Αναζήτηση
Στους ασθενείς στους οποίους γίνεται διάγνωση για καρκίνο, συχνά δίνεται η συμβουλή να παραμείνουν θετικοί, αισιόδοξοι. Όμως αυτό δεν τους βοηθάει σε τίποτε να επιβιώσουν της νόσου, όπως έδειξε μια νέα αμερικανική μελέτη.
Η μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Cancer», έδειξε πως, μολονότι το να παραμείνει κανείς όσο το δυνατόν περισσότερο αισιόδοξος είναι ίσως μια καλή συμβουλή, ο καρκίνος δεν επηρεάζεται καθόλου. Ο δρ Τζέιμς Κόιν του Πανεπιστημίου της Πενσινλβάνιας δήλωσε ότι χρησιμοποίησε δεδομένα δύο ερευνών με δείγμα ασθενείς με καρκίνο στο κεφάλι και τον αυχένα για να εξετάσει αν η συναισθηματική
ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ
Η συναισθηματική κατάσταση δεν επηρέασε άμεσα ούτε λειτούργησε ως κρυφή μεταβλητή
κατάστασή τους την εποχή της έρευνας επέδρασε με οποιονδήποτε τρόπο στην επιβίωσή τους. Το δείγμα του αποτελούνταν από 1.093 ασθενείς οι οποίοι συμπλήρωσαν στη διάρκεια της θεραπείας ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με την ποιότητα της ζωής τους. Όσο υψηλότερη ήταν η βαθμολογία τους στο ερωτηματολόγιο τόσο καλύτερη ήταν η συναισθηματική κατάστασή τους.
Στην πορεία της μελέτης, 626 από τους ασθενείς πέθαναν και η ανάλυση έδειξε πως η συναισθηματική κατάσταση δεν συνδέεται με την επιβίωση. Η ομάδα των επιστημόνων κατέληξε στο συμπέρασμα πως η συναισθηματική κατάσταση «δεν επηρέασε άμεσα τη βελτίωση ή τον θάνατο του ασθενούς ούτε λειτούργησε ως κρυφή μεταβλητή».
Η ανάλυση
Η μελέτη είναι μία από τις μεγαλύτερες του είδους επειδή κατέγραψε τόσο πολλούς θανάτους, όμως τα συμπεράσματά της δεν διαφέρουν από αυτά μιας προηγούμενης ανάλυσης ερευνών πάνω στο θέμα από τον δρα Κόιν και δύο συναδέλφους του, τον δρα Στίβεν Πάλμερ του Πανεπιστημίου της Πενσινλβάνιας και τον Μάικλ Στεφάνεκ της Αμερικανικής Καρκινολογικής Εταιρείας. Οι επιστήμονες αυτοί είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα- το οποίο δημοσίευσαν στην επιθεώρηση «Ρsychological Βulletin» – πως δεν υπάρχει αξιόπιστο στοιχείο που να δείχνει ότι η συμμετοχή ασθενών σε ψυχοθεραπεία ή σε ομάδες υποστήριξης παρατείνει τη ζωή τους. Ο δρ Κόιν δήλωσε: «Η ελπίδα ότι μπορούμε να καταπολεμήσουμε τον καρκίνο επηρεάζοντας τη συναισθηματική κατάσταση φαίνεται πως είναι άτοπη. Αν ασθενείς θέλουν ψυχοθεραπεία ή να συμμετάσχουν σε μια ομάδα υποστήριξης, πρέπει να τους δίνεται η ευκαιρία. Μπορούν να υπάρξουν πολλά συναισθηματικά και κοινωνικά οφέλη. Όμως δεν πρέπει να επιδιώκουν τέτοιες εμπειρίες μόνο με την προσδοκία ότι θα παρατείνουν τη ζωή τους».
