διπλωματικό τρόπο και άλλος ξεκάθαρα υποσχέθηκαν αλλαγές. Και οι τρεις τους – Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης. Πλην όμως, με το που έφθασε η τρόικα, δεν είδα να γίνεται κάτι. Ολη η συζήτηση περιεστράφη γύρω από το πώς θα υλοποιήσουμε το Μνημόνιο. Σωστά;

Ο «μπάρμπα Μυτούσης»

Σωστά, και αντίρρηση δεν υπάρχει από κανέναν. Ομως εμείς, αν θυμάμαι καλά – και θυμάμαι, σας βεβαιώνω -, ψηφίσαμε με βάση το δίπτυχο: παραμονή στο ευρώ και αλλαγές στο Μνημόνιο. Αν ήταν να ψηφίζαμε κάτι άλλο, δηλαδή κατάργηση τoυ Μνημονίου και επιστροφή στη δραχμή, θα ψηφίζαμε ΣΥΡΙΖΑ. Ομως ψηφίσαμε το πρώτο. Και δεν βλέπουμε κάτι. Ακούω ότι θα υπάρξει αυτή η επαναδιαπραγμάτευση όρων του Μνημονίου αμέσως μετά το καλοκαίρι. Ναι, αλλά για να υπάρξει αυτή η διαπραγμάτευση, πρέπει πριν απ’ όλα να υπάρχει και συνομιλητής απέναντι. Οταν όλοι σου λένε δεν συζητάμε τίποτα, εφαρμόστε αυτά που έχετε συμφωνήσει, τότε τι διαπραγμάτευση να γίνει, με ποιον και πάνω σε ποιο θέμα. Αυτό θα μας το εξηγήσει κανείς; Λέω λοιπόν ότι ωραία είναι όλα αυτά που λέγονταν προεκλογικά, αλλά αν είχαν και αντιστοιχία με την πραγματικότητα θα ήταν ακόμη καλύτερα. Αλλιώς ανήκουν στην κατηγορία «τα παραμύθια του μπαρμπα-Μυτούση»!

Από Σεπτέμβριο το «έλα να δεις»

Επίσης ένα άλλο πράγμα που θέλω να πω, για να μη βρεθεί κανείς κατόπιν και μου χρεώσει ότι δεν το είπα, είναι και το εξής: εδώ που έχουμε φτάσει, αυτή η ιστορία της επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του Μνημονίου είναι μονόδρομος. Θα πρόσθετα, δε, αν με «έκαιγε» τόσο πολύ, αλλά σας βεβαιώ ότι δεκάρα δεν δίνω μπροστά στο γενικό εθνικό θέμα που είναι η τύχη της χώρας, ότι εκτός από μονόδρομος είναι και όρος επιβίωσης του πολιτικού συστήματος. Διότι μην κοιτάνε τώρα οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι που δεν κουνιέται φύλλο – καύσωνας επικρατεί, πολλοί έχουν φύγει για διακοπές κι όσοι μένουν πίσω δεν βλέπουν την ώρα να κάνουν το ίδιο. Το «έλα να δεις» θα γίνει από τον Σεπτέμβριο με την επιστροφή του κόσμου από τις θερινές διακοπές. Αρα, η κυβέρνηση δεν έχει πολύ χρόνο μπροστά της – μόλις ενάμιση μήνα. Ε, πρέπει να δώσει σοβαρά δείγματα γραφής σ’ αυτό το διάστημα. Πολύ σοβαρά…

Η πολυτέλεια της ανοχής

Τώρα θα μου πει κάποιος, ρε φίλε πόσα θες να μας τρελάνεις; Σε κόφτει εσένα για την τύχη του Σαμαρά και της – κατά βάση – νεοδημοκρατικής κυβέρνησης; Και παράλληλα θα απορήσει και δικαίως. Μα το είπα και προηγουμένως. Δεκάρα δεν δίνω. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να αποτραπεί αυτό που σήμερα φαίνεται αναπόφευκτο – η καταστροφή της χώρας. Από εκεί και πέρα, καθένας θα κριθεί από το τι έκανε την κρίσιμη στιγμή, πώς χειρίστηκε τα θέματά του και τι κατάληξη είχαν οι χειρισμοί του. Με την έννοια αυτή, δεν θεωρώ ότι η κυβέρνηση Σαμαρά έχει δικαίωμα στην ανοχή που παραδοσιακά δίνουν οι πολίτες σε μια νέα κυβέρνηση. Το εθνικό πρόβλημα είναι που δεν αφήνει περιθώριο για τέτοιες πολυτέλειες. Γι’ αυτό, ό,τι είναι να κάνουν, ας το κάνουν όσο πιο γρήγορα γίνεται. Χθες! Αν θέλουν να επιβιώσουν ως κυβέρνηση, το οποίο εγώ, ο Θεός να με συγχωρέσει, δεν το βλέπω… εύκολο.

Αντιπολίτευση μπαμπούλας

Βασικά δεν το βλέπω καθόλου, όχι εύκολο. Και δεν είναι μόνο το δυσοίωνο διεθνές περιβάλλον, που βγαίνει ο κάθε τυχαίος (Φινλανδός, Γερμανός, Ολλανδός, Αυστριακός) κάθε τόσο και μας πετάει μια βρεγμένη πατσαβούρα στο πρόσωπο γιατί δεν κάναμε αυτό ή εκείνο. Είναι ότι το πρόβλημα της χώρας είναι τεράστιο και αυτοί που καλούνται να το διαχειριστούν είτε δεν μπορούν είτε το κάνουν με λάθος τρόπο. Ακούω πολλούς που λένε ότι «αν δεν τα καταφέρουν αυτοί, θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ». Δεν είναι πολύ τιμητικό για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να έχει τον χαρακτήρα του μπαμπούλα. Είναι όμως απολύτως ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο ψηφίζουμε οι Ελληνες: δεν ψηφίζουμε ποτέ θετικά. Καταψηφίζουμε. Θα κάνουμε δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, γιατί σε αυτή τη φάση θέλουμε να τιμωρήσουμε τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη. Πολύ ωραία…

Τον έπιασαν με τη γίδα στην πλάτη

Μια απέραντη θλίψη είναι ο Ακης και απορώ γιατί οι άνθρωποι που τον αγαπούν (ακόμη) δεν φροντίζουν να τον μαζέψουν και να βιώσει την προσωπική του τραγωδία με όσο πιο λιτό τρόπο γίνεται, αφού ο ίδιος πια δεν το καταλαβαίνει. Πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη, που λέμε και στην Ηπειρο, και προσπαθεί τώρα να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του. Δημιουργεί κλίμα συνευθύνης για μια σειρά από πολιτικά στελέχη, λες και δεν ξέρουμε όλοι πως όσες προμήθειες έκανε το υπουργείο Εθνικής Αμυνας (και κάνει) την ευθύνη της πρότασης, όπως και της αξιολόγησης, την είχαν ο υπουργός και οι υπηρεσίες του υπουργείου του. Κρίμα, πολύ κρίμα, που δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του και συμπεριφέρεται σαν ο κακός μαθητής της τάξης που πιάστηκε να αντιγράφει και καρφώνει τον μπροστινό του επειδή δεν έκρυβε επιμελώς το γραπτό του…

Τελευταία Νέα