Αναζήτηση
Απόστολος Καλδάρας θα είναι η αρχή για τη Χαρούλα Αλεξίου στο κοινό πρόγραμμα «Σε μπλε βελούδο». Δήμος Μούτσης για τη Δήμητρα Γαλάνη. Δυο φωνές που συνέπεσαν με την άνθηση μια εποχής όπου το τραγούδι ήταν η πιο δυνατή της έκφραση καλλιτεχνικά. Νέες φωνές εκείνες, σπάνιο το υλικό που τους έδιναν οι συνθέτες και οι στιχουργοί της εποχής. «Πιο ροκ ήταν η Δήμητρα», λέει η Χαρούλα. «Εγώ πιο λαϊκή τραγουδίστρια». Είναι θέμα καταβολών και παιδείας, λέει η Δήμητρα. «Εγώ ήμουν παιδί της πόλης, είχα άλλα ακούσματα. Η Χάρις μεγάλωσε κοντά στο λαϊκό και στο δημοτικό… Αλλά από κει και πέρα, πολλές φορές συγκλίναμε, μέσα από τις συνεργασίες μας. Εγώ με τον Τσιτσάνη, εκείνη αργότερα με τον Αντύπα. Βίοι παράλληλοι». Η γενιά του ’70 και του ’80, η γενιά του Λοΐζου, του Γκάτσου, του Λευτέρη Παπαδόπουλου και τόσων άλλων…
«Ηταν η χρυσή εποχή του ελληνικού τραγουδιού», λέει η Αλεξίου. «Κι εμείς πολύ τυχερές που ξεκινήσαμε τότε».
Tώρα;
Χ.Α.: Τώρα κάνουμε υπομονή.
Θέλετε να πείτε ότι δεν υπάρχουν νέοι άνθρωποι να συνεχίσουν;
Χ.Α: Δεν είναι δική μου διαπίστωση μόνο. Ούτε έχει σοβαροφάνεια αυτό που λέω. Δέχομαι ότι άλλαξαν οι εποχές, δέχομαι ότι ζούμε σε άλλη πραγματικότητα, αλλά κοίτα τι έχουν οι νεότεροι μέσα στο ρεπερτόριό τους. Πού βασίζουν τα προγράμματά τους. Η ενέργεια από τη γενιά τη δική μας είναι δυνατή ακόμα. Αλλα μεγέθη τότε οι άνθρωποι που έκαναν τραγούδι. Και εντάξει, η σκηνή των τραγουδοποιών που ήρθε στα 90s είναι άκρως ενδιαφέρουσα, έχουν κάνει ωραία πράγματα, όμως δεν μπορούμε να μιλήσουμε για το εκτόπισμα που είχε το λαϊκό τραγούδι του Τσιτσάνη ή των συνθετών του ’70.
«Ζούμε στην εποχή της ταχύτητας, της γρήγορης κατανάλωσης, όπου τα πράγματα δεν έχουν βάρος», προσθέτει η Χαρούλα. «Δεν προλαβαίνει να καθήσει κάτι μέσα μας. Ασε που χρειάζεται διπλή προσπάθεια από μας να σταθούμε, να αντιληφθούμε και να πάρουμε αυτό που είναι να πάρουμε».
Ετσι αλλάζει εκ των έσω και η σχέση που έχει το κοινό με το τραγούδι – «γιατί πάει με τον καιρό του και το κοινό».
«Το πόσο σημαντικά ήταν εκείνα τα τραγούδια», λέει η Δήμητρα, «φαίνεται από τις διασκευές που γίνονται. Δεκάδες. Και δεν παλιώνουν ποτέ, είναι άχρονα».
