110 ταινίες μετά…


Στα 86 του χρόνια, έπειτα από χρόνια προβλήματα υγείας, έφυγε χθες ο συνθέτης Κώστας Καπνίσης. Από τις μεγάλες μορφές του ελληνικού πενταγράμμου, με μια ευρύτατη γκάμα ρεπερτορίου, έγραψε μουσική για πάνω από 110 ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, τραγούδια, ντοκιμαντέρ, μουσικές για το θέατρο, μιούζικαλ. Ανήκε μάλιστα στη μεταπολεμική γενιά μουσικών που ασχολήθηκαν και με την τζαζ (μαζί με τον Πλέσσα και τον Μουζάκη). Ένας από τους πρωτοπόρους του χώρου, που μέσα από τις ενορχηστρώσεις του κυρίως, πέρασε το ιδίωμα αυτό στο ευρύ κοινό, μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1920. Σπούδασε πιάνο στο Ελληνικό Ωδείο και πήρε μαθήματα από μεγάλα ονόματα όπως του Σκαλκώτα, του Βώκου, του Βάρβογλη, του Γ. Παπαϊωάννου. Η πρώτη του σύνθεση ήταν το τραγούδι «Γελάς» (1939) και από το 1941 μπαίνει στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (σημερινή ΕΡΤ) στη δημιουργία ελαφράς ορχήστρας. Υπήρξε μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, πρόεδρος του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Μουσικών. Έχει τιμηθεί με το χρυσό μετάλλιο του Φεστιβάλ Τραγουδιού της Βραζιλίας (1967), βραβείο καλύτερης μουσικής στην ταινία «Τα Χέρια» (1962), βραβεία για τη μουσική των ταινιών «Ο Πανικός» και «Αλέξανδρος ο Μέγας στην Ιστορία και τον Θρύλο» (1977). Ήταν πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΑΕΠΙ από τον Αύγουστο του 2005. Η κηδεία του θα γίνει το Σάββατο με δαπάνη της ΑΕΠΙ.

Φαύλος κύκλος


Κλείνουν αυτό το Σαββατοκύριακο λόγω απεργίας των φυλάκων η Ακρόπολη, το Μουσείο της Ολυμπίας και ο αρχαιολογικός χώρος, η Αρχαία Κόρινθος, το Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης, η Λίνδος, το Παλάτι των Ιπποτών και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρόδου. Κι αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο επαναλαμβάνεται για τουλάχιστον τρίτη φορά φέτος. Διότι όπως υποστηρίζει η Πανελλήνια Ένωση Υπαλλήλων Φύλαξης Αρχαιοτήτων, ενώ τούς ζητήθηκε πίστωση χρόνου για την επίλυση χρονιζόντων θεσμικών και οικονομικών αιτημάτων, δεν υπήρξε καμία εξέλιξη. Τι εξέλιξη να υπάρχει, αφού όπως ακούω, δεν υπάρχει χρήμα. Κι αφού ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, ας φροντίσουν οι ενδιαφερόμενοι να βρουν μια αξιοπρεπή λύση κι ας αφήσουν ήσυχα τα μνημεία και τους καημένους τους ξένους επισκέπτες που φθάνουν από την άλλη άκρη του κόσμου να τα επισκεφθούν. Άλλωστε με κλειστά τα ταμεία που κόβουν τα αλμυρά εισιτήρια πώς να μαζευτεί το χρήμα, το οποίο ούτως ή άλλως θα χρειαστεί πολύ σύντομα για τις… εκλογές.

«Μήδεια» σε Λονδίνο- Αθήνα


Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου είναι η Ραφίκα Σαουίς, που ανοίγει τα φτερά της για το αγγλικό θέατρο. Η εξυπνάδα της είναι ότι η προσπάθεια διάκρισής της στη θεατρική Μητρόπολη πατάει στην προίκα της. Στα όσα έμαθε για το αρχαίο δράμα. Δούλεψε λοιπόν πάνω στη «Μήδεια» του Ευριπίδη, σε μετάφραση Τάσου Ρούσσου και κατέληξε σε μια παράσταση- μονόλογο, όπου διασκεύασε το κείμενο παρεμβάλλοντας φράσεις από τη «Μήδεια» του Ανούιγ, του Σενέκα του Οβίδιου και του Χάινερ Μίλερ, το σκηνοθέτησε και το παίζει. Στη συνέχεια κατάφερε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της παράστασής της στο φημισμένο Αbbey Festival του Λονδίνου, αλλά και μια σειρά από δημοσιεύματα στον αγγλικό Τύπο. Η «Μήδεια» παρουσιάζεται αύριο στη βρετανική πρωτεύουσα, ενώ η δραστήρια νεαρή καλλιτέχνιδα βρήκε τον τρόπο να παρουσιάσει τη δουλειά της και στην Ελλάδα.

Θα παιχτεί για δέκα μέρες στο Μουσείο Μπενάκη, τον Οκτώβριο. Ενθουσιασμένη με τις προοπτικές που ανοίγονται, η Ελληνολιβανέζα Ραφίκα Σαουίς μάς βεβαιώνει πως έχει ήδη κλείσει συνεργασία με τον Μπρους Μάγιερς – τον ηθοποιό του Πίτερ Μπρουκ- για το έργο «Fathers and Daughters in Shakespeare» (Πατέρες και κόρες στον Σαίξπηρ), που θα παιχτεί στο Λονδίνο και στη συνέχεια στην Αθήνα.