Η βαρβαρότητα της εικόνας μιλούσε από μόνη της. Και ήταν φυσικό να προκαλέσει τη γενική κατακραυγή καθώς και τον αποτροπιασμό κάθε πολιτισμένου ανθρώπου. Γιατί βέβαια είναι άλλο πράγμα η απονομή της Δικαιοσύνης και άλλο ο εκδικητικός εξευτελισμός ακόμα και ενός αιμοσταγούς δικτάτορα όπως ήταν ο Σαντάμ.

ΤΕΤΟΙΟΥ είδους ευαισθησίες όμως ελάχιστα απασχόλησαν τις αμερικανικές και τις ιρακινές αρχές που ενορχήστρωσαν την εκτέλεση. Βασικός τους στόχος ήταν να εμφανιστούν ότι ελέγχουν τα πράγματα και ότι μπορούν και παίρνουν δύσκολες αποφάσεις.

ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ περίπου το αντίθετο.

Γιατί προέβαλαν διεθνώς την εικόνα ενός κράτους που εκδικείται και που δεν διστάζει να καταφύγει σε μεθόδους που θυμίζουν περισσότερο το καθεστώς Σαντάμ παρά τη δημοκρατική κοινωνία που υποτίθεται ότι οικοδομούν στο Ιράκ.

ΟΣΟ για την επόμενη μέρα είναι εύλογες οι ανησυχίες. Η χώρα έχει μπει στον κατήφορο του εμφύλιου πολέμου και μετρά καθημερινά δεκάδες νεκρούς. Τι άραγε έχει να προσθέσει μία εκτέλεση πέρα από το να οξύνει ακόμα περισσότερο τις αντιθέσεις και να δυσκολέψει κι άλλο τη συμφιλίωση;

ΗΔΗ πολλοί μιλούν για τον κίνδυνο τριχοτόμησης του Ιράκ. Και ασφαλώς δεν χρειάζεται να έχει κανείς γεωστρατηγικές γνώσεις για να καταλάβει τους κινδύνους που εμπεριέχει μια τέτοια εξέλιξη- ιδίως για τις ΗΠΑ. Ένας παραδοσιακός εχθρός του κ. Μπους, το Ιράν, θα βγει ακόμα περισσότερο ενισχυμένος ενώ ένας παραδοσιακός φίλος, η Τουρκία, βρίσκεται ήδη σε νευρική κρίση από το ενδεχόμενο δημιουργίας κουρδικού κράτους!

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ασφαλώς για την καλύτερη απόδειξη ότι η εισβολή στο Ιράκ δεν ήταν απλώς μια τεράστια ανθρώπινη τραγωδία αλλά και ένα εγκληματικό λάθος της κυβέρνησης Μπους.

Τελευταία Νέα