Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός το προηγούμενο Σάββατο και ως γνήσιος γαύρος είπα να πάω «Καραϊσκάκη» από την παραδοσιακή διαδρομή: Μετρό από το Σύνταγμα ώς το Μοναστηράκι και, εν συνεχεία, Ηλεκτρικός.

Φτάνοντας στο Μοναστηράκι, διαπίστωσα πως η είσοδος «Προς Πειραιά» ήταν αμπαροκλειδωμένη. Ο χρόνος είχε αρχίσει να πιέζει και έτρεξα με αγωνία στα εκδοτήρια. Εκεί, ένας τύπος με πληροφόρησε πως γίνονται έργα και για να πάω Πειραιά έπρεπε να πάρω το τρένο για Ομόνοια! Εφτασα στην αποβάθρα με έναν φόβο: και μετά την Ομόνοια, τι; Φυσικά, δεν υπήρχε καμία ταμπέλα και κανείς υπάλληλος του ΗΣΑΠ για να δώσει τα φώτα του.

Εφτασα στην Ομόνοια. Αλλαξα τρένο. Βρέθηκα στη Βικτώρια. Το τρένο στο οποίο ανέβηκα πήγαινε Κηφισιά.

Πήρα ταξί, έσκασα ένα δεκάρικο και έφτασα στο γήπεδο δύο λεπτά πριν ξεκινήσει το ματς, το οποίο είδα όρθιος στα σκαλάκια. Πάλι καλά… Μια φίλη μου δικηγόρος έχασε μια δίκη με αυτό τον τρόπο.

Η κατάσταση αυτή στον Ηλεκτρικό κρατάει χρόνια. Σε μόνιμη βάση κάποιοι σταθμοί είναι off, με αποτέλεσμα πρωτοφανή ταλαιπωρία. Τρένα που καθυστερούν, τρένα που δεν έρχονται ποτέ, λεωφορεία που κάνουν ώρες… Εσχάτως έχει προκύψει και το σασπένς για το οποίο μίλησα παραπάνω: επιβιβάζεσαι στον συρμό και όπου σε βγάλει.

Ποιος φταίει; Η αναποτελεσματικότητα του κράτους; Η ανικανότητα της διοίκησης; Κάποια «λευκή» απεργία;

Δεν μ’ ενδιαφέρει.

Γενικά είμαι εναντίον του κινήματος «Δεν πληρώνω», αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση θα έκανα ευχαρίστως μια εξαίρεση. Βρίσκω ανήθικο να κοροϊδεύεις τον κόσμο. Ειδικά μέρες που είναι…

Τελευταία Νέα