Αναζήτηση
Σε δύο ή, το πολύ, τρεις υποψηφίους επιτρέπει το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ να θέσουν υποψηφιότητα κατά τη διαδικασία για την εκλογή αρχηγού από τη βάση στις 18 Μαρτίου. Η «σιδηρά διάταξη» του καταστατικού που υποτίθεται ότι τέθηκε για να αποτρέψει τη διακωμώδηση της διαδικασίας, στην ουσία λειτουργεί αποτρεπτικά και «δεν αφήνει όλα τα λουλούδια να ανθίσουν». Τι προβλέπει ακριβώς όμως η διάταξη αυτή;
Οτι για να θέσει ένα μέλος υποψηφιότητα για το προεδρικό αξίωμα πρέπει να προταθεί από τουλάχιστον 105 μέλη του Εθνικού Συμβουλίου ή από το 10% των εγγεγραμμένων μελών του κόμματος. Το δεύτερο προϋποθέτει, αν έχει το κόμμα 500.000 μέλη, τη συλλογή 50.000 υπογραφών κάτω από την υποψηφιότητά του. Και επειδή αυτό μοιάζει δύσκολο εγχείρημα, αν όχι αδύνατον, όλοι στρέφονται στη συλλογή των 105 υπογραφών από το Εθνικό Συμβούλιο. Μοιάζει εύκολο, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο. Γιατί διάταξη του συγκεκριμένου άρθρου του καταστατικού του ΠΑΣΟΚ προβλέπει ότι κάθε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου έχει δικαίωμα για μόνο μία προτίμηση, άρα οι 105 «προτιμήσεις» είναι προσωποπαγείς και αφορούν μόνο έναν υποψήφιο.
Δεδομένης της κατάστασης που καταγράφεται στο εσωτερικό του αποτελούμενου από περίπου 400 μέλη Εθνικού Συμβουλίου, οι υποψηφιότητες δεν μπορεί να είναι παραπάνω από τρεις!
Οι γνωρίζοντες ισχυρίζονται ότι δεν θα είναι παραπάνω από δύο, αν τελικά ο Γιώργος Παπανδρέου «υποκύψει» – όπως σημειώνουν με χαρακτηριστική ειρωνική διάθεση – στην πίεση της βάσης «να είναι και πάλι υποψήφιος». Και αυτό γιατί ο κ. Παπανδρέου φαίνεται να ελέγχει πάνω από 200 ψήφους στο Εθνικό Συμβούλιο. Αλλες 120 ελέγχει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, οπότε;
Σε αυτή περίπτωση, πιθανότατα θα έχουμε στις κάλπες μια επανάληψη του 2007 – χωρίς αυτή τη φορά να είναι «στη μέση» ο Κώστας Σκανδαλίδης.
Αν όμως ο Γιώργος Παπανδρέου αγνοήσει το «κάλεσμα» της βάσης, ο κατάλογος μπορεί να διευρυνθεί κατά έναν τουλάχιστον. Γιατί δίπλα στον κ. Βενιζέλο και ένα στέλεχος εκ των υποστηρικτών του κ. Παπανδρέου που θα επιδιώξει να εκφράσει την προεδρική πτέρυγα (μπορεί να είναι ο Χρ. Παπουτσής, η Λ. Κατσέλη ή ο Χ. Καστανίδης), μπορεί να «χωρέσει» ακόμη μία υποψηφιότητα καθώς θεωρείται δεδομένο ότι η όποια επιλογή των παπανδρεϊκών θα δημιουργήσει αντίρροπες δυνάμεις και, άρα, ρήγμα στην πτέρυγα.
Σε αυτή την περίπτωση, μοιάζει εξαιρετικά πιθανή η υποψηφιότητα του Ανδρέα Λοβέρδου. Αλλιώς, ο δημοφιλής στη βάση υπουργός Υγείας θα πρέπει να δουλέψει σκληρά είτε να διεμβολίσει την πλευρά των προεδρικών και να συγκεντρώσει υποστηρικτές στο Εθνικό Συμβούλιο είτε να απευθυνθεί στους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, όπου θεωρείται ότι διαθέτει και τη μεγάλη του δύναμη.
ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΟΙ. Αντίθετα, δεν φαίνεται να έχουν καμιά τύχη ανεξάρτητες υποψηφιότητες, όπως για παράδειγμα αυτή του Στέφανου Τζουμάκα. Ο κ. Τζουμάκας θα πρέπει να παλέψει στο Εθνικό Συμβούλιο της 11ης Μαρτίου προκειμένου να διεκδικήσει να του επιτραπεί η υποψηφιότητα, με βάση το τι ίσχυσε για την υποψηφιότητα του Κώστα Σκανδαλίδη στην αναμέτρηση του 2007. Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης είχε κάνει χρήση μιας υποπαραγράφου του καταστατικού, η οποία λέει ότι επιτρέπεται κατ’ εξαίρεσιν σε «ιστορικά» στελέχη να θέτουν υποψηφιότητα για το αξίωμα του προέδρου.
