«Είναι σαν να έχει περάσει μια ζωή. Ή σαν να μην υπήρχε ζωή πριν από το ταξίδι. Είναι μεγάλο διάστημα κι εμείς το καταλαβαίνουμε περισσότερο από τον καθένα γιατί τα χιλιόμετρα, οι χώρες, τα τοπία, οι παραστάσεις και οι εμπειρίες καρφώνονται στο μυαλό και δεν φεύγουν εύκολα.

Μπορούμε να πάμε πίσω δύο χρόνια και να θυμηθούμε μέρα τη μέρα τι κάναμε».


Ήταν 25 Απριλίου του 2007, όταν ο Άκης Τεμπερίδης, δημοσιογράφος θεμάτων αυτοκίνησης, και η 31χρονη χορογράφος Βούλα Νέτου ξεκινούσαν από την Αθήνα για να πραγματοποιήσουν ένα «όνειρο τρελό». Τον γύρο του κόσμου με ένα τζιπ. Σήμερα, 787 ημέρες μετά, βρίσκονται στον Μισισιπή των ΗΠΑ, έχοντας «οργώσει» πέντε ηπείρους- Ευρώπη, Αφρική, Ασία, Ωκεανία, Αμερική- με το κοντέρ να έχει καταγράψει περισσότερα από 120.000 χλμ.- τρεις φορές η περίμετρος της Γης. Τα σχεδόν δυόμισι χρόνια που εξερευνούν τον πλανήτη, οι δύο ταξιδιώτες έχουν ζήσει μοναδικές στιγμές. Ήρθαν σε επαφή με Πυγμαίους και Μασάι στη Μαύρη Ήπειρο, έκαναν κατάδυση με λευκούς καρχαρίες στη Νότια Αφρική, ελεύθερη πτώση από τα 10.000 μέτρα πάνω από την έρημο Ναμίμπ. Σκαρφάλωσαν στα Ιμαλάια, έζησαν σε έναν οικισμό με ανθρώπους της φυλής Καλάσα που σύμφωνα με την προφορική παράδοση κατάγονται από τον στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, διέσχισαν την έρημο Σίμσον της Αυστραλίας, έσωσαν ακόμη και δύο ναυαγούς που χαροπάλευαν επί τέσσερις ώρες στο Σουλαγουέζι της Ινδονησίας.

Βέβαια, δεν έχουν λείψει και οι άσχημες στιγμές. «Δεν ξέρω αν η χειρότερη στιγμή ήταν την προηγούμενη Κυριακή όταν μας τράκαραν σε έναν έρημο δρόμο σε ένα εθνικό πάρκο στο Μισισιπή, όταν κόλλησε ο κινητήρας μας στη Σουμάτρα ή όταν πέθανε ο αδερφός μου ενώ ήμασταν στο Κατμαντού. Πάντως, οι πιο άσχημες στιγμές ακολουθούνται συνήθως από τις πιο όμορφες. Όλα έχουν πάει στραβά, έχεις χάσει λίγο τον προσανατολισμό σου, κάποιες φορές και το κουράγιο σου, όμως βάζεις το κεφάλι κάτω και συνεχίζεις. Δεν έχεις να χάσεις και πολλά όταν είσαι στον δρόμο, ξέρεις…. », σημειώνει ο κ. Τεμπερίδης. Το ταξίδι αυτό δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αν δεν υπήρχε ο Καριμπού- έτσι έχουν ονομάσει το τζιπ. Ένα ειδικά διασκευασμένο Land Rover Discovery ΙΙΙ με σκηνή οροφής, ειδικές χειροποίητες αναρτήσεις, βάση για δύο ρεζέρβες και έξτρα ρεζερβουάρ πετρελαίου. Όσο για τα χρήματα που χρειάζονται για τον γύρο του κόσμου, ο κ. Τεμπερίδης σημειώνει: «Ενώ ήμασταν βασιλιάδες στην Αφρική και την Ασία και βάζαμε και οικονομίες στην άκρη, από την Αυστραλία άρχισε η δική μας οικονομική κρίση. Στείλαμε δύο φορές το αυτοκίνητο με κοντέινερ και κάναμε δύο διηπειρωτικά ταξίδια, χώρια που το κόστος ζωής ανέβηκε κατακόρυφα. Το παλεύουμε όσο μπορούμε, ψάχνουμε νέα έσοδα από συνεργασίες σε έντυπα του εξωτερικού και τουλάχιστον, χάρη στο σκηνάκι μας στην οροφή του αυτοκινήτου, τα περισσότερα βράδια κοιμόμαστε δωρεάν. Όμως οι οικονομίες μας στέρεψαν και τώρα από τον μισθό που έχουμε πληρώνουμε και τη δόση του αυτοκινήτου. Είμαστε σε άθλια κατάσταση, όμως το βλέπουμε κι αυτό σαν περιπέτεια. Είναι μάθημα επιβίωσης αυτό που θα το χρησιμοποιήσουμε και μετά στην Ελλάδα».

