Για ένα κόμμα χωρίς παλιά βαρίδια

Το μόνο πράγμα που πέτυχε πέραν πάσης αμφιβολίας στα δύο χρόνια της πρωθυπουργίας του ο κ. Παπανδρέου ήταν το εξής: κατέστησε απολύτως συνυπεύθυνο για όλα τα κραυγαλέα σφάλματα της κυβερνητικής πολιτικής το σύνολο των «κορυφαίων» στελεχών του ΠΑΣΟΚ και επίδοξων διεκδικητών της ηγεσίας. Ως εκ τούτου, κανείς τους δεν είναι άμοιρος ευθυνών και δεν μπορεί σήμερα να παρουσιάζεται ως νέο και ελπιδοφόρο πρόσωπο, χωρίς καμία σχέση με το παρελθόν, που δήθεν θα οδηγήσει το Κίνημα και τη χώρα σε έναν πολύ σωστότερο και επιτυχημένο δρόμο. Κανείς τους δεν επισήμανε τα λάθη, τα οποία οψίμως αναγνωρίζουν, τη στιγμή που έπρεπε. Τώρα βέβαια που ανοίγει το παραθυράκι για αλλαγή ηγεσίας και παραιτήθηκε ο Παπανδρέου από πρωθυπουργός, όλοι τους έγιναν ξαφνικά τιμητές και επικρίνουν το ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ κυβερνητικό παρελθόν. […]

Η λύση είναι πολύ απλή εδώ που φτάσαμε. Το σύνολο του ηγετικού κατεστημένου του κόμματος πρέπει να απομακρυνθεί από αυτή τη θέση. Δεν έχει πλέον καμία σχέση με τη βάση του ΠΑΣΟΚ, δεν εκφράζει εδώ και καιρό κανέναν μας, μας εκθέτει ανεπανόρθωτα ως παράταξη. […] Απαιτούνται εντελώς άλλες, διαφορετικές (όχι εναλλακτικές), ριζοσπαστικές, γνήσια προοδευτικές και δημοκρατικές πολιτικές, τις οποίες θα διαμορφώσουν και θα εφαρμόσουν άλλα πρόσωπα, μη αλλοτριωμένα, τα οποία θα τις πιστεύουν πραγματικά και θα έχουν τη διάθεση να συγκρουστούν για να τις επιβάλουν δημοκρατικά, σε απόλυτη συμφωνία με τη βούληση και τα συμφέροντα της βάσης του ΠΑΣΟΚ και ιδίως της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της.

Οι διαδικασίες που θα αποφασίσουν το Πολιτικό Συμβούλιο και τα υπόλοιπα όργανα του ΠΑΣΟΚ, ελπίζουμε όχι καθ’ υπαγόρευση του προέδρου ή των λοιπών «κορυφαίων», θα πρέπει να είναι βαθιά πολιτικές, ανεξαρτήτως χρονοδιαγράμματος.

Το συνέδριο παλαιού τύπου πρέπει να βγει εκτός συζήτησης. Οι τοπικές οργανώσεις είναι διαλυμένες και φυσικά ουδείς σώφρων μπορεί να ανεχθεί στις μέρες μας νέους παραγοντισμούς, νέες «γραμμές» για εκλογές συνέδρων, νέες θλιβερές αψιμαχίες για το ποιος είναι «γραμμένος» και δικαιούται να ψηφίσει για συνέδρους και ποιος δεν είναι, νέες νοθευμένες λίστες μελών που θα αλλάζουν τελευταία στιγμή με παρεμβάσεις από κάποια δήθεν νομιμοποιημένα γραφεία της Ιπποκράτους, νέους «αριστίνδην» συνέδρους και όλα τα συναφή ξεπερασμένα και απεχθή πλέον για την κοινωνία «ενδοπασοκικά» συστήματα.

Είναι βεβαίως δεδομένο ότι αν μπούμε ξανά, ειδικά αυτή τη στιγμή, σε τέτοιου είδους διαδικασίες, θα επιτύχουμε με μαθηματική ακρίβεια τον απόλυτο και τελειωτικό εκφυλισμό και ευτελισμό του Κινήματος. Ούτε φυσικά για να αποφύγουμε τον ευτελισμό αυτό πρέπει να «αναστήσουμε» το σώμα των συνέδρων του 2008. Κάτι τέτοιο είναι απολύτως αντιδημοκρατικό και πέραν τούτου, ακόμα και ως αστείο, είναι κακόγουστο.

Επιπλέον, η διαδικασία εκλογής προέδρου μέσα από μια βάση-χυλό, με μέλη-φαντάσματα και φίλους-α λα καρτ […] δεν θα οδηγήσει πουθενά το ήδη καταρρακωμένο ΠΑΣΟΚ, καθώς δεν μπορεί να προσφέρει καμία αναγκαία πολιτική αλλαγή ούτε την απαραίτητη ιδεολογική ανασυγκρότηση. […]

Συμπερασματικά, η σύγχρονη βαθιά πολιτική και πρωτίστως αμεσοδημοκρατική διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσουμε είναι η εξής: να γίνουν πολιτικές διαδικασίες σε όλη τη χώρα, στις οποίες όσοι ακόμα πραγματικά ενδιαφέρονται να είναι μέλη του ΠΑΣΟΚ και να έχουν λόγο για το τι θα γίνει από ‘δώ και πέρα θα συμμετάσχουν και θα εγγραφούν ως μέλη σε μια νέα λίστα που θα συγκροτηθεί από την αρχή, σε πολιτική βάση και με απόλυτη διαφάνεια, και η οποία θα είναι προσβάσιμη με συγκεκριμένο τρόπο, με βάση τις δυνατότητες που μας δίνει η τεχνολογία, σε όλους τους συμμετέχοντες. […] Το νέο αυτό σώμα μελών θα αποτελεί και το διαρκές σώμα συνέδρων του ΠΑΣΟΚ.

Κάθε μέλος δηλαδή θα είναι και σύνεδρος. […]