Τι ΉΤΑΝ ΑΥΤΌ; Πότε προλάβαµε και γίναµε ανθρωποβόρα όντα; Σύµφωνοι. Το οικονοµικό επιτελείο τηςκυβέρνησης εντέλλεται να λάβει µέτρα. Σκληρά, εξοντωτικά, ίσως και απάνθρωπα. Για να ισοφαριστεί η σπατάλη προηγούµενων ετών, για να εγκριθούν τα δάνεια, για να γίνουµε… καλά παιδιά. Είναιβέβαιο ότι ακόµη και οι κατ’ εξοχήναρµόδιοι για τις περικοπές αποδοχών και τις αναντίστοιχες αυξήσεις του κόστους ακόµη και των πιο αναγκαίων αγαθών έχουν επίγνωση τηςαπόγνωσης στην οποία περιέρχεται το κοινωνικό σύνολο. Και αναµφίβολα δεν επιθυµούν νατο εξαφανίσουν.

Μήπως όµωςκάποιοι άλλοι, κάποιοι από µας το έχουν ήδη σκεφτεί; Δεν εξηγείται διαφορετικά η επίθεση που δέχθηκε προ ηµερών ένας υπουργός τηςκυβέρνησης γιατίέκανε λόγο για κοινωνικ ήευαισθησία. Αγνωστη έννοια στις µέρες µας, θα αντιτείνουν εν χορώοιαπανταχού στριµωγµένοι από χρέη και υποχρεώσεις. Για τον λόγο αυτό όµωςαποκτά ιδιαίτερη σηµασία ότι ο αρµόδιος για τα θέµατα Δικαιοσύνης υπουργός τόλµησε να πει απερίφραστα και όχι µε υπαινιγµούς ότι το κράτος και ειδικότερα οι διωκτικοί του µηχανισµοί θα πρέπει να αξιολογούν την κοινωνική πραγµατικότητα πριν από οποιαδήποτεενέργεια.Είτε γιατί οι εργαζόµενοι δεν συµµορφώνονται σεµια δικαστική απόφαση και προχωρούν σε απεργία πουέχει κριθείαπό το δικαστήριο παράνοµη είτε γιατί κάποιοι πολίτεςπου δεν έχουν να πληρώσουν «δεν πληρώνουν».

Και στις δύο περιπτώσειςείναι βέβαιο πως πρόκειται για απελπισµένους καιπεινασµένους ίσωςανθρώπους, οι οποίοι αντιδρούνµε τον τρόπο που µπορούν στο κακό που µας βρήκε. Αν δενείµαστε σε θέση να το συµµεριστούµε και ζητάµε την κεφαλή τους επί πίνακι, τότε η διάβρωση των συνειδήσεων γίνεται πιο απειλητική από τα βάρβαρα οικονοµικά µέτρα. Συνεπής προς το ουσιαστικό πνεύµα της Δικαιοσύνης, την οποία υπηρετεί από τη θέση του πολιτικού προϊσταµένου, ο κ. Καστανίδης είπε το αυτονόητο. Κάθε περίπτωση απαιτεί διαφορετική αντιµετώπιση, αναλόγως των πραγµατικών περιστατικών. Και αντί να πάρουµε µια ανάσα ανακούφισης, από τηνέµµεση υπόδειξη και προς τους εφαρµοστές των νόµων, πέσαµε να τον φάµε. Δεν πάµε καλά…