[ ΓΝΩΜΗ ] Ο έξυπνος ασθενής είναι λογικός
Υπάρχουν στοιχεία ότι η συνολική θνησιμότητα από οποιαδήποτε αιτία αυξάνεται σε ασθενείς που έχουν κατάθλιψη. Φαίνεται λοιπόν ότι ενθαρρύνοντας μια θετική στάση και την προσέγγιση «θα τον πολεμήσω αυτόν τον όγκο», ο ασθενής είναι πιθανό να κερδίσει κάποιο χρόνο ζωής. Όμως δεν λειτουργεί έτσι. Ασθενείς μπορεί να ενθαρρύνονται να κάνουν διαλογισμό, να «δουν» με το μυαλό τους τον καρκίνο τους, να θελήσουν να φύγει και να πείσουν τον εαυτό τους ότι θα καλυτερέψουν, όμως λίγα κλινικά στοιχεία υπάρχουν ότι αυτό έχει κάποιο αποτέλεσμα.
Ο έξυπνος καρκινοπαθής δεν θα αφήσει τον καρκίνο να κυριαρχήσει στη ζωή του. Θα αποφύγει τις προαιρετικές επεμβάσεις, θα βρει τον χρόνο να πάρει πολλή βιταμίνη D από το φως του ήλιου, θα κοιμάται όσο πρέπει και δεν θα υπονομεύει το ανοσοποιητικό του σύστημα με αλκοόλ, καπνό, κάνναβη ή κοκαΐνη. Η δίαιτά του θα περιλαμβάνει πολλά φρέσκα λαχανικά- αλλά δεν χρειάζεται να πίνει λίτρα χυμό καρότου και να τρώει κιλά μπρόκολα.
Γενικά είναι σημαντικό να μην υπερτονίζονται τα πλεονεκτήματα μιας θετικής προσέγγισης στην καταπολέμηση του καρκίνου, καθώς αυτό μπορεί να αποθαρρύνει πολύ αυτούς που ο καρκίνος τους συνεχίζει να αναπτύσσεται παρ΄ ότι είναι υπάκουοι ασθενείς και ακολουθούν όλες τις συμβουλές από γιατρούς και φίλους.
[ ΓΝΩΜΗ ] Μόνον ένα κομμάτι του παζλ
Στις έρευνές μας έχουμε διαπιστώσει πως το γέλιο έχει επίδραση στο στρες. Η διάθεση αλλάζει ως αποτέλεσμα του γέλιου, βοηθώντας τους ανθρώπους να αισθανθούν καλύτερα. Περαιτέρω έρευνες έδειξαν πως το γέλιο μπορεί να μειώσει τις ποσότητες των ορμονών του στρες στο σώμα. Η ήπια σωματική άσκηση επιδρά όπως το γέλιο και ξέρουμε πως άνθρωποι που ασκούνται τακτικά αρρωσταίνουν λιγότερο. Έχουμε επίσης διαπιστώσει πως το γέλιο αυξάνει τη δραστηριότητα ενός ανοσοποιητικού κυττάρου που αποκαλείται «φυσικός φονιάς» (natural killer, ΝΚ) και επιτίθεται σε κύτταρα που έχουν προσβληθεί από ιό ή είναι καρκινικά. Στους ασθενείς από καρκίνο του μαστού, η καλύτερη δράση των ΝΚ σημαίνει καλύτερη πρόγνωση.
Στο πλαίσιο της έρευνας εξετάστηκαν μόνον ασθενείς με καρκίνο στον εγκέφαλο ή τον αυχένα, έτσι δεν είναι σωστό να γενικεύσουμε τα αποτελέσματά της σε όλους τους καρκίνους. Είναι ανεύθυνο να λέει κανείς ότι «η ελπίδα ότι μπορούμε να καταπολεμήσουμε τον καρκίνο επηρεάζοντας τη συναισθηματική κατάσταση είναι άτοπη». Η χημειοθεραπεία είναι επίσης απίθανο να επηρεάσει την ποιότητα της ζωής ή της επιβίωσης κάποιου με προχωρημένο καρκίνο. Άραγε λέμε πως, επειδή η χημειοθεραπεία δεν έχει αποτελέσματα σ΄ αυτόν, δεν έχει σε κανέναν;
Η μελέτη αυτή είναι απλώς άλλο ένα κομμάτι του παζλ και εξακολουθούμε να αναζητούμε ολόκληρη την εικόνα για να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν το μυαλό, το σώμα και το ανοσοποιητικό σύστημα.
