Μπορεί η Lady Gaga να μην πέρασε απαρατήρητη, γιατί κανένας δεν περνάει απαρατήρητος όταν εμφανίζεται δημόσια με ένα δορυφορικό πιάτο στο πρόσωπο και έχει κι ένα συμπαθητικό άλμπουμ, το «Born This Way». Εκείνη που έλαμψε όμως πραγματικά ήταν η Αντέλ.

Η 23χρονη Βρετανή, με τα κιλάκια της και τη φωνή που παραπέμπει στις μεγάλες τραγουδίστριες των 60s, έκλεψε την παράσταση. Στην Αγγλία, την Αμερική, σε όλον τον κόσμο. Σάρωσε τα βραβεία – ετοιμάζεται και για πολλά ακόμη -, άρεσε στον κόσμο και τους κριτικούς, επέβαλε το δικό της στυλ και τα τραγούδια της ακούγονται παντού, βρέθηκε στα εξώφυλλα και στις βιτρίνες. Και όλα αυτά, χωρίς να δώσει παρά ελάχιστες συναυλίες αφού το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με τις φωνητικές της χορδές, ακύρωσε εμφανίσεις, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση και τώρα αναρρώνει.

Το ’11 ήταν ασυζητητί η χρονιά της Αντέλ. Το άλμπουμ της «21» προκύπτει και με τα μαθηματικά στοιχεία του billboard το πιο επιτυχημένο και η αστρονομική της πορεία συνεχίζεται. Δεν χορταίνεις να την ακούς. Μέσα στη φορτισμένη ατμόσφαιρα της ποπ, η Αντέλ έκανε τη συγκινητική δήλωση. «Αν δεν ήταν η Εϊμι, εμείς δεν θα ήμασταν πουθενά» είπε, αποχαιρετώντας το είδωλό της.

Στις 23 Ιουλίου, και μόλις στα 27 της χρόνια, η Εϊμι Γουάινχαουζ έφυγε από τη ζωή. Η είδηση της απώλειας άγγιξε όλον τον κόσμο. Η φωνή, ο άνθρωπος που ήταν η Εϊμι και η στιγμή που προσπαθούσε να νικήσει τις αδυναμίες της έκαναν όλο αυτό το τραγικό που συνέβη ακόμη πιο τραγικό.

Στην ποπ μουσική τίποτε δεν πήγε χαμένο. Τα ψαξίματα των καλλιτεχνών έφεραν καρπούς. Από τη μία «έγραψε» πολύ ο ήχος του γάλλου DJ – παραγωγού Νταβίντ Γκετά που «μπόλιασε» τις μουσικές και τις μεγάλες κυκλοφορίες και έκανε το hip hop να πάρει ηλεκτρονική στροφή. Μεγάλη ηλεκτρονική στροφή και να μπει δυναμικά στα κλαμπ όπως οι Black Eyed Peas, ο Kρις Μπράουν, η Ριάνα, η Τζένιφερ Λόπεζ, ο μίστερ – επιτυχία Πίτμπουλ, ακόμη και η Μπρίτνεϊ Σπίαρς που μεγαλώνει και αυτή με ηλεκτρονικά βήματα.

Αν είχε αρχίσει ήδη να φαίνεται από τα προηγούμενα χρόνια, τους τελευταίους δώδεκα μήνες έγινε η κύρια τάση. Η δύναμη του Ιντερνετ – μέσα από τα μουσικά σάιτ και τα μπλογκ – ανέδειξε νέους πρωταγωνιστές. Ταχύτατα. Από τη μια στιγμή στην άλλη. Ονόματα σαν τον Τζέιμς Μπλέικ, τον Weeknd, τον Φρανκ Οσιαν, τους Wooden Shjips, την ΕΜΑ και άλλους που πρέπει να τσεκάρει κανείς γιατί αυτές και άλλες σαν κι αυτές μουσικές είναι αισιόδοξα ακούσματα για το μέλλον.

Oι Black Keys στέκονται κάπου ανάμεσα στους παλιούς και τους καινούργιους, και με το ορμητικό (χορευτικό, ψυχεδελικό, νότιο, funk, ολοζώντανο) ροκ τους ενώνουν στο «El Camino» τους το ροκ κοινό και τους αφοσιωμένους στην dance. Ετσι κι αλλιώς, και τα κλαμπ έχουν αλλάξει.