ΚΡΙΜΑ που πριν από λίγες ημέρες γιορτάσαμε- από κεκτημένη ταχύτητα- την Πρωτοχρονιά. Κανονικά, με τόσους υπουργούς να διαψεύδουν τα περί πρόωρων εκλογών, θα έπρεπε να γιορτάζαμε την Πρωταπριλιά…

Καλά, αυτοί οι υπουργοί που μετά βδελυγμίας διαψεύδουν το πρόωρο ραντεβού με τις κάλπες δεν είναι εκείνοι που μόλις πιάσουν το τηλέφωνο δίνουν- εμπιστευτικά, εννοείταιόλες τις πιθανές και απίθανες ημερομηνίες των εκλογών; Αυτοί είναι βεβαίως.

Και το ερώτημα είναι απλό: Γιατί το κάνουν; Γιατί δημοσίως διαψεύδουν και ιδιωτικώς επιβεβαιώνουν; Ίσως επειδή είναι καλοί άνθρωποι και θέλουν να είναι ψυλλιασμένη η κοινωνία; Δεν θέλουν άραγε να χάσουν τον χαρακτηρισμό του φιλαλήθους;

Ούτε το ένα, ούτε το άλλο: Η κυβέρνηση με τα καμώματα των υπουργών της, δείχνει- πρώτον- ότι μια σχετική αγωνία για το αποτέλεσμα των εκλογών την έχει, όσο κι αν δηλώνουν βέβαιοι για τη δεύτερη τετραετία. Και δεύτερον, κάνει ό,τι θα έκανε κάθε κυβέρνηση στη θέση της: προσπαθεί να αυξήσει τη συσπείρωση των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας.

Οι διαδρομές της δυσαρέσκειας

ΚΑΙ ΑΥΤΟ δεν είναι καθόλου παράλογο: αν έδειξαν κάτι οι δημοσκοπήσεις της τελευταίας χρονιάς, αυτό ήταν η μεγάλη δυσαρέσκεια για τις πρακτικές της κυβέρνησης, ειδικά στον ευρύτερο τομέα της Οικονομίας. Και όπως έλεγαν στον Λευκό Οίκο επί Κλίντον, «είναι η Οικονομία, ηλίθιε»- και όλα τα σχετικά. Φυσικά, η δυσαρέσκεια του 2006 είχε χρώμα- ήταν γαλάζιο. Οι υπόλοιποι δεν έχουν ιδιαίτερο λόγο- ποτέ δεν απογοητεύεσαι αν δεν προσδοκάς κάτι.

Συνήθως μάλιστα η δυσαρέσκεια δεν μειώνεται όσο πλησιάζουμε στη λήξη της τετραετίας. Αντίθετα, έχει πάντοτε την τάση να αυξάνεταιειδικά όταν μια κυβέρνηση δεν δείχνει απολύτως βέβαιη ότι θα συνεχίσει μετά τις εκλογές.

Θα εκφραστεί στην κάλπη η γαλάζια δυσαρέσκεια; Κανείς δεν γνωρίζειοι προφήτες μάς τελείωσαν νωρίς.

Αυτό που μετράει προς το παρόν είναι ο φόβος τών- άλλοτε σίγουρων για τη νίκη τους- κυβερνώντων, ότι κάτι τέτοιο μπορεί και να συμβεί.

Τελευταία Νέα