ΑΝ ΗΤΑΝ αλλοδαπές θα σπεύδαμε να τις κατασπαράξουμε και να δαιμονοποιήσουμε την «αμαρτωλή» καταγωγή τους. Αν ήταν παιδιά μιας περιθωριοποιημένης κοινωνικής ομάδας θα σπεύδαμε να εστιασθούμε στην επικινδυνότητα του περιθωρίου. Τώρα; Προφανώς είναι αντιδεοντολογική και επισφαλής οποιαδήποτε αναφορά σε διαγνώσεις και εξ αποστάσεως αναλύσεις της άγνωστης σε μένα προσωπικότητας των δύο εφήβων. Εκείνο που τρομάζει είναι ότι οι δύο έφηβες είναι παιδιά της διπλανής πόρτας. Και όπως φαίνεται, το ίδιο ισχύει και για τις οικογένειές τους. Ομως αυτή ακριβώς η διπλανή πόρτα είναι που σήμερα «μπάζει» και το ρεύμα της σαρώνει τα πάντα. Η κοινοτοπία του κακού. Η τερατόμορφη όψη της φυσιολογικότητας. Αλλωστε, τι άλλο έκαναν αυτές οι δυο έφηβες από το να υπηρετήσουν πιστά το πιστεύω ενός ολόκληρου αξιακού συστήματος; Αντάλλασσαν χάδια για φράγκα. Πού το μεμπτό; Μια αγοραία κοινωνία όπου όλα ανάγονται στην κουλτούρα μιας ακραίας συναλλαγής. Η συναλλαγή είναι τόσο αυτονόητη, ώστε όταν δεν εφαρμόζεται ο χρυσός της κανόνας, τότε απελευθερώνονται όλα τα άγρια ένστικτα που ενυπάρχουν μέσα μας. Ο εφηβικός ψυχισμός διόλου δεν εξαιρείται από μία τέτοια «απελευθέρωση». Το «έτσι συνηθίζεται», το «νόμιμο είναι και ηθικό» σας θυμίζουν τίποτα; Σας θυμίζουν, μήπως, μια εποχή όπου ο ουρανός μπερδεύεται με τον πάτο του πηγαδιού; Το ακραίο συμβάν, ένας μεγεθυντικός καθρέπτης που ανατριχιάζει μέσα από το οικείο είδωλο που στέλνει πίσω.

Τελευταία Νέα