Ελάχιστες φορές προειδοποιεί δικαστής τους ενόρκους ότι αυτά που θ΄ ακούσουν θα θυμίζουν ταινία τρόμου. Και η δίκη που άρχισε χθες, στο Βανκούβερ, δεν έχει προηγούμενο για τον Καναδά. Ο πρώην χοιροτρόφος Ρόμπερτ Γουίλιαμ Πίκτον κατηγορούνταν για 29 δολοφονίες. Όμως, ομολόγησε πως σκότωσε 49 γυναίκες. Ήθελε, είπε, να σκοτώσει άλλη μία για να τις κάνει 50!


Εκείνη τη μέρα η Μάρνι Φρέι είχε γενέθλια. Σκέφτηκε λοιπόν πως αν ζητούσε μερικά χρήματα από τους γονείς της, δεν θα της το αρνούνταν. Η μητέρα της, όμως, ήταν απρόθυμη. Φοβόταν πως τα χρήματα θα πήγαιναν και πάλι σε ναρκωτικά. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που άκουσε την κόρη της. Παρά τις επίμονες προσπάθειές της επί πέντε χρόνια, το παιδί δεν βρισκόταν

ΑΓΝΟΟΥΝΤΑΙ ΑΛΛΕΣ 40

Οι αρχές πιστεύουν πως ο Πίκτον αφού τις σκότωνε τις τάιζε στα γουρούνια του

πουθενά. Οι έρευνες κατέληξαν στο χοιροτροφείο του Πίκτον, στα περίχωρα του Βανκούβερ. Εκεί ξεθάφτηκαν τα οστά της Μάρνι. Και όχι μόνο της Μάρνι. Οι ερευνητές που πραγματοποίησαν τις εκσκαφές βρέθηκαν μπροστά σε ένα πραγματικό νεκροταφείο. Συνολικά ανακάλυψαν σορούς ή οστά 30 γυναικών, εκ των οποίων οι 26 έχουν αναγνωριστεί. Τα ονόματά τους συγκροτούν τις λίστες των εξαφανισμένων γυναικών που επί 20 χρόνια συμπληρώνουν οι αρχές… Ελάχιστα στοιχεία έχουν γίνει γνωστά για την υπόθεση του κατά συρροήν δολοφόνου του Καναδά, του χειρότερου, όπως όλα δείχνουν, στην ιστορία της χώρας. Και αυτά τα λίγα, όμως, είναι αρκετά για να σχηματίσουν την απεχθή εικόνα αυτών των εγκλημάτων: σε έναν καταψύκτη της φάρμας ανακαλύφθηκαν μέλη σώματος, ένα πριόνι στο σημείο όπου πιστεύεται ότι έγιναν οι «ανθρωποθυσίες» ενώ οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας της περιοχής εξέδωσαν προειδοποίηση πως τα γουρούνια στη φάρμα, πριν μπουν στην τροφική αλυσίδα, πιθανόν να είχαν τραφεί και με ανθρώπινα μέλη.

Η φτώχεια

Οι γυναίκες εξαφανίζονταν η μία μετά την άλλη, μόνο οι συγγενείς και οι φίλοι τους όμως ανησυχούσαν. Την ίδια ώρα οι αστυνομικές αρχές δεν έκριναν απαραίτητο να βοηθήσουν. Άλλωστε η περιοχή Ντάουνταουν Ιστσαϊντ του Βανκούβερ- απ΄ όπου εξαφανίζονταν οι κοπέλεςείχε ήδη άλλα, μεγαλύτερα κοινωνικά προβλήματα. Είναι από τις φτωχότερες της χώρας και το προσδόκιμο ζωής δεν ξεπερνά τα 40 χρόνια. Ταυτόχρονα έχει το υψηλότερο ποσοστό μολύνσεων από ΑΙDS στη Βόρεια Αμερική. «Η αστυνομία δεν έδινε δεκάρα», θυμάται η μητέρα της Μάρνι Φρέι, Λιν, που άρχισε η ίδια να ψάχνει την κόρη της το 1997.

«Μας έκαναν να πιστεύουμε πως ήμασταν οι μόνοι που ψάχναμε κάποιον». Δεν ήταν έτσι όμως.

Όσο η Λιν συνέχιζε την αναζήτηση τόσο περισσότερους συγγενείς αγνοουμένων συναντούσε.

Μια γυναίκα έψαχνε την αδερφή της. Ο Γουέιν Λενγκ τη φίλη του Σάρα ντι Βράις…

Το κεφάλι στον καταψύκτη


Η ΘΕΩΡΙΑ της ύπαρξης ενός κατά συρροήν δολοφόνου αναπτύχθηκε πρώτα από τους συγγενείς των αγνοούμενων γυναικών, που με τον καιρό οργανώθηκαν για να συνεχίσουν τις έρευνες συντονισμένα. Η πληροφορία που ήρθε μια μέρα όμως ξεπερνούσε κάθε φήμη και επιβεβαίωνε κάθε υποψία. Στο τηλέφωνο ήταν ο Μπιλ Χίσκοξ, πρώην υπάλληλος του Πίκτον:

«Η κοπέλα που μου μίλησε δεν θέλει να εμπλακεί γιατί έχει τρομάξει. Μου είπε όμως ξεκάθαρα: Μπίλι, δεν θα πιστέψεις πόσες ταυτότητες, πόσα γυναικεία ρούχα και τσάντες έχει μέσα στο τροχόσπιτο. Ξέρεις τι κάνει ο τύπος; Είναι φρικιαστικό».

Όταν το 2002 αστυνομικοί αποφάσισαν να επισκεφτούν τον Πίκτον με ένταλμα για παράνομη οπλοκατοχή, έπεσαν πάνω σε μια συνταγή γιατρού για μία από τις αγνοούμενες. Επέστρεψαν γρήγορα με νέο ένταλμα. Το φρικιαστικό θέαμα στον καταψύκτη του Πίκτον δεν άφηνε καμία αμφιβολία: το κεφάλι ανήκε στην Σερένα Άμποτσγουεϊ. Είχε εξαφανιστεί λίγους μήνες μετά τη συμμετοχή της σε διαδήλωση κατά της αστυνομίας για την αδράνειά της στο ζήτημα των αγνοούμενων γυναικών.