ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ Πάλι οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι θα την πληρώσουν

Ένα από τα πράγματα που βαριέμαι πολύ, πάρα πολύ, κάθε χρόνο τέτοια εποχή, είναι ο προϋπολογισμός. Βασικά δεν βαριέμαι ακριβώς τα νούμερα και τα κάθε λογής «νούμερα» που ένθεν κακείθεν ολοφύρονται ή πανηγυρίζουν για το περιεχόμενό του- οι μεν γιατί επιβάλλει την άγρια λιτότητα, οι άλλοι γιατί επιτέλους επιτυγχάνεται η ανάπτυξη και πιστοποιείται η ευρωστία της οικονομίας. Βαριέμαι όλο αυτό το σκηνικό της έκπληξης που στήνεται, από όλους, γιατί δήθεν δεν το περίμεναν. Τι δεν περίμεναν, δεν έχω καταλάβει ακριβώς, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση. Η ουσία είναι πως όλοι κάνουν τους έκπληκτους, ενώ όλοι ξέρουν. Ότι πάλι οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι θα την πληρώσουν, πάλι οι μη έχοντες θα δώσουν, γιατί οι κατέχοντες κορόιδα δεν είναι, και επιπλέον είναι και λίγοι- χίλιοι, δυο χιλιάδες, τρεις, πέντε; Παραπάνω δεν είναι. Άσε που είναι και καλοί φίλοι της κυβέρνησης. Οπότε, σου λέει ο άλλος- ο κυρ Αλογοσκούφης ας πούμε- από αυτούς και να πάρεις, δεν φτάνουν. Άσε που θα γκρινιάζουν κι από πάνω. Και καταφεύγει στη γνωστή συνταγή: λίγα από τους πολλούς, και όχι πολλά από τους λίγους… Ο κύριος Αλμούνια

Περί βαρεμάρας αναφορά, μέρος δεύτερον, διότι περιέργως πώς, αυτή η έννοια εισήλθε βιαίως στη ζωή μου τις τελευταίες ημέρες, και κάνω ό,τι μπορώ για να την αποδιώξω από πάνω μου και όχι μόνο. Λοιπόν, επίσης ένα άλλο πράγμα που βαριέμαι είναι να με κοροϊδεύουν. Το παίρνω προσωπικά. Χαλιέμαι άσχημα. Αφού καταλαβαίνω ότι προσπαθείς να με κοροϊδέψεις, γιατί το κάνεις; Τουλάχιστον πες μου την αλήθεια- θα το εκτιμήσω περισσότερο. Έρχεται ο κυρ Αλογοσκούφης από την ξενιτιά- από Βρυξέλλες μιλάμε- και κουβαλάει μαζί του τα εύσημα ενός κυρίου Αλμούνια, που συμπεριφέρεται όπως ο Πάπας- μαζί με το αλάθητό του. Ο Αλμούνια λοιπόν έδωσε συγχαρητήρια στην κυβέρνηση για τα αποτελέσματα της ελληνικής οικονομίας. Αααααα, αναφωνούν οι ιθαγενείς εκστασιασμένοι. Και δεν διερωτάται ένας, αφού ρε παιδιά σάς έδωσε συγχαρητήρια, γιατί πρέπει να επιβάλετε νέους φόρους; Απάντηση δεν υπάρχει φυσικά. Τι υπάρχει; Μια τρύπα νααααα, μετά συγχωρήσεως, που απαιτεί τουλάχιστον 6 δισ. ευρώ για να κλείσει. Κι επειδή δεν υπάρχουν αυτά τα λεφτά, θα τα πάρει από όλους μας. Αυτό είναι το μυστικό (και) του φετινού προϋπολογισμού. Και μετά λες εσύ: αφού ο Καραμανλής είχε πει ότι θα συγκεντρώσει 10 δισ. ευρώ από τον περιορισμό της σπατάλης του κράτους, γιατί δεν τα παίρνει από εκεί και βάζει χέρι στις δικές μας τσέπες;

Υπερκόπωση

Απορίες χωρίς απαντήσεις φυσικά. Πρώτον, γιατί όποιος πίστεψε (και ψήφισε, εννοείται) αυτή την κυβέρνηση είναι άξιος της μοίρας του και δεύτερον γιατί οι πολίτες είναι τόσο φλομωμένοι από τα ψέματα των πολιτικών, που σου λέει, έλα καημένε, το ψέμα του Καραμανλή σε πείραξε τώρα εσένα; Εντάξει, δεν λέω, αλλά είναι μάλλον μεγάλη χοντράδα να δεσμεύεσαι ότι εγώ με το που θα βάλω χέρι στη σπατάλη θα εξοικονομήσω 10 δισ. ευρώ και μετά, όταν έρθει η ώρα να υλοποιήσεις τη δέσμευση, να λες εντάξει ρε παιδιά, πού και πού λέμε και καμιά… κουβέντα για να περάσει η ώρα!

