Ο Νιλ Γιανγκ ενθουσιάστηκε με ένα παλιό αυτοκίνητο. Όταν το περιγράφει, το πρόσωπό του φωτίζεται, παίρνει μια ασυνήθιστη λάμψη. Πρόκειται για μια Lincoln Continental Μark ΙV του 1959, εμπορική αποτυχία όταν κυκλοφόρησε, και κάτι σαν οικολογική καταστροφή με τα σημερινά στάνταρ, όπως γράφει συγκεκριμένα η «Ηerald Τribune», όμως ο Νιλ Γιανγκ το λάτρεψε. Και γι΄ αυτό μετέτρεψε το αμάξι σε οικολογικό και ετοιμάζεται να το οδηγήσει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Ντιτρόιτ, για να δείξει τη λειτουργικότητα αυτών των αυτοκινήτων. Μάλιστα, το ταξίδι θα το κάνει και ταινία. «Και αυτή η ταινία θα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από όσα έχω κάνει έως τώρα». Το αυτοκίνητο, λέει ο διάσημος συνθέτης και τραγουδιστής του ροκ, είναι «πολύ βαρύ. Έχει μεγάλη αδράνεια, και αυτό του δίνει μεγάλη δύναμη». Το αυτοκίνητο μοιάζει κάπως με την καριέρα του Νιλ Γιανγκ: η μεγάλη προσωπικότητα, η σχετική «αδράνεια» τεσσάρων δεκαετιών, η πρόσφατη νέα αρχή, η παλαιομοδίτικη εξωτερική εμφάνιση και η εσωτερική φρεσκάδα. Όλο αυτό εκφράζεται ολοκάθαρα στο νέο του άλμπουμ, «Chrome Dreams ΙΙ».

«Δουλεύω σκληρά για τη Μούσα», λέει στα 61 του σήμερα ο Γιανγκ. Και πράγματι δουλεύει σκληρά τα τελευταία χρόνια. Από τη ροκ-όπερα «Greendale» του 2003, στο στοχαστικό «Ρrairie Wind» (και την ταινία με αφορμή αυτό από τον Τζόναθαν Ντέμι, «Νeil Υoung: Ηeart Οf Gold»), στο αντιπολεμικό τραγούδι του «Living With War», το 2006. «Όταν ετοιμάζεις άλμπουμ δεν έχεις συγκεκριμένα πράγματα στο μυαλό σου, απλά ξεκινάς και μερικές φορές έρχεται πιο εύκολα από άλλες». Αυτήν τη φορά, «τα τραγούδια ήρθαν σχετικά γρήγορα, και ήταν εκεί από την αρχή έως το τέλος». Το καινούργιο άλμπουμ «κοιτάει» λίγο προς τα πίσω.

Πήρε το όνομά του από το «Chrome Dreams», ένα άλμπουμ του από το 1977, το οποίο ο Γιανγκ ποτέ δεν κυκλοφόρησε.

«Ήταν όλα έτοιμα, αλλά εγώ είχα ήδη αρχίσει να δουλεύω άλλα πράγματα και δεν γύρισα πίσω». Στα καινούργια τραγούδια «υπάρχει πολύς στοχασμός και αναζήτηση των εμπειριών εκείνων που θα μας ανοίξουν τα μάτια».

Σε αυτή του την περιοδεία θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο.

«Θέλω να ελέγχω το περιβάλλον», λέει και επιλέγει μόνος του τους χώρους στους οποίους θα εμφανιστεί. «Έχει μεγάλη σημασία. Προτιμώ να είναι παλιοί χώροι. Οι εξωτερικοί παράγοντες να μην επηρεάζουν τη συναυλία. Δεν θέλω να έχει ο θεατής καμιά σχέση με τον εξωτερικό κόσμο όταν είναι μέσα. Γιατί, εμείς θα πάμε κάπου αλλού».