Μετά την απολαυστική Περσέπολη (στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Ηλίβατον), η Μαριάν Σατράπι διηγείται στο «Κοτόπουλα με δαμάσκηνα» (Εκδ. Jonathan Cape) την ιστορία ενός θείου της που ήταν μουσικός. Όταν η γυναίκα του έσπασε από τη ζήλεια της το αγαπημένο του όργανο, εκείνος έφαγε τον κόσμο να βρει ένα ίδιο. Κι όταν δεν τα κατάφερε, ξάπλωσε στο κρεβάτι του και πέθανε. Η ιστορία έχει και πάλι τη μορφή κόμικς. Και η Ιρανή συγγραφέας αποδεικνύει ότι η επιτυχία του προηγούμενου βιβλίου της δεν ήταν καθόλου τυχαία. Έτσι κι αλλιώς, το μέλλον βρίσκεται στις γυναίκες, ο Μίμης Ανδρουλάκης το έχει προβλέψει εδώ και πολλά χρόνια. Η έφοδος της Σεγκολέν Ρουαγιάλ στη γαλλική πολιτική σκηνή και η μαχητική εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον για να διαδεχθεί τον Μπους στον Λευκό Οίκο αντανακλούν την ανάγκη των ψηφοφόρων για κάτι διαφορετικό, πιο τίμιο (;) και πιο ήπιο. Η Έβα Χέρμαν, όμως, δεν συμφωνεί. Παρουσιάστρια ειδήσεων στο πρώτο γερμανικό κανάλι ΑRD, τάραξε το 2006 τα νερά με το αντιφεμινιστικό μανιφέστο «Τo αξίωμα της Εύας», όπου χαρακτηρίζει την καριέρα πηγή δυστυχίας για τις γυναίκες, τους άντρες και τα παιδιά, ζητώντας ουσιαστικά την επιστροφή της γυναίκας στις τρεις βασικές αρχές: παιδιά, κουζίνα, εκκλησία. Στο μανιφέστο αυτό απάντησε η 36χρονη συγγραφέας Τέα Ντορν με το βιβλίο της «Η νέα κατηγορία γυναίκας» (Εκδ. Ρiper), όπου επισημαίνει ότι παρά τα βήματα που έχουν γίνει, η χειραφέτηση των γυναικών είναι μύθος. Το 70% των χαμηλόμισθων στρωμάτων αποτελείται από γυναίκες και ένα μεγάλο μέρος των γυναικών με ακαδημαϊκή μόρφωση εξαφανίζεται στη «μαύρη τρύπα» της φροντίδας για την οικογένεια.