Κι αν το ελληνικό πρόβλημα δεν ήταν οικονομικό – που δεν είναι; Κι αν δεν είναι πολιτικό – που πολλοί νομίζουν πως είναι; Κι αν δεν είναι φυλετικό – που αυτό κι αν δεν συζητείται; Κι αν δεν είναι κοινωνικό – που πολλοί υποστηρίζουν πως είναι; Κι αν ήταν όλ’ αυτά μαζί και τίποτε απ’ όλα αυτά μεμονωμένα; Αν ήταν κάτι που έχει να κάνει με τη μυθολογία; Πιο συγκεκριμένα, αν ήταν πρόβλημα στερητικού άλφα; Αμορφία, Ανομία, Απιστία δεν είναι οι τρεις θεότητες που προσδιόρισαν την πορεία της ιστορικής φυλογένεσης του νεοελληνικού κράτους και του κοινωνικού μας σχηματισμού;

Αυτές δεν ευλόγησαν (ή δεν ευλογήθηκαν) από την αντιπαροχή, την πελατειακότητα και την παραοικονομία; Αυτές δεν απεργάστηκαν την ταπείνωση του πάσης φύσεως περιβάλλοντος χάριν της κάλπικης ευδοκίμησης ενός εκάστου με όρους καταφερτζή; Αυτές δεν έκαψαν το δάσος και μας έκαναν να πιστέψουμε ότι μπορούν να υπάρχουν δέντρα που θάλλουν περιβαλλόμενα από καμένη γη; Αυτές δεν αναγόρευσαν σε υπέρτατο ιδεώδες την ατομική διάσωση από το ομαδικό ναυάγιο και σε πεμπτουσία της επιτυχίας τη μεμονωμένη εξαίρεση του ηθοποιού από τη γενική πανωλεθρία μιας παράστασης; Αυτές δεν καθόρισαν τα νερά μέσα στα οποία κολυμπάμε όλοι; Αυτές δεν προσδιόρισαν την ποιότητα του συμβολαίου της συνύπαρξής μας; Αυτές, λοιπόν, τις τρεις νεράιδες που αποφάσισαν σήμερα να δείξουν το άλλο πρόσωπό τους, σαν Ερινύες, ποιος θα τις αντιμετωπίσει;

Ο αναθεματισμός του άφρονος χρηματοπιστωτικού συστήματος; Η καταδίκη του ληστρικού καπιταλισμού; Η καταγγελία του πολιτικού νανισμού της Ευρώπης, της ανικανότητας της τρόικας, της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος; Η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου; Οι εκλογές; Οι μη εκλογές; Ποιος;

Τελευταία Νέα