Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες δουλεύει ως χημικός σε φροντιστήρια. Ωστόσο, στα 55 του έβαλε μπρος τη δική του «αλχημεία». Για να ξεμπλέξει από τα… δίχτυα της οικονομικής στενότητας, άνοιξε ψαράδικο, όπου απασχολείται τις πρωινές και τις νυκτερινές ώρες. Ενδιαμέσως, συνεχίζει την παράδοση μαθημάτων Χημείας!


«Δόξα τω Θεώ, καλά τα πάμε. Φέρνουμε καθαρά, δικά μας ψάρια, από τις γειτονικές παράκτιες περιοχές. Μικρές ποσότητες, κάθε μέρα, για να είναι πάντα φρέσκα», θα πει στα «ΝΕΑ» ο Βαγγέλης Καραγεώργης, την ώρα που εξυπηρετεί την πελατεία του. Ο «Αστερίας», το ψαράδικο που τους τελευταίους 10 μήνες έστησε στην Τριανδρία της Θεσσαλονίκης,

ΨΑΡΑΔΙΚΟ

Συνδύασε τα φροντιστήρια με το εμπόριο ψαριών για να ενισχύσει το εισόδημα της οικογένειάς του

εκτός από τα βλέμματα των περαστικών τραβά σιγά σιγά και τους καταναλωτές.

Στην περίπτωσή του το «πενία τέχνας κατεργάζεται» δικαιώνεται. «Από φοιτητής κάνω μαθήματα Χημείας σε υποψηφίους. Ποτέ δεν διορίστηκα, περίμενα υπομονετικά από το 1982 για μια δεκαετία, έκτοτε δεν με ειδοποίησε κανείς. Δεν το ΄βαλα κάτω. Με 100- 120 ώρες μαθημάτων την εβδομάδα, έχω κάνει συνολικά πάνω από 120.000 ώρες. Για να τις φτάσει ένας χημικός σε δημόσιο σχολείο, θα πρέπει να συμπληρώσει 240 χρόνια συνεχούς εργασίας!».

Στο μεσοδιάστημα κάνει οικογένεια, αποκτά έναν γιο. «Σαν φροντιστής, δεν μπορώ να πω, έβγαλα χρήματα, αλλά χρειάστηκε δουλειά με αίμα, πρωί- βράδυ, αγώνας καθημερινός. Η οικογένειά μου δεν με έβλεπε, το παιδί μου δεν το χάρηκα όσο ήθελα». Δοκιμάζει την τύχη του και επιχειρηματικά, με δικά του φροντιστήρια. «Άλλα πήγαν καλά, άλλα λιγότερο. Το τελευταίο το έκλεισα από διαίσθηση, πριν μπω μέσα οικονομικά».

Μπροστά στο δικό του επικείμενο οικονομικό αδιέξοδο, η οικογενειακή σύσκεψη βρίσκει τη λύση, έστω, σε πρώτο άκουσμα, επαγγελματικά… ασυμβίβαστη. «Προτίμησα έναν χώρο τον οποίο λίγο-πολύ τον ήξερα. Κάνω παραγάδι, πετονιά και ψαροντούφεκο εδώ και 25 χρόνια. Ξέρω, δηλαδή, τα ψάρια. Ξέρω, ως χημικός, πότε αυτά είναι φρέσκα και πότε είναι γεμάτα αμμωνία- συνήθως τα εισαγόμενα».

Πολλή κούραση

Μεταξύ ιχθυεμπορίας και χημείας η ομοιότητα, όπως λέει, είναι μόνο μία: η υπερβολική κούραση. «Το ξέρω ότι πλούσιοι δεν πρόκειται να γίνουμε απ΄ αυτή τη δουλειά. Για αρχή, όμως, δεν το κρύβω, σιγά-σιγά ένα συμπλήρωμα στα οικονομικά μας το βγάζουμε. Ευελπιστώ ότι όλο αυτό θα αξίζει τελικά τον κόπο».

Τα απογεύματα ο Τριανδριώτης ψαράς δεν ξεχνά και την επιστημονική ιδιότητά του. Διδάσκει ακόμα σε ιδιωτικό σχολείο. «Δεν είναι τόσες πολλές οι ώρες πια. Δεν θέλω, όμως, να βγω τελείως από τον χώρο της χημείας».

Ξενύχτι στην Ιχθυόσκαλα


ΤΟ «ΜΠΑΣΙΜΟ» του Βαγγέλη Καραγεώργη στην ιχθυεμπορία είχε τα… ζόρια του. «Είναι πολύ δύσκολο να μπει κανείς στον χώρο, ο καθένας προσπαθεί να σε ξεγελάσει. Η δουλειά αυτή απαιτεί και γερό ξενύχτι.

Στην αρχή, για παράδειγμα, πήγαινα από τις 11 το βράδυ ώς τις 5 το πρωί στην Ιχθυόσκαλα, περίμενα τα καΐκια να ξεφορτώσουν, μετά κατ΄ ευθείαν στο μαγαζί, σερί το απόγευμα μαθήματα».

Οι πελάτες του έχουν να λένε για τη διαφορετικότητα του «μερακλή» ψαρά τους. «Συνήθως μου λένε ότι ο τρόπος που μιλώ και συμπεριφέρομαι δείχνει πως είμαι πολύ καλλιεργημένο άτομο. Δεν διαφημίζω την εκπαιδευτική μου ιδιότητα. Όσοι, πάντως, το μαθαίνουν θεωρούν θετική αυτή την επαγγελματική στροφή μου – “καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή”, σου λένε. Το ίδιο και οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, που το ΄μαθαν κι έρχονται και ως πελάτες μου».

Τελευταία Νέα