Πάντως, αν κάτι με εντυπωσίασε αυτή την εβδομάδα, ήταν η δραστηριότητα του Καραμανλή. Βλέπω να μην τη γλιτώνει την… υπερκόπωση, ο πρόεδρος Κώστας – κι αυτό είναι ένα θέμα που οφείλει να προσέξει ιδιαίτερα. Παράδειγμα, η Τρίτη που μας πέρασε: Κυβερνητική Επιτροπή το μεσημέρι για τον εκλογικό νόμο, Υπουργικό Συμβούλιο με συζήτηση επί του προϋπολογισμού το βράδυ. Ήρεμα πρόεδρε, ήρεμα… «Πώς έγινε έτσι»

Δεν βλέπω να επικρατεί ηρεμία αν συνεχίσει η κυβέρνηση αυτές τις εξυπνάδες με το Ασφαλιστικό. Δεν φτάνει που μας κορόιδεψαν όλους δηλώνοντας προεκλογικά ότι δεν θα θιγούν κεκτημένα, δεν θα αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης, δεν θα μειωθούν οι συντάξεις, δεν… δεν… έχουν εφεύρει και το πονηρό προπαγανδιστικό επιχείρημα, ότι όλος ο θόρυβος για το Ασφαλιστικό οφείλεται στο ότι θίγονται οι δημοσιογράφοι. Το ότι αυτό το καταγέλαστο από κάθε άποψη επιχείρημα στοχεύει στο να βάλει την κοινωνία απέναντι στους δημοσιογράφους είναι η μία πλευρά του θέματος (εγχείρημα άκρως… δεξιό, καθ΄ ότι ουσιαστικά επιδιώκει τον «κοινωνικό αυτοματισμό», με ό,τι αυτός συνεπάγεται εις βάρος κοινωνικών ομάδων, μεμονωμένων προσώπων κ.λπ.). Η άλλη είναι ότι εμπνευστής και διακινητής αυτού του επιχειρήματος είναι ο Θόδωρος Ρουσόπουλος, δημοσιογράφος το πάλαι και με συνδικαλιστικές «ανησυχίες» τον καιρό που έκανε τον δημοσιογράφο. Πώς άλλαξε έτσι είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα- μια παραλλαγή του οποίου είναι και το «πώς έγινε ετσι». Την απάντηση την έχει βεβαίως μόνο ο ίδιος. Εμείς απλώς την απογοήτευσή μας έχουμε να δηλώσουμε.

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ Μια «σκιά» στον Δήμο Ηρακλειδών της Κω

Oι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ έχουν τελειώσει, αύριο κλείνουν δύο εβδομάδες από την 11η Νοεμβρίου, κανείς δεν αμφισβητεί τη νίκη του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά κάποιοι τα έκαναν έτσι που φρόντισαν να δημιουργήσουν σκιές. Μια τέτοια «σκιά» υπέπεσε στην αντίληψή μου και αφορά τον Δήμο Ηρακλειδών. Πού βρίσκεται ο δήμος; Στην Κω και περιλαμβάνει τρία χωριά:

πρόκειται για την Καρδάμαινα, την Αντιμάχεια και τον Κέφαλο. Τα αποτελέσματα στις εκλογές αυτές ήταν κατά σειρά: Καρδάμαινα, Παπανδρέου 61, Βενιζέλος 20, Σκανδαλίδης 189.

Αντιμάχεια Παπανδρέου 105, Βενιζέλος 53, Σκανδαλίδης 121.

Κέφαλος, Παπανδρέου 111, Βενιζέλος 81, Σκανδαλίδης 66. Πού είναι το μυστικό; Ότι από την Καρδάμαινα κατάγεται ο Σκανδαλίδης, είναι το χωριό όπου γεννήθηκε, γι΄ αυτό και έλαβε το 70% των ψήφων.

Περίμενε πώς και πώς τα αποτελέσματα, να δει πόσο τον αγαπάνε οι συγχωριανοί του. Υποθέτω ότι αντιλαμβάνεται ο καθένας την έκπληξή του όταν διαπίστωσε μετά την επίσημη ανακήρυξη του αποτελέσματος ότι ο Δήμος Ηρακλειδών και οι 376 ψήφοι που έλαβε εκεί δεν προσμετρήθηκαν στο ποσοστό του! Τις έφαγε το σκοτάδι, όπως και των υπολοίπων, φυσικά. Έχουν γίνει κι άλλα τέτοια; Και σε ποια έκταση; Ο Θεός και η ψυχή τους (αυτών που διαχειρίστηκαν την καταμέτρηση φυσικά, όχι των ψήφων- αυτές, είπαμε, τις έφαγε το σκοτάδι…)