Η αποδοκιµασία των πολιτικών µας από τους πολίτες – ψηφοφόρους τους µπορεί να διαβαθµισθεί ωςεξής: 1. Το γιαούρτωµα είναι µία «από τις πιο “εξευγενισµένες” (sic) µορφές αποδοκιµασίας», 2. «Ηπιότερη» αποδοκιµασία είναι το σφύριγµα και το γιουχάισµα, 3. Το φτύσιµο είναι «ατιµωτική αποδοκιµασία», 4. Για µια «πιο οργισµένη» αποδοκιµασία συνιστώνται οι σάπιες ντοµάτες και τα κλούβια αυγά – ας υπενθυµίσουµε εδώ και τις ωµές µπριζόλες του Τζαρά και των ντανταϊστών.

Ο καθηγητής Χρ. Γιανναράς, που σε πρόσφατο άρθρο του εισηγείται τις ανωτέρω διαβαθµίσεις επιµένοντας κιόλας πως είναι «δεδοµένη, σαφέστατη η διαφορά της αποδοκιµασίας από την άσκηση βίας» πράγµατι καινοτοµεί στο πολιτικό σαβουάρ βιβρ µε παρακινδυνευµένους ωστόσο τρόπους καθώς, αν τυχόν τα «εξευγενισµένα» γιαουρτώµατα υιοθετούνταν από την πλειονότητα τωνπολιτών, είναι βέβαιο ότι δενθα περιορίζονταν στους πολιτικούς, παρά θα παίρναναµπάριζα και τους πανεπιστηµιακούς καιτους δεσπότες και όλους τους προεξάρχοντεςκαι προεξέχοντες της κοινωνίας γενικώς.

Μα πέρα από την ποσοτική της ευκρίνεια, η διαβαθµισµένη αποδοκιµασία του κ. Γιανναρά ελέγχεται στο πολιτικό σκέλοςδιότι δεν προσδιορίζει το « πότε και το πώς » όπως προτρέπει ο Αναγνωστάκης· ας πάρουµε την περίπτωση των αγανακτισµένωνσυµπολιτών που κραύγαζαν «Φέρτε πίσω τα κλεµµένα» έξωθι της οικίας του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σηµίτη (διότι περί αυτού κατ’ ουσίαν πρόκειται). Εδώ έχει διαπιδυθεί ο δηµόσιος στον ιδιωτικό χώρο (ενεργοίπολιτικοί διαδηλωτές εναντίον ιδιωτικής κατοικίας πρωθυπουργού ε.α.) και γνωρίζουµε πως όταν οι δύο αυτοί χώροι παύουν να είναιδιακριτοί, τότε έχουµε ό,τι και στην περίπτωση που οι τρεις εξουσίες (νοµοθετική, εκτελεστική και δικαστική) διαπλέκονται: η δηµοκρατική δοµή του πολιτεύµατοςαπειλείται από φασίζουσες εκτροπές.

Οι αγανακτισµένοι διαδηλωτές θα πρέπει συνεπώς να κραυγάζουν ή να γιαουρτώνουν στο πολιτικό πλαίσιο της δηµοκρατίας (λ.χ. σε πολιτική οµιλία ή στοπολιτικό γραφείοτου κ. Σηµίτη) και όχι σαν λούµπενακροδεξιοί έξω από τα σπίτια των Εβραίων της µεσοπολεµικής Βαϊµάρης. Οσο για τους πολιτικούς, στον βαθµό που αποδέχονταν να τους στρώνουν χαλιά και να τους ραίνουν µε ροδοπέταλα, ήρθε η ώρα να υποµείνουν και τα κεσεδάκια.

Λίγα λόγια τώρα γιατον τελευταίο πρωθυπουργό µε την πλήρη σηµασία του όρου, τον Κώστα Σηµίτη. Επειδή τα «κλεµµένα» των φωνασκούντων εξυπονοούν την «απάτη του Χρηµατιστηρίου», όπου χιλιάδες αθώοι επενδυτές πέσανε θύµατα των προτροπών της τότε κυβέρνησης να επενδύσουν τα λεφτά τους σε ποµφόλυγες, καταθέτω εκπρόθεσµες τις αφελείς απορίες µου:

1. Από πότε γίναµε τόσο πειθήνιοιστις κυβερνητικές προτροπές; Εδώ ένα τσιγάρο επιχειρεί να απαγορεύσει ο σηµερινός Πρωθυπουργός και αντιστεκόµαστε σθεναρά. Αν ο τότε υπουργός Γ.Παπαντωνίου µάς προέτρεπε να πέσουµε στοποτάµι, θα πέφταµε κραυγάζοντες «Το ζήτησε ο υπουργός µας»; 2. Το Χρηµατιστήριο είναι τζόγος, όπου κάποιοι πληροφορηµένοι και επιτήδειοι κερδίζουν µε συνέπεια να χάσουν οι απληροφόρητοι και ανεπιτήδευτοι. Μήπως πρέπει να θυµηθούµε ότι εκτός από τους χιλιάδες χαµένους υπάρχουν και οι εκατοντάδες (αισχρο-) κερδισµένοι, µεταξύ των οποίων και γνωστοί πολιτικοί, οι οποίοι εύλογοείναι να αποσιωπούν τα γρήγορα και µεγάλα κέρδη τους;

3. Σπάζω το κεφάλι µου να κατανοήσω: ο µικροεπενδυτής της επαρχίας που είναι άσχετος από χρηµατιστηριακές δραστηριότητες ρίσκαρε και µάλιστα σε αµφίβολες αξίες λιγουρευόµενος να κερδίσει εις βάρος των εξειδικευµένων «καρχαριών» της πρωτευούσης και της αλλοδαπής; Αυτό δεν είναι αθωότητα, είναι απληστία των αδαών χωρικών.

Κατακλείς: εκτός από ικανότερος των µεταπολιτευτικών πρωθυπουργών, ο κ.Σηµίτης θα έπρεπε να καταστεί και πρότυπο του νεοέλληνα µάγκα: άχαρος στο γυαλί αλλά αδιάφορος για µερεµετίσµατα της δηµόσιας εικόνας του, µα και ανεπίληπτος σε ζητήµατα προσωπικών σκανδάλων, ο Πειραιώτης κατόρθωσε παίζοντας «συρτό ποδόσφαιρο» να πειθαναγκάσει και το ΠΑΣΟΚ και την Ελλάδα να συνταχθούν υπό το ιδεολόγηµατου «εκσυγχρονισµού» και έτσι ναπετύχουµε στόχους στρατηγικής σηµασίας.

Οι αγανακτισµένοι διαδηλωτές θα πρέπει να κραυγάζουν ή να γιαουρτώνουν στο πολιτικό πλαίσιο της δηµοκρατίας και όχι σαν λούµπενακροδεξιοί έξω από τα σπίτια των Εβραίων της µεσοπολεµικής Βαϊµάρης

Ο Μίµης Σουλιώτης διδάσκει Λογοτεχνία στο Πανεπιστήµιο ∆υτικής Μακεδονίας