Εδώ κι έναν χρόνο η Κριστίνα Φερνάντεζ Κίρσνερ, Πρόεδρος της Αργεντινής και χήρα του προκατόχου της στο ύπατο αξίωμα της χώρας, Νέστορ Κίρσνερ, φοράει μόνο μαύρα. Μιλάει δημοσίως για τον πόνο που της προκάλεσε η απώλεια του ανθρώπου της και για να μην ξεσπάσει σε κλάματα προτιμά να χρησιμοποιεί το ουδέτερο «εκείνος» αντί για το όνομά του. Η Αργεντινή θρήνησε μαζί της. Εκλαψε για τον χαμό του πρώην προέδρου που έβγαλε τη χώρα από την κρίση, τον σύζυγο της σημερινής Προέδρου που ακολούθησε επάξια το έργο «εκείνου». Τον τελευταίο χρόνο, οι άσπονδοι φίλοι δεν επιφύλαξαν ούτε ένα χτύπημα κάτω από τη ζώνη για την πρόεδρο. Τέρμα οι χαρακτηρισμοί του τύπου «Εβίτα με μπότοξ», τέλος οι συγκρίσεις με την Ιμέλντα Μάρκος για τη λατρεία της στα παπούτσια. Τα κακεντρεχή σχόλια για τις πλαστικές και το βαρύ μακιγιάζ, για τα ακριβά ταγέρ που χρησιμοποιούνται μόνο μια φορά και τις ακόμη πιο ακριβές τσάντες ή τα μεταξένια σεντόνια που απαιτεί η πρόεδρος στα ταξίδια της στο εξωτερικό, ανήκουν στο παρελθόν. Σεβασμός στη χήρα.

ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ. Οχι ότι οι ψηφοφόροι θα πάνε με δάκρυα στα μάτια για να ρίξουν την ψήφο τους στις προεδρικές εκλογές που διεξάγονται αύριο. Η Αργεντινή ζει μια ευφορική περίοδο. Η χρεοκοπία του 2001 μοιάζει σαν κακή ανάμνηση που δεν έχει καμία θέση στο παρόν. Οι Αργεντινοί μπορούν να αντικρίζουν το μέλλον με αισιοδοξία. Η χώρα τους στέκεται και πάλι στα πόδια της και το οφείλει σε έναν πολιτικό και τη σύζυγό του που πάτησαν στην παράδοση του περονισμού για να κερδίσουν την κοινή γνώμη. Στο ανάγνωσμα της μετά την κρίση Αργεντινής, ο Νέστορ και η Κριστίνα Κίρσνερ κατέχουν κεντρική θέση. Κι αυτό πηγαίνει κάπως έτσι: μετά τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφάρμοσε ο πρόεδρος Μένεμ τη δεκαετία του 1990 και την επέμβαση του ΔΝΤ που είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο την εξόντωση της κοινωνίας αλλά και την κατάρρευση της οικονομίας, ανέλαβε τις τύχες της χώρας ο σχετικά άγνωστος κυβερνήτης της Σάντα Κρουζ. Ο Νέστορ Κίρσνερ επέστρεψε το 2003 στο Μπουένος Αϊρες μαζί με τη μεγαλοαστή σύζυγό του Κριστίνα Φερνάντεζ Κίρσνερ, γνωστή στη Σάντα Κρουζ (αλλά όχι κι έξω από τα σύνορα της επαρχίας) για την αγάπη της στην πολυτέλεια. Κάπου εκεί η Αργεντινή άρχισε να βρίσκει τους νέους Περόν που είχε λατρέψει και τόσο της έλειπαν. Ο πρόεδρος έδιωξε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και δήλωσε αδυναμία αποπληρωμής του συνόλου του χρέους στους διεθνείς δανειστές της χώρας. Το βάρος της ανάκαμψης της οικονομίας σήκωσαν οι εξαγωγές πρώτων υλών και κυρίως της σόγιας στις αγορές των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας. Από τη χρονιά εκείνη η οικονομία της Αργεντινής άρχισε να τρέχει με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 9% ετησίως. Μαζί με μια σειρά από φιλολαϊκά μέτρα, ο πρόεδρος κατήργησε τον νόμο που παρείχε αμνηστία στους βασανιστές της χούντας. Κι όταν, σε μια ασυνήθιστη κίνηση, ο Νέστορ παρέδωσε το 2007 τη σκυτάλη στην Κριστίνα, εκείνη άφησε πίσω της τον ρόλο της πρώτης κυρίας (όπως είχε αφήσει νωρίτερα πίσω της τον ρόλο του μέλους της εθνικής αντιπροσωπείας κι έπειτα της συζύγου κυβερνήτη) για να αναλάβει με ζήλο τον ρόλο της προέδρου.

