Εμπρός να αγωνιστούμε για υγιή καπιταλισμό! Είναι κι αυτός ένας αγώνας. Απ’ το

ολότελα… Μας τέλειωσε το ιδανικό του κομμουνισμού, ας συμβιβαστούμε με το

ιδανικό του καπιταλισμού. Οι τοπικές ιδιαιτερότητες φαίνεται ότι ποτέ δεν θα

τελειώσουν. Εμπρός για έναν καπιταλισμό όπου οι νόμοι της αγοράς – τους

θεωρούσαμε ώς τώρα ό,τι χειρότερο και άκαρδο υπάρχει, αλλά φαίνεται πως δεν

είναι – θα λειτουργούν κανονικά και καθαρά και ξάστερα. Μάλιστα. Εκεί

καταντήσαμε, και πού ‘σαι νιότη που ‘λεγες για ένδοξους αγώνες… Από το

«εμπρός της γης οι κολασμένοι», στο «εμπρός της γης οι γαλατοπνιγμένοι».

Καρτέλ σου λέει, άγνωστη λέξη μέχρι πρότινος, γεμάτη μυστήριο, βία, και μαφία.

Συνήθως την ακούγαμε για τα ναρκωτικά στη Νότια Αμερική. Τώρα την ακούμε για

την πιο αγνή τροφή που υπάρχει, το γάλα. Γάλα όλοι έχουμε πιει, άρα όλοι, και

συστηματικά, τα πληρώσαμε και τα γαλουχήσαμε αυτά τα καρτέλ. Με την τόσο

καθημερινή, αθώα, υγιεινή αυτή συνήθεια, να αγοράζουμε φρέσκο γάλα. Δεν

μπορείς να πεις καν ότι θα αντιδράσεις μη αγοράζοντας. Κόβεται το γάλα; Γιατί

όμως να συμβαίνει αυτό σε μας; Τι κακό έχουμε κάνει, τι καλό έχουμε παραλείψει

και μας βρήκανε από όλους τους Ευρωπαίους κορόιδα; Έχουμε κάτι στην

ιδιοσυστασία, στον χαρακτήρα, που σηκώνει εκμετάλλευση περισσότερο από τους

άλλους; Εμείς, που σαν κοινωνία είμαστε πολύ πιο κοντά στο βουνό και στη

στάνη, σε βάθος χρόνου… Πώς γίνεται να βρεθούμε κατάλληλοι για μαζικό

άρμεγμα; Μας έχει λείψει η φεουδαρχική περίοδος και τείνουμε να ευνοούμε τα

ολιγοπώλια, τα βλέπουμε σαν κόμητες, σαν ευγενείς πυργοδεσπότες; Να βρούμε

καμιά ψυχολογική ερμηνεία τουλάχιστον. Δεν καταπίνεται με τίποτα αυτό το χάλι.

Είμαστε τόσο θύματα, τόσο αφελείς; Κι όμως με δυσπιστία ξυπνάμε, με καχυποψία

κοιμόμαστε. Τι άλλο να κάνουμε πια;

Τελευταία Νέα