ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ των αντεγκλήσεων και του θορύβου, σκέπτομαι σήμερα για τις αντιδράσεις στην αξιωματική αντιπολίτευση όταν ο κ. Αλογοσκούφης παρουσίασε, πριν από δυο- τρεις εβδομάδες, σκελετό αρθρωμένων προτάσεων για την καταπολέμηση της φτώχειας. Πως η αξιωματική αντιπολίτευση έχασε την ευκαιρία να προκαλέσει μια ουσιαστική συζήτηση σε γήπεδο που υποτίθεται ότι είναι δικό της. Ευκαιρία να μιλήσουν για το νέο κοινωνικό κράτος, γι΄ αυτό δηλαδή στο οποίο έτσι κι αλλιώς αναφέρονται, να ξεκαθαρίσουν τη θολή ακόμη έννοια της «δίκαιης» κοινωνίας. Να μιλήσουν όχι απλώς για τη φτώχεια αλλά πέραν αυτής, για το ευρύτερο φαινόμενο της ανισότητας- οικονομικής και ευκαιριών- σε τοπικό αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο. Για όλα εκείνα δηλαδή που είναι στον σημερινό σκληρό κόσμο συνδεδεμένα με τη μορφή οργάνωσης της παγκόσμιας οικονομίας. Με την οργάνωση της δικής μας οικονομίας και των νοοτροπιών που την κρατούν δέσμια αποσκληρυμένων σχημάτων και θεσμών.

Καμιά όμως ανάλυση των διογκούμενων φαινομένων της ανισότητας, καμιά αναφορά στη μεταβαλλόμενη σχέση μεταξύ του αγροίκου πλούτου με την αμοιβή της εργασίας, και τι μπορεί να εγκυμονεί για την οικονομία και τη διαδρομή της κοινωνίας. Και να σκεφτείτε ότι το φαινόμενο της ανισότητας όχι μόνο διογκώνεται σε πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες, αλλά έχει τραβήξει το ενδιαφέρον πολλών πολιτικών και οικονομικών αναλυτών, με συμπεράσματα για την οικονομική και γενικότερη πολιτική- μακριά από ηθικά και τέτοια κηρύγματα. Θα περίμενα από τους υπευθύνους για την οικονομία στο ΠΑΣΟΚ να είχαν κάπως υποψιαστεί τις γενικευμένες ανησυχίες και τους προβληματισμούς για τη διογκούμενη ανισότητα. Και σε επίπεδο πολιτικής και σε επίπεδο νέων ρευμάτων. Την περίπτωση της Βρετανίας («Έθνος της Ανισότητας» αποκαλείται πια) μόνο αν λίγο παρακολουθούσαν.

Αντί γι΄ αυτά όλα, με μελαγχολία ακούστηκαν πάλι τυμπανοκρουσίες από τυποποιημένες ξύλινες γλωσσικές κατασκευές που απέχουν και από την ουσία της φτώχειας και της ανισότητας. Δεν τα άγγιξαν. Και να σκεφθεί κανείς μάλιστα, όταν ήδη λειτουργούν δυνάμεις που θα διευρύνουν την ανισότητα, όπως π.χ. η αποδυνάμωση του ασφαλιστικού συστήματος αν στο μεταξύ δεν αντιμετωπιστεί σε βάθος. Ο ίδιος κουδουνιστός άκριτος λόγος, χωρίς γνώση από την υπεύθυνη του ΠΑΣΟΚ για την οικονομία. Έρχονται στιγμές που απορώ γιατί δεν «επιστρατεύουν», τουλάχιστον για τις περιπτώσεις που μπορούν να τραβήξουν το παιχνίδι στο δικό τους γήπεδο, στελέχη που φαίνεται να έχουν συνολική εικόνα του σημερινού κόσμου, όπως π.χ. η Άννα Διαμαντοπούλου, για να αρθρώσουν έναν άλλο λόγο; Κρίμα, για όλους μας. Κρίμα, ο κ. Αλογοσκούφης τούς έριξε την μπάλα και αυτοί έμειναν εκεί να την κοιτάζουν, έμπλεοι αμηχανίας.

Τελευταία Νέα