Στον ταραγμένο ύπνο του, το ΠΑΣΟΚ βλέπει παράξενα όνειρα. Αντεστραμμένες εικόνες της περασμένης του ζωής περνάνε πίσω από τα ερμητικά κλεισμένα βλέφαρα.

Στην πρώτη, ηρωική περίοδο της «αλλαγής», ως κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ θεμελίωσε το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Το ΕΣΥ ήταν δημόσιο. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, στην ύστερη, μεταμοντέρνα περίοδο του «άλλου δρόμου», στα έδρανα της αντιπολίτευσης, ψιθυρίζεται ένα «Εθνικό Σύστημα Παιδείας». Δεν ξέρουμε τίποτε γι΄ αυτό, εκτός από ένα. Δεν θα είναι δημόσιο.

Ακόμα κι αν η εθνική συναίνεση δεν προορίζεται να διαρκέσει, όπως ορκίζονται στο ΠΑΣΟΚ, αξίζει να την απολαύσουμε. Στην ιερή αυτή στιγμή, τα δύο κόμματα εξουσίας λειτούργησαν συμπληρωματικά, ακόμα και σε επίπεδο ύφους. Την απούσα κυρία Γιαννάκου αναπλήρωσε επάξια ο κ. Πάγκαλος, αναλαμβάνοντας την εξύβριση των άμεσα ενδιαφερόμενων πολιτών, καθηγητών και φοιτητών. Η επιτευχθείσα συναίνεση είναι αξιοσημείωτη, έστω κι αν είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε περί τίνος πρόκειται. Διότι δεν αφορά την Ανώτατη Παιδεία. Αφορά την «παροχή υπηρεσιών εκπαίδευσης», κατά την πανομοιότυπη φρασεολογία των εισηγητών των δύο κομμάτων (Παναγιωτόπουλου και Χρυσοχοΐδη). Το πώς θα κόβονται οι αποδείξεις, δεν θα ορίζεται στο Σύνταγμα. Το δελτίο παροχής υπηρεσιών εκπαίδευσης θα περιγράφεται στον εκτελεστικό νόμο, επί του οποίου οι δύο μονομάχοι θα συγκρουστούν αργότερα ανηλεώς.

Ωστόσο, για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχουν μεταξύ τους διαφορές και επί της αρχής. Σύμφωνα με το ΠΑΣΟΚ, οι υπηρεσίες θα παρέχονται από το Δημόσιο και τους ιδιώτες κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δεν γνωρίζουμε καθόλου τον τρόπο αυτό, αλλά υπάρχει άφθονος χρόνος για να επινοηθεί. Η Ν.Δ. αποφάσισε να επιδείξει περισσότερο ρεαλισμό: Οι υπηρεσίες θα παρέχονται από το Δημόσιο και τους ιδιώτες κατά τον ίδιο σχεδόν τρόπο. Ένα υποκριτικό «σχεδόν» κάνει όλη τη διαφορά. Χωρίζει τη συντηρητική πεπατημένη από τη σοσιαλφιλελεύθερη ουτοπία. Την περασμένη Τετάρτη, επί δέκα ώρες, στην Αίθουσα της Γερουσίας αντηχούσαν πολλές κενές κουβέντες. Ακούστηκαν και μερικές μοναχικές αλήθειες, όπως, από το στόμα του Ευάγγελου Βενιζέλου, αυτή η απλή: «Το πρόβλημα της ελληνικής Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης δεν είναι συνταγματικό».