ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ κόντρες. Σε έναν χώρο όπου συνήθως οι συγκρούσεις υποβόσκουν και ψιθυρίζονται, παραδόξως την εβδομάδα που πέρασε, όχι μόνο δεν καλύφθηκαν από το βολικό… απόρρητο, αλλά έκαναν θόρυβο εκκωφαντικό. Γιατί το ήθελαν όλοι οι πρωταγωνιστές. Οι οποίοι επιτέλους κατάλαβαν πως, ακόμη και οι άστοχες ενέργειες που λαμβάνουν χώρα στους κόλπους της Δικαιοσύνης, πρέπει να υπόκεινται σε κριτική. Οι βαρύγδουποι χαρακτηρισμοί και η προσπάθεια δημιουργίας καλών εντυπώσεων, με στόχο την προστασία της (εν είδει… άβατου) από τα βέβηλα βλέμματα της κοινωνίας, μόνο στο αντίθετο αποτέλεσμα οδηγεί.

Σανιδάς κατά Αρχής Προστασίας, Αρχή Προστασίας κατά Ελληνικής Αστυνομίας και Σανιδά, υπουργός Δικαιοσύνης κατά Σανιδά και Ανεξάρτητων Αρχών, Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών κατά ράθυμων δικαστών, συνδικαλιστές δικαστές κατά συνδικαλιστών δικαστών! Όλα συνέβησαν συμπτωματικά από την Τρίτη έως την Παρασκευή. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου άναψε πρώτος τη φωτιά. Ναι στις κάμερες όταν σημειώνονται επεισόδια. Ναι μεν, αλλά… του απάντησαν όλοι, δίνοντας όμως ιδιαίτερη έμφαση στο «αλλά». Αλλά, με εγγυήσεις. Ώστε να μην οδηγεί η καταγραφή σε ηλεκτρονικό φακέλωμα, είπε, συμπαρατασσόμενος με όλους τους ανησυχούντες και ο κ. Χατζηγάκης, αντικρούοντας κομψά, αλλά επί της ουσίας τον κ. Σανιδά, ο οποίος δέχθηκε και την επίπληξη της Αρχής, που απειλήθηκε με αλλαγές από τον υπουργό, αλλά συγχρόνως «πυροβόλησε» την ΕΛ.ΑΣ. επειδή την παρέκαμψε για να πετύχει τον σκοπό της. Γαϊτανάκι. Συνέπεσε όμως με τις αντεγκλήσεις μεταξύ δικηγόρων και δικαστών, οι οποίοι εντέλει- εν μέσω διαφωνιών- συμφώνησαν. Ότι πρέπει το ταχύτερο δυνατό να θεσπιστεί η εθελουσία έξοδος ώστε να πάψουν οι ανεπαρκείς δικαστές να ταλαιπωρούν τη Δικαιοσύνη, τους συναδέλφους τους, τους δικηγόρους και κυρίως τους πολίτες. Αν κρυφός πόθος των επικεφαλής του συνδικαλιστικού οργάνου των δικαστών είναι η, διά της εθελουσίας, αποχώρηση και των τριών αντιπάλων τους στο Δ.Σ. της Ένωσης ή και άλλων συνδικαλιστών του χώρου, δεν γνωρίζουμε. Μας εξέπληξε πάντως η στάση που τήρησαν έναντι της επιχειρούμενης ποινικοποίησης της ελευθερίας του λόγου. Στηρίζοντας μια καταδικαστέα πρακτική που, υπό άλλες περιστάσεις, θα μπορούσε να στραφεί και εναντίον τους, μόνο τη Δικαιοσύνη δεν υπηρετούν. Για ποιον το κάνουν άραγε;