Με έναν χάρτη στο χέρι ο θεατής κινείται στους χώρους του Μουσείου Ανθρώπινης Συμπεριφοράς. Στέκεται μπροστά από κάθε ζωντανό έκθεμα, προβληματίζεται, παρατηρεί και αποχωρεί για να πάει στο επόμενο όταν εκείνος το θελήσει. «Το ζήτημα είναι να σταθεί μπροστά τους με προσωπικό και μοναχικό τρόπο. Τον καλούμε να είναι μοναχικός, να αναδιατυπώσει ερωτήματα, να κοιτάξει μέσα του, να χάσει τον χρόνο του μπροστά σε ένα έκθεμα», λέει ο σκηνοθέτης Νίκος Διαμαντής. Είναι μια εμπειρία στα όρια θεάτρου. «Στη σημερινή εποχή το μόνο που μας έχει απομείνει – ως πολίτες και ως καλλιτέχνες – είναι να είμαστε πιο οργισμένοι, πιο δυναμικοί, κοιτάζοντας μπροστά και κάνοντας διαφορετικά πράγματα», προσθέτει. «Ο,τι κι αν αποκομίσουμε από το μουσείο αυτό, το σημαντικότερο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια».