Σταθερά θεωρώ ότι η σύγκλιση και συνεργασία Κεντροαριστεράς και Αριστεράς αποτελεί αναγκαιότητα για μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας.

Όμως οι όροι και οι προϋποθέσεις δεν υφίστανται σήμερα.

Το ζήτημα του εκλογικού νόμου, που θα ισχύσει για τελευταία φορά στις προσεχείς εκλογές, με τις 40 έδρες μπόνους στο πρώτο εκλογικό σχήμα- και συμμαχικό- είναι όντως μια πραγματικότητα. Είναι όμως σε τελευταία ανάλυση «τεχνικό». Δεν μπορεί να υποκαταστήσει πολιτικές και προγραμματικές συγκλίσεις που προαπαιτούνται και προηγούνται.

Έτσι, η κατηγορηματική απόκρουση από τον Αλ. Αλαβάνο εκλογικής συνεργασίας και κοινής καθόδου ΠΑΣΟΚ- ΣΥΝ στις προσεχείς εκλογές που προτείνεται, μπορεί να αναγνωστεί και ως η «προφανής άρνηση» μιας πρότασης που επιχειρεί να ζέψει την άμαξα μπροστά από το άλογο. Δεν μπορεί να προτείνεται η εκλογική κοινή κάθοδος πριν καν ξεκινήσει η όποια επιχείρηση διάγνωσης των δυνατοτήτων συζήτησης, συνεννόησης, συμπόρευσης, συναπόφασης πάνω σε κεντρικά προγραμματικά ζητήματα και πολιτικές επιλογές.

Και όλα αυτά να λέγονται ενώ δεν εγκαταλείπεται τουλάχιστον από τη μισή στελέχωση του ΠΑΣΟΚ και η διεκδίκηση της… αυτοδυναμίας. Αυτοδυναμία και προεκλογική συνεργασία δεν πάνε μαζί.

Κουλτούρα συνεργασίας δεν υπάρχει και στους δύο όμορους χώρους. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να καλλιεργηθεί. Το αντίθετο μάλιστα, αλλά με πολύ προσεκτικά βήματα για να είναι στέρεα και χωρίς πισωγυρίσματα.

Προφανώς προαπαιτούμενη είναι η κοινή δράση ΠΑΣΟΚ- ΣΥΝ για αντίσταση και απόκρουση πολιτικών της κυβέρνησης της Ν.Δ. Δυστυχώς σε χώρους και πεδία της επικαιρότητας, στα μέτωπα της παιδείας, των Πανεπιστημίων, στις ιδιωτικοποιήσεις (ΟΤΕ, Ολυμπιακή, λιμάνια) αλλά και τελευταία σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής αντί για συγκλίσεις και κοινή δράση υπάρχουν αποκλίσεις και αντιπαλότητα.

Ας αφεθεί κατά μέρος η επικοινωνιακή διάσταση μιας «εκλογικής συνεργασίας για να φύγει σίγουρα η Δεξιά», με την οποία είναι έντονα χρωματισμένη η πρόταση. Κατά μέρος ας αφεθεί και η δήλωση ότι «τώρα το μπαλάκι είναι στην πλευρά του ΣΥΝ»…

Αυτό που σίγουρα ελλείπει είναι το μείζον. Εκκρεμεί από την πλευρά της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ πρόταση συγκροτημένη, με προγραμματικές θέσεις, δεσμεύσεις, πολιτικές και ατζέντα. Αυτή δεν υφίσταται, δεν κατατίθεται, όπως χρόνια ζητούμε. Αν μια τέτοια πρωτοβουλία τεθεί στη βάσανο του πολιτικού διαλόγου μπορούν να προκύψουν ή και όχι επόμενες διαδικασίες συγκλίνουσας πορείας όπου δεν θα μπορεί αυθαιρέτως να αποκλείεται τίποτα.

Στις σημερινές συνθήκες επέλασης της Ν.Δ. με τις ακραίες πολιτικές της όλα μπορεί και πρέπει να τεθούν στο τραπέζι. Αλλά ας φροντίζουμε να έχουμε ένα τραπέζι και όχι να το αναποδογυρίσουμε…

Ο Δ. Χατζησωκράτης είναι μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού

Τελευταία Νέα