«Να αποκτήσουν ξανά ζωή τα χωριά μέσα από την αγάπη» είναι το φιλόδοξο σχέδιο ενός ασφαλιστή από τη Μαδρίτη που διοργανώνει καραβάνια αγάπης σε χωριά γεμάτα εργένηδες σε όλη την Ισπανία.


Τα caravanas de amor (καραβάνια της αγάπης) είναι λεωφορεία γεμάτα γυναίκες που επισκέπτονται τα πιο απομακρυσμένα χωριά της Ισπανίας όπου τις υποδέχονται με ενθουσιασμό δεκάδες μοναχικοί άνδρες που έχουν ξεμείνει εκεί. Ο Μανουέλ Γκοζάλο είναι ενθουσιασμένος καθώς προετοιμάζει το τελευταίο καραβάνι, το έκτο για φέτος, που θα επισκεφθεί το επόμενο Σαββατοκύριακο το χωριό Καμπεθουέλα στη Σεγκόβια.

Όλα άρχισαν πριν από 22 χρόνια όταν μια ομάδα ανδρών από το χωριό Πλαν στα Πυρηναία είδε την αμερικάνικη ταινία «Westward the Women», η οποία προβλήθηκε στην Ισπανία το 1955 με τον τίτλο «Καραβάνι

ΣΑΝ ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΑ

Πολλές γυναίκες από τη Λατινική Αμερική έχουν μάθει για τα καραβάνια και παίρνουν μέρος σε αυτά για να παντρευτούν

γυναικών». Η ταινία είχε ως θέμα καραβάνια γεμάτα γυναίκες που πήγαιναν δυτικά για να παντρευτούν τους πιονέρους που κατέκτησαν την αμερικάνικη Δύση. Στο χωριό Πλαν, με πληθυσμό 170 κατοίκων, είχαν απομείνει ελάχιστες γυναίκες. Όμως η ταινία έδωσε στους εργένηδες την ιδέα να βάλουν στην τοπική εφημερίδα μια αγγελία: «Ζητούνται γυναίκες ηλικίας 20 έως 40 ετών με σκοπό τον γάμο σε ένα χωριό στους πρόποδες των Πυρηναίων». Μέσα στην πρώτη εβδομάδα έλαβαν 57 απαντήσεις.

Με λεωφορεία

Το πρώτο λεωφορείο με γυναίκες έφθασε στο Πλαν στις 7 Μαρτίου 1985. Άλλα πέντε καραβάνια αγάπης ακολούθησαν στα επόμενα 4 χρόνια, με τελικό αποτέλεσμα την τέλεση 40 γάμων. Και εκεί θα είχε σταματήσει εάν το 1995 ένας μοναχικός άνδρας δεν αποζητούσε όχι μόνο να βρει την αγάπη αλλά και να σταματήσει την ερήμωση του χωριού του, Φουεντεσάουκο, κοντά στη Σεγκόβια. Ο Μανουέλ Γκοζάλο, εμπνευσμένος από το Πλαν, αναβίωσε τα καραβάνια της αγάπης και τα τελευταία 12 χρόνια έχει διοργανώσει 32 ταξίδια.

«Υπήρχαν 30 εργένηδες και μία χήρα στο Φουεντεσάουκο», θυμάται ο Γκοζάλο. «Το χωριό ερήμωνε. Οι νεαρές γυναίκες είχαν φύγει στις πόλεις για να δουλέψουν σε γραφεία και καταστήματα και είχαν μείνει μόνο οι άνδρες που έκαναν τις αγροτικές εργασίες. Δεν υπήρχαν ούτε παιδιά, ούτε σχολείο». Ο 50χρονος Γκοζάλο κινητοποίησε τους φίλους του, διέδωσε την πρόθεσή του και έπεισε 30 γυναίκες- με την προοπτική ενός βουκολικού ρομάντσου- να επιβιβαστούν σε ένα λεωφορείο στις 15 Ιουνίου 1995. «Στην αρχή η ιδέα ήταν να περάσουμε καλά. Είχαμε μουσική και χορό στο πάρκο, μετά δείπνο σε κεντρικό μπαρ, περάσαμε πολύ ωραία». Έπειτα από λαϊκή απαίτηση, άλλο ένα καραβάνι διοργανώθηκε ένα μήνα αργότερα.

Τελευταία Νέα