Ο ΦΙΛΟΣ έχει φίλη που ασχολείται με την αστρολογία. Όταν του λέει: «πρόσεχε σήμερα γιατί ο Άρης σου χτυπιέται» εκείνος αισθάνεται την υποχρέωση να ρίξει το αυτοκίνητο σε κάποια μάντρα για να τη δικαιώσει. Ο άλλος φίλος υπερηφανεύεται για το ένστικτό του. Όταν αισθάνεται τυχερός παίρνει λαχεία, παίζει τυχερά παιχνίδια, μπαίνει σε λοταρίες.

Δεν έχει υπάρξει ούτε μια φορά που να μην έχει κερδίσει κάτιόχι αναγκαστικά το μεγαλύτερο, αλλά πάντα το κατιτίς του.

Ο τρίτος φίλος γκρινιάζει nonstop. Στο καλύτερο εστιατόριο θα διαλέξει το χειρότερο φαγητό. Στην παραλία θα πέσει πάνω του η σφήκα με τις αυτοκτονικές διαθέσεις. Το σπίτι του είναι σαν το γιοφύρι της Άρτας- μόλις φτιάξουν τα υδραυλικά, καίγονται οι λάμπες και μόλις αλλαχθούν κι αυτές ο διπλανός αρχίζει ανακαίνιση. Με απόφαση της ολομέλειας της παρέας, του έχει απαγορευθεί διά βίου να βγάζει εισιτήρια για συναυλίες μεγάλων σταρ που έρχονται στην Ελλάδα- όποτε έχει στηθεί στην ουρά οι σταρ θυμούνται την τελευταία στιγμή ότι κάτι τους έτυχε και δεν πατάνε το πόδι τους στην τιμημένη μας χώρα.

ΕΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ γιόγκα έδωσε την απάντηση σε αυτές τις τόσο διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων: «Αυτό που είμαστε είναι αποτέλεσμα εκείνου που έχουμε σκεφτεί. Ο νους είναι τα πάντα. Αυτό που σκεφτόμαστε, γινόμαστε».

«Από μικρή, είχα πάντα μια εικόνα στο μυαλό μου», μου διηγιόταν πριν από πολλά χρόνια μια φοβερή Παλαιστίνια γιαγιά με ρουθούνια κατακόκκινα από το ταμπάκο, σ΄ ένα υπέροχο σπίτι ακριβώς απέναντι από τα τείχη της Ιεριχούς. «Μεγαλώνοντας σε μια φτωχογειτονιά του Αμμάν έβλεπα στη φαντασία μου ότι μένω σ΄ ένα υπέροχο σπίτι ακριβώς απέναντι από τα τείχη της Ιεριχούς»…. «Πιτσιρίκι έβλεπα διαρκώς το ίδιο πράγμα», έλεγε ένα βράδυ σ΄ ένα τάνγκο-μπαρ του Μπουένος Άιρες ο Χούλιο Μπόκα, ο μεγαλύτερος χορευτής που έβγαλε η Αργεντινή. «Να χορεύω παντού: σε αγρούς, σε σπίτια, στη σκηνή, στο σχολείο». ΔΥΟ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ πριν, η ψυχολόγος Σέλι Τέιλορ διατύπωσε την άποψη ότι οι «θετικές ψευδαισθήσεις» είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την ψυχική μας υγεία. Το ίδιο και η υπερβολική αισιοδοξία. Όσοι βλέπουν τις ικανότητες και τις πιθανότητές τους ρεαλιστικά, παρατήρησε, τείνουν στην κατάθλιψη. Μια πρόσφατη έρευνα στην Ολλανδία έδειξε ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν πως «η ζωή είναι γεμάτη υποσχέσεις» ζουν σαφώς περισσότερο.

«Αν θέλεις happy end, αυτό εξαρτάται, ασφαλώς, από το σημείο όπου τοποθετείς το τέλος της ιστορίας σου», έλεγε ο Όρσον Γουέλς. Πώς θα σας φαινόταν μια ζωή όπου τα λάθη είναι απλώς ατυχείς στιγμές που δημιουργούν προκλήσεις, ο πόνος δεν αποτελεί απόδειξη ότι προσπαθούμε επαρκώς, τα αρνητικά προγράμματα των άλλων δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και η βεβαιότητα ότι θα επιτύχουμε αυτό που θέλουμε καλλιεργείται καθημερινά;

ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ πανεπιστήμια του κόσμου μας πληθαίνουν οι έρευνες που αποδεικνύουν πως η θετική ψυχολογική κατάσταση επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό την πορεία της ζωής μας και ενισχύονται οι απόψεις ότι «η ευτυχία είναι μια δεξιότητα που καλλιεργείται με προσπάθεια και χρόνο». Αν είναι να ζήσουμε αυτή τη ζωή, ας τη ζήσουμε με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις. Και οι απαισιόδοξοι; Θα μείνουν χωρίς δουλειά; Ας αρκεστούν στα διφορούμενα λόγια του Καρλ Κράους: «Δεν υπάρχει καμία ελπίδα, αλλά αυτό δεν είναι σοβαρό».

Τελευταία Νέα