Εξι μήνες πριν στηθούν τα οδοφράγματα στο Καρτιέ Λατέν και οι φοιτητές βρουν τη δική τους παραλία κάτω απ’ την άσφαλτο του Παρισιού, ο ιδιόρρυθμος λαϊκός τραγουδιστής Χρηστάκης ηχογραφούσε ένα τραγούδι σε σύνθεση Ζακ Ιακωβίδη και στίχους του Μιχάλη Γαβριηλίδη που θα γινόταν αθάνατη επιτυχία: την «Κανάρα» ή «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί» που τον εκτόξευσε στον χώρο του τραγουδιού και τον έκανε εξαιρετικά δημοφιλή σε μια χρονιά που ο κόσμος άλλαζε και σημαντικά ιστορικά γεγονότα έμελλε να τη σημαδέψουν – για τους απανταχού ΑΕΚτζήδες πάντως σαν τον Χρηστάκη το 1968 είναι μια τυχερή χρονιά, αφού η ΑΕΚ κατακτά το Κύπελλο Κυπελλούχων στο μπάσκετ, νικώντας στο Παναθηναϊκό Στάδιο τη Σλάβια Πράγας με σκορ 89-82.

Ας πάμε όμως πάλι πίσω στο σουξέ μας.

Τους στίχους στην «Κανάρα» έγραψε ο βιολιστής Μιχάλης Γαβριηλίδης. Αδελφός του πρωταγωνιστή της κωμωδίας Γιώργου Γαβριηλίδη – όπως διαβάζουμε στη βιογραφία του Ζακ Ιακωβίδη «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί» που συνέγραψε προσφάτως ο Κώστας Παπασπήλιος – είπε στον Ιακωβίδη, μόλις άκουσε ολοκληρωμένο το τραγούδι: «Ζακ, πρέπει να το πει ο Χρηστάκης». Και παρακάτω – σύμφωνα με τα στοιχεία του Παπασπήλιου – το αιτιολόγησε ως εξής: «Εχει παράξενη φωνή, σκωπτική, θεατρική, ό,τι πρέπει για το τραγούδι».

Χρηστάκης – «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί»

Ο Χρηστάκης κλήθηκε αμέσως και με χαρακτηριστική άνεση μπήκε στον ρόλο και στο νόημα της «Κανάρας» και παρά τις εκατοντάδες μεταγενέστερες επανεκτελέσεις, η δική του ερμηνεία παραμένει ασύγκριτη. Σχεδόν, αμέσως με την κυκλοφορία του δίσκου 45 στροφών με το εν λόγω τραγούδι, χάλασε ο κόσμος και οι πωλήσεις ήταν εντυπωσιακές. Μάλιστα, η «Κανάρα» ώθησε ακόμη περισσότερο το ιδιότυπο show του Χρηστάκη στα κέντρα και ο τραγουδιστής άφησε εποχή ως ο έλληνας Τζόνι Χαλιντέι αφού δεν δίσταζε να ξαπλώνει ανάμεσα στα σπασμένα πιάτα των νυχτερινών κέντρων στα οποία εργαζόταν.

Μάλιστα, έναν χρόνο μετά την ηχογράφηση της «Κανάρας», ο Χρηστάκης που εμφανιζόταν στο κέντρο «Αδυναμία» – του Λευτέρη Ψιλόπουλου – μόλις ερμήνευε το εν λόγω σουξέ πολλοί απ’ το κοινό έκαναν πως φτερούγιζαν!

Ο Χρηστάκης – αληθινό του όνομα ήταν το Χρήστος Σύρπος – είχε τη δική του συμβολή στο λαϊκό τραγούδι και ο ίδιος αναγνώριζε ως μοναδικό του συμπαραστάτη τον Πάνο Γαβαλά. Για τους γνώστες του χώρου ήταν αυτός που έφερε την κίνηση στην ερμηνεία – κάτι αντίστοιχο της Μαίρης Λίντα. Επίσης, πίσω απ’ την εύθυμη παρουσία και τη γελαστή του φάτσα, υπήρχε μια αθόρυβη και ζόρικη πλευρά, αφού ο Χρηστάκης είχε πορεία στον χώρο απ’ την εποχή του ρεμπέτικου και μάλιστα με πρώτη του εμφάνιση στο κέντρο «49» της Θεσσαλονίκης με τους Πρόδρομο Τσαουσάκη και Κώστα Καπλάνη.

Ας δούμε όμως πώς έβλεπε ο ίδιος την επιτυχία του σε συνέντευξη στον Τάσο Κουτσοθανάση για το περιοδικό «Ντομινό» – σημειωτέον και κατά σειρά σουξέ είχε κάνει με τα «Να χαρείς τα μάτια σου καλέ», «Σε είδα στο Λυκαβηττό», «Κανάρα», «Τα μπαγλαμαδάκια»: «Δεν είμαι τίποτε άλλο από έναν καλλιτέχνη που αγαπάει τη δουλειά του και τον κόσμο. Βρήκα τον δικό μου τρόπο να διασκεδάσω το κοινό και με τις διάφορες κινήσεις που κάνω πάνω στην πίστα, πιστεύω ότι εκφράζω πιο παραστατικά τα τραγούδια».

Η «Κανάρα» – ή «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί» – σημείωσε τρομακτική επιτυχία και χορεύεται ακόμη και σήμερα στα απανταχού bachelor parties αλλά και στα γαμήλια γλέντια και μάλιστα απ’ τις νύφες. Το τραγούδι πάντως πήρε τον χαρακτήρα ύμνου για την ελευθερία του αμετανόητου εργένη. Πριν υποταχθεί στις κοινωνικές συμβάσεις και χορέψει τον χορό του Ησαΐα.

Τελευταία Νέα