Ο Κ. ΣΗΜΙΤΗΣ με το άρθρο του για την ενιαία οικονομική διακυβέρνηση της Ευρώπης («ΤΑ ΝΕΑ», 28.2.2009) έθιξε κι ένα θεμελιώδες ζήτημα για την Ελλάδα. Έθεσε ξανά το δίλημμα για το μέλλον της χώρας:

● Θέλει ο ελληνικός λαός να γίνει η Ελλάδα ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή χώρα ή θέλει να παραμείνει μια βαλκανική χώρα, που με ανατολίτικη κουτοπονηριά κάνει πως σέρνεται προς την Ευρώπη βουτηγμένη στην ασιατική διαφθορά;

Είναι εξάλλου ο Κ. Σημίτης ο μοναδικός Έλληνας πολιτικός που δικαιούται να θέσει αυτό το δίλημμα, αφού είναι ο πρωθυπουργός που έβαλε την Ελλάδα στην ΟΝΕ και τη θωράκισε απέναντι στη σημερινή κρίση.

Γιατί έξω από την ΟΝΕ και το ευρώ η Ελλάδα θα έτρεχε τώρα ολοταχώς προς τη χρεοκοπία. Το δίλημμα αυτό εξάλλου αντιμετώπισαν και όλοι οι άξιοι ηγέτες της χώρας: από τον ιδρυτή του ελληνικού κράτους Ι. Καποδίστρια έως τους Χ. Τρικούπη, Ελ. Βενιζέλο, Κ. Καραμανλή και τελευταία τον Κ. Σημίτη.

Και η απάντησή τους υπήρξε σαφής και απόλυτη: διάλεξαν τον εξευρωπαϊσμό του κράτους και τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας σε αντιλήψεις, συμπεριφορές και θεσμούς τόσο στην οικονομία και τη Δημόσιοι Διοίκηση όσο και στην υγεία, την παιδεία κ.λπ.

Για παράδειγμα: Δεν μπορεί να συνεχιστεί η τραγωδία σε προϋπολογισμό 65 δισ. ευρώ τα 41 δισ. ευρώ να πηγαίνουν στα τοκοχρεολύσια για το δημόσιο χρέος, το οποίο πλησιάζει τα 250 δισ. ευρώ.

Αν η Ελλάδα δεν φάει το χρέος της, τότε θα βυθιστεί στην τραγωδία της χρεοκοπίας.

Όσο για την ευρωπαϊκή άποψη του Κ. Σημίτη, αυτή αποτελεί την πιο συγκροτημένη πρόταση για την έξοδο από την κρίση με ανάπτυξη.

Οι άξιοι ηγέτες στις κρίσεις δεν κάθονται να προφητεύουν και να θρηνούν για την καταστροφή που έρχεται αλλά θεωρούν την κρίση πρόκληση και ευκαιρία για νέου τύπου ανάπτυξη και αναθέσμιση της Ευρώπης.

Ο Κ. Σημίτης, όπως οι Ζακ Μονέ, Ρ. Σουμάν, Ζακ Ντελόρ, ανήκει στη χορεία των μεγάλων σχεδιαστών της ευρωπαϊκής ενοποίησης.