Από τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς έως τον Οκτώβριο του 2010, όταν ο Νέστορ άφησε αιφνιδίως την τελευταία του πνοή στα 60 του χρόνια χτυπημένος από έμφραγμα, η Αργεντινή πορεύτηκε με ένα είδος συζυγικής συγκυβέρνησης. Κανείς δεν ενοχλήθηκε ιδιαίτερα από αυτό το ζεύγος που εκτός από τη ζωή μοιραζόταν και τη δουλειά. Οι αντιδράσεις για το γεγονός ότι οι Κίρσνερ τριπλασίασαν σε αυτά τα οκτώ χρόνια την περιουσία τους δεν ξεπέρασαν τα όρια της γκρίνιας. Φαινόμενα διαφθοράς και κυβερνητικά σκάνδαλα συγχωρούνταν. Τι σημασία είχαν; Η ανεργία έχει πέσει από το 25% στο 7% χάρη στις θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν στην εγχώρια βιομηχανία αλλά και τον δημόσιο τομέα. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας προβλέπουν αυξήσεις κάθε χρόνο και οι Αργεντινοί καταναλώνουν με ρυθμούς που δεν κατανάλωναν ποτέ στη μεταπολεμική τους ιστορία, όπως είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει η απεσταλμένη της «Μοντ» στο Μπουένος Αϊρες. Τηλεοράσεις plasma, κινητά τηλέφωνα και λοιπά ηλεκτρονικά γκάτζετ πωλούνται σαν ζεστό ψωμί. Το κλίμα χάλασε μόνο όταν η Πρόεδρος Κίρσνερ επέβαλε έναν ιδιαίτερα υψηλό φόρο στους καλλιεργητές σόγιας. Οι αναλυτές εντοπίζουν στις απέραντες φυτείες την αιτία της αντιστροφής του κλίματος για την Κριστίνα. Ο θάνατος του Νέστορ έσωσε, όμως, την παρτίδα. Στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον περασμένο Αύγουστο, ένα είδος προκριματικών που γίνονται για να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι ενόψει της τελικής αναμέτρησης, η Κριστίνα απέσπασε το 50,07% των ψήφων αφήνοντας τον δεύτερο Ρικάρντο Αλφονσίν 38 μονάδες πίσω. Οι δημοσκοπήσεις για την αυριανή αναμέτρηση δίνουν στην Κίρσνερ από 54% έως 57%. Η Κάζα Ροζάδα είναι και πάλι δική της, η 58χρονη Κριστίνα από το Λα Πλάτα θα μείνει για άλλα τέσσερα χρόνια στο Μπουένος Αϊρες.

Η ΠΑΛΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ. Σε αυτό το μείγμα βαρέος πένθους και καλών οικονομικών επιδόσεων που χαρίζει εκλογικές νίκες, η Κριστίνα Κίρσνερ δεν χρειάζεται να προσθέσει τίποτα. Αρκεί να υπενθυμίζει το πένθος της με μηνύματα στο twitter, όπου την ακολουθούν σχεδόν ένα εκατομμύριο συμπατριώτες της. Το κλειδί για την καλή υγεία της οικονομίας βρίσκεται στον προστατευτισμό, τη μεγαλύτερη αμαρτία που θα μπορούσε να διαπράξει κανείς στις καλές εποχές της παγκοσμιοποίησης. Από το 2008, η κυβέρνηση Κίρσνερ (τυπικά της Κριστίνα, όχι του Νέστορ) προφυλάσσει με νύχια και με δόντια την εσωτερική αγορά. Για να δουν τα προϊόντα τους να εισάγονται στην Αργεντινή, οι ξένοι πρέπει να επενδύσουν στη χώρα. Διαφορετικά, οι περίπου τριάντα Πόρσε που έφτασαν από τη Γερμανία θα συνεχίσουν να σαπίζουν στα τελωνεία. Οι Γερμανοί – και μαζί τους η υπόλοιπη Ευρώπη – θυμώνουν, οι Αμερικανοί και οι Κινέζοι επίσης για τα δικά τους προϊόντα. Αλλά η Κριστίνα Κίρσνερ δείχνει ανυποχώρητη. Το επίδομα πρόνοιας που παίρνουν οι φτωχοί συμπατριώτες της πίνοντας νερό στο όνομά της πρέπει να μείνει ανέπαφο. Με μπότοξ ή χωρίς, η Αργεντινή βρίσκει μια νέα Εβίτα.

Τελευταία Νέα