Φοίβη Αθηναίου

Αν σας σφίγγει η πόλη γύρω, αν έχετε διάθεση να επικοινωνήσετε για το πρόβλημά σας, η κυρία Φοίβη Αθηναίου (που έχει τα νεύρα της από οκτώ ετών!) είναι εδώ, στην ηλεκτρονική διεύθυνση Ρhoebe@dolnet.gr (με ένδειξη: Για Φοίβη) και στην ταχυδρομική διεύθυνση «ΤΑ ΝΕΑ», «Ορίζοντες», Για κ. Φοίβη Αθηναίου, Μιχαλακοπούλου 80, 115 28 Αθήνα

Τσουρούτικα, βολικά κι εθιμοτυπικά χαΐρια

Τι λέγαμε; Ότι πάνε να αφήσουν «στην απ΄ έξω» τον χρήσιμο για το κινηματογραφικό τοπίο και επαΐοντα διευθυντή του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης οι ιθύνοντες του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, που συντηρούνται με ευγενική χορηγία 3 εκατ. ευρώ του ταλαίπωρου ελληνικού λαού.

Γιατί; Μα γιατί τόλμησε να ζητήσει ανανέωση για πέντε έτη της θητείας του με μισθό ολόκληρο τον χρόνο και όχι μόνο την περίοδο του Φεστιβάλ. Το ίδιο δηλαδή με τους (μάλλον άσχετους με το αντικείμενο) καρεκλοκένταυρους του εκ-Πολιτισμού.

Πάλι καλά που κάποιος γκρίνιαξε, διότι «επίσημα χείλη», φεστιβαλικά, διαβεβαίωναν χτες πως «η ανανέωση της σύμβασής του θα γίνει με τους ίδιους όρους για έναν χρόνο, όχι μόνο για την περίοδο του Φεστιβάλ».

Τσουρούτικα και πάλι. Για έναν μόνο χρόνο. Γιατί, σου λένε οι «αρμόδιοι», να μην ξέρουμε αν θα κρατήσουμε εμείς τη θέση μας κι εκείνος να την έχει για πέντε; (Ίσως γιατί είναι πιο χρήσιμος; Ίσως;).

Το δε εκ-Πολιτισμού, διά της «κεφαλής» του, έκανε μόνον εθιμοτυπικό περασματάκι από το Φεστιβάλ, δίχως Γραμματείς και Φαρισαίους (είχαν άλλες δουλειές, άραγε;), και έφυγε για να μην τύχει και δεσμευθεί για τίποτα ενώπιον των μέσων ενημέρωσης επί του θολού κινηματογραφικού τοπίου. Καλό το κολπάκι. Και βολικόοο… Φοίβη

Αριθμητική της ευτέλειας

Αγαπητή Φοίβη, Ααα! Μισό λεπτό! Σχετικά με εκείνη την αλυσίδα σούπερ μάρκετ που λέγαμε, που σχεδιάζει της να ιδρύσει ένα μίνι μάρκετ για απόρους. Ε, λοιπόν, είμαι σε απόλυτη θέση να γνωρίζω πως δεν επιδεικνύει την ίδια ευαισθησία προς τους εργαζομένους της, αφού η μισθολογική πολιτική την οποία εφαρμόζει σε μεγάλη μερίδα τους είναι τέτοια, που με μαθηματική και λογιστική ακρίβεια σύντομα θα τους καταστήσει «άπορους εργαζομένους» και σίγουρα υποψήφιους πελάτες τού υπό ίδρυση μίνι μάρκετ… Από την άλλη, περηφανεύεται για το ότι έχει κατακτήσει την πρώτη θέση πωλήσεων στην ελληνική αγορά! Με συγχωρείτε, αλλά αυτά τα θεωρώ παράδοξα!

