Η ΕΛΛΑΔΑ χωρίς την Ευρώπη είναι μια μίζερη βαλκανική χώρα που μαστίζεται από επαρχιωτισμό. Το ίδιο ισχύει και για όλες τις μικρομεσαίες χώρες της Ευρώπης. Έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μόνο η Γαλλία και η Γερμανία έχουν κάποια διεθνή οντότητα.

Εθνικιστές, ρατσιστές, σταλινικοί (παλιοί και νέοι) κι άλλες κομματικές ομάδες που η Ιστορία τούς έβαλε στο περιθώριο- ένα είδος ιεχωβάδων της πολιτικήςθέλουν να μας πείσουν ότι η Ευρώπη είναι που εμποδίζει την «πορεία του έθνους προς τη δόξα» ή στο «κοινωνικό προτσές».

Η δεξιά και συντηρητική πολιτική της Ε.Ε. είναι το πρόσχημα. Επειδή όταν οι λαοί στη δημοκρατία ψηφίζουν Δεξιά, τότε βγαίνουν δεξιές κυβερνήσεις και Κοινοβούλια. (Δεν έφυγαν οι Αμερικανοί από τις ΗΠΑ επειδή βγήκε ο Τζορτζ Μπους ο μικρός, ούτε οι Έλληνες από την Ελλάδα επειδή βγήκε ο Κ. Καραμανλής ο ανιψιός). Ο δεξιές κυβερνήσεις και αντιλήψεις εμπόδισαν την πρόοδο της Ευρώπης και την ενότητά της: το ευρωπαϊκό Σύνταγμα, τον ευρωπαϊκό στρατό, την κοινή εξωτερική πολιτική, την ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική κ.λπ.

Η Ελλάδα στα 30 χρόνια που συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση πήρε πάνω από 250 δισ. ευρώ για τους αγρότες, την ανεργία, την υγεία, την εκπαίδευση και για έργα:

δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, γέφυρες, τραμ, Μετρό και πολλά άλλα. Και μην πείτε:

«Ναι, αλλά τα φάγανε οι εργολάβοι!». Γιατί α) δεν φάγανε μόνο οι εργολάβοι.

Έφαγαν αγρότες, νέοι, άνεργοι και πολλοί άλλοι και β) εμείς εκλέξαμε αυτούς που διαλέξανε τους εργολάβους.

Αν η Ελλάδα δεν ήταν τώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η δραχμή θα είχε πέσει στα Τάρταρα από την υποτίμηση και η φτώχεια και η ανεργία θα ήταν χειρότερες από κάθε άλλη φορά. Θα παθαίναμε ό,τι έπαθε η Ισλανδία και άλλες χώρες εκτός Ε.Ε. που τρέχουν τώρα να μπουν κάτω από τη στέγη της Ευρώπης.

Δεν μπορούμε λοιπόν να γυρίσουμε πίσω στη βαλκανική μιζέρια και τον επαρχιωτισμό.

Την ώρα που άλλες βαλκανικές χώρες μπαίνουν ή προσπαθούν να μπουν στην Ευρώπη.