Η κ. Νέτου δεν θέλει να σκέφτεται ότι κάποια στιγμή το ταξίδι αυτό θα λάβει τέλος και θα αναγκαστούν να επιστρέψουν στη καθημερινότητα της Ελλάδας. «Με στενοχωρεί. Δουλειά- σπίτι, σπίτι- δουλειά. Όμως σκέφτομαι ότι ύστερα από αυτό που ζήσαμε, τη ζωή μας θα τη βλέπουμε πάντα σαν περιπέτεια».

ΤΡΟΜΑΖΕΙ Η… ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Δεν θέλουν ούτε καν να το σκέφτονται ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει το ταξίδι τους και θα επιστρέψουν στη ρουτίνα της καθημερινότητας

«Παντού συναντάμε Έλληνες»


ΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ταξιδεύουν ο κ. Τεμπερίδης και η κ. Νέτου εκτός από τη φιλοξενία των ντόπιων έχουν γευτεί και αυτή των Ελλήνων που βρίσκονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη. «Η σχέση μας μαζί τους ξεκίνησε στην Αφρική. Στο Μαρόκο, στη Μαυριτανία, στο Καμερούν, στο Κονγκό, στη Νότια Αφρική, στην Τανζανία, όπου μας δέχτηκαν σαν ήρωες, μας έβαλαν στα σπίτια τους και ακόμη μας ακολουθούν νοερά. Είναι φίλοι αληθινοί, όλοι. Έλληνες βρήκαμε και στο Ιράν, στο Πακιστάν, όπου Έλληνες εθελοντές παλεύουν να σώσουν τον πολιτισμό των Καλάσα, αλλά και στη Μαλαισία. Μετά ήρθε η Αυστραλία. Μπρίσμπεϊν, Μελβούρνη, Σίδνεϊ. Εκεί οι Έλληνες είναι τόσοι πολλοί που ήταν σαν να επιστρέφαμε στην πατρίδα κάποιες φορές. Πάλι μας άνοιξαν κάποιοι τα σπίτια τους, το οποίο είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να μας κάνει κανείς. Εξαιτίας μας, μέχρι και το «Μακεδόνικα» αναζωπυρώθηκε- ένα θέμα που πονάει πολύ την εκεί ομογένεια. Μου έδειξε με παράπονο ένας Έλληνας το υβριστικό άρθρο ενός Σκοπιανού μια μέρα. Κάθομαι και του γράφω μία επιστολή στα αγγλικά. Δεν μου απάντησε ποτέ.

Όμως, μια ελληνική εφημερίδα άρχισε μάχη έπειτα από αυτό.

Τους πάνε στα δικαστήρια. Ήμασταν οι «Μακεδόνες που κάνουν τον γύρο του κόσμου» για τους Έλληνες της Αυστραλίας και αυτό τους έκανε πολύ υπερήφανους», λέει ο κ. Τεμπερίδης.

Τελευταία Νέα