Τ εν είναι µόνον ο Φλωρίδης, ο Γείτονας και ο Καρτάλης που διαφωνούν µε την περαίωση. Γνωρίζω τουλάχιστον τριάντα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αλλά και υπουργούς που κατεβάζουν τα µάτια από ντροπή και οργή για την καινούργια απόφαση του Παπακωνσταντίνου και τονίζουν ότι για πολλοστή φορά αµνηστεύονται οι φοροφυγάδες και πληρώνουν τη νύφη οι ειλικρινείς φορολογούµενοι. Ο Καρτάλης µάλιστα λέει και κάτι που το βρίσκω δολοφονικά ευφυές: «Μην εξαντλήσετε, κύριε υπουργέ, την κοινοβουλευτική µας ευπείθεια φέρνοντας µελλοντικά και την περαίωση αυθαίρετων κτισµάτων και καταπατηµένων εκτάσεων, για να µαζέψετε χρήµατα…».

Τον λυπάµαι τον Παπακωνσταντίνου. Δουλεύει σαν σκυλί, ταξιδεύει, αγωνίζεται, τσακώνεται, γίνεται κακός µε όλους, για να µπορέσει να τα φέρει βόλτα – «για να ενώσει τις δυο άκρες», που λένε οι Γάλλοι.

Μάταιος κόπος. Πρώτον, γιατί «λεφτά δεν υπάρχουν». Και δεύτερον, διότι ο φοροεισπρακτικός µηχανισµός µπάζει από παντού. Και φαίνεται πως έχει δίκιο ένας φίλος µου, παλιά καραβάνα στο υπουργείο Οικονοµικών, που µου λέει κάθε τόσο: «Στους εκατό εφοριακούς οι ογδόντα είναι άχρηστοι, τεµπέληδες και χωρίς γνώση του αντικειµένου. Οι υπόλοιποι είκοσι είναι ικανοί, αλλά τα παίρνουν. Εισπράττουν εκατό δραχµές για λογαριασµό του κράτους και κρατάνε για πάρτη τους τις πενήντα. Και όλα αυτά, µε χαρτιά, αποδείξεις κ.λπ. Τη φάµπρικα, τη γνωρίζουν καλά και όλοι οι κατά καιρούς υπουργοί. Δεν µπορούν όµως να κάνουν τίποτα οι άνθρωποι. Η Ελλάδα θα λύσει το φοροεισπρακτικό της πρόβληµα µόνο αν… εισαγάγει εφοριακούς από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία!». Το κακό µε τον Παπακωνσταντίνου είναι ότι δεν παραδέχεται το παραµικρό! Δεν οµολογεί ότι έχουµε ένα κράτος σµπαράλια, γεµάτο τρύπες, που αδυνατεί να µαζέψει τους φόρους του. Λέει διάφορα. Αίφνης, ότι µε την περαίωση, «ο συνετός φορολογούµενος προστατεύεται και ο συνεπής δεν εκβιάζεται»! Και ακόµη, ότι δεν είναι µεν ευχαριστηµένος από τη λειτουργία των ΔΟΥ, αλλά το σύστηµα θα το αντιµετωπίσουµε µε νοµοσχέδιο για την αναµόρφωση του φοροεισπρακτικού µηχανισµού τον Οκτώβριο!

Τα πάντα, αγαπητέ µου – και φιλότιµε – υπουργέ, βρίσκονται σε πλήρη διάλυση. Οταν συλλαµβάνεται ένας εφοριακός επ’ αυτοφώρω να λαδώνεται και ο εισαγγελέας τον αφήνει ελεύθερο. Οταν γι’ αυτή την απίστευτη ιστορία αναγκάζεται να παρέµβει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Οταν ο εν λόγω «έντιµος» υπάλληλος του υπουργείου, είναι γνωστό τοις πάσι ότι ηγείται «διακοµµατικής συµµορίας» που βγάζει λεφτά µε τέτοιες κατάπτυστες ενέργειες και το θέµα θάβεται στις ειδήσεις, αλλά και ο κόσµος το προσπερνά αδιάφορος, τότε είµαστε για να µας κλαίνε οι ρέγγες.