Αλλά ας έρθω στο θέμα που θίξατε, στο πώς πρέπει ο καθένας μας να αυτοκριθεί και να αυτοκατηγοριοποιηθεί ως άπορος, ως αξιοπρεπής, ως φτωχός κ.λπ. Το θέμα είναι μεγάλο και σηκώνει πολλή συζήτηση. Αν νομίζετε όμως πως είναι αρκετό ο καθένας μας, ατομικά, να αυτοπροσδιορίζεται, είναι βέβαιο πως οι αξιολογητές μας και τα κριτήριά τους είναι περιττά στοιχεία τής- κατά τα άλλα πολιτισμένης- κοινωνίας μας. Από τη στιγμή όμως που εκχωρούμε αυτό το δικαίωμά μας σε εκείνη, τότε ας μου επιτρέψετε να σημειώσω πως διαφωνώ με την κατηγοριοποίηση των ανθρώπων. Σίγουρα, όμως, δεν θεωρώ αξιοπρεπές να ψωνίζω από τον μπακάλη και να του λέω… γράφ΄ τα, επειδή έτσι το θέλει ένας αρχιμάγειρας των οικονομικών της χώρας, καθώς επίσης δεν θεωρώ αξιοπρεπές να βλέπω στην οθόνη της τηλεόρασης, καθισμένος στον άνετο καναπέ μου, τον γέρο και ανήμπορο συνταξιούχο να διεκδικεί μέσα στο κρύο καλύτερη ποιότητα ζωής και κάποιοι να του πετάνε μια φέτα ψωμί στα πόδια ή, στη χειρότερη περίπτωση, να τον ξυλοφορτώνουν και από πάνω!

Ευχαριστώ πολύ, Γεώργιος Ριζόγλου, Άγ. Σύλλας Κρήτης Μα οι αρχιμάγειρες των οικονομικών μας, αγαπητέ Γεώργιε, που φροντίζουν να φουσκώνουν πλασματικά τα ΑΕΠ για να κάνουν τους καμπόσους, φροντίζουν να μας κατηγοριοποιήσουν ως εύπορους που πρέπει να μας ρίξουν ένα κάρο φόρους για να στρώσουμε. Και να βάλουν άγριο χέρι στο Ασφαλιστικό και τις συντάξεις για να βγάζουν τους συνταξιούχους στον δρόμο και να αμολάνε τα ΜΑΤ στο κατόπι τους. Δοξάστε τους, λοιπόν!

Στο στόμα των αγρίων

Φίλη Φοίβη, Έχω απορία. Πέρσι στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης είχε κερδίσει τον διαγωνισμό ο Σταύρος Σιόλας με το τραγούδι «Της Άρνης το νερό». Φέτος η δισκογραφική βιομηχανία, που λέει ότι αγαπάει τη μουσική και μισεί την πειρατεία, γιατί τον αγνόησε από τα βραβεία που θέσπισε, τα «Αρίων», σε κάποια κατηγορία; Α, και κάτι ακόμη. Ώς πότε θα βραβεύουν τους ίδιους και τους ίδιους, που αν και ξέρουν οι ίδιοι ότι θα βραβευτούν, είναι εκείνοι, οι ίδιοι, που λάμπουν διά της απουσίας τους από την τελετή της «γιορτής της μουσικής», όπως ευαγγελίζονται εκείνοι που στέργουν τη μουσική; Το ΄χαμε δει το έργο με τον Πλούταρχο, με την Αρβανιτάκη, τώρα και με τον Χατζηγιάννη. Αλλά κι αυτός ίχνος ελπίδας για κάτι καλύτερο. Δείχνει σαν να ακολουθεί το- κακό- παράδειγμα των προηγουμένων.

Ευθύμιος Χιόνης, Φιλοθέη Περιμένατε κάτι καλύτερο από ένα δημιούργημα- κόλλημα των δισκογραφικών εταιρειών, αγαπητέ Ευθύμιε; Μα δεν έχετε καταλάβει τι είναι όλα αυτά τα βραβεία και όλοι οι βραβευμένοι; Τ ο παιχνιδάκι των εταιρειών, που βραβεύουν όλα αυτά που πλασάρουν ως ελληνικό τραγούδι, καταλύοντας συχνά κάθε έννοια αισθητικής, ήχου ή μουσικής αίσθησης. Πλαστικό λαϊκοπόπ σουξέ πουλάνε, πλαστικό λαϊκοπόπ σουξέ βραβεύουν. Σ το αναμεταξύ μας, όλα. Όπως και τα «αποτελέσματα» κατά ΕΡΤ στο Φεστιβάλ Τ ραγουδιού. Τ ώρα αν κάποιοι από το είδος που προμοτάρουν δεν τους κάθονται να τους βραβεύσουν – σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι ακόμη και ένδειξη σοβαρότητας …- είναι για να το κάνουμε θέμα; Γ ιάννης κερνάει, Γ ιάννης πίνει είναι το θέμα. Να το βάλουμε και ως βασικό μας πρόβλημα;