Χαμάς και Φατάχ εξακολουθούν με την αντιπαλότητά τους να καταστρέφουν από

κοινού το παλαιστινιακό κίνημα, με αφορμή το θέμα της «αναγνώρισης» του

Ισραήλ. Ποια αναγνώριση όμως; Το επονομαζόμενο «μανιφέστο των κρατουμένων» –

που βρίσκεται στο επίκεντρο του αλληλοσπαραγμού – αναγνωρίζει το Ισραήλ μόνον

εφόσον υποχωρήσει στα σύνορα που είχε προ του 1967, επιστρέψει τη Δυτική Όχθη

και την Ανατολική Ιερουσαλήμ στους Παλαιστινίους και επιτρέψει στους Άραβες

πρόσφυγες να ανακτήσουν τα σπίτια που κατείχαν στο Ισραήλ το 1948.

Ένα τέτοιο μανιφέστο απλώς προωθεί το σχέδιο της κυβέρνησης Ολμέρτ να επιβάλει

μονομερώς τα σύνορα ενός Ισραήλ μεγαλύτερου από ποτέ. H Μέση Ανατολή

κυριαρχείται σήμερα από μάταιες απαιτήσεις και άσκοπα τελεσίγραφα, που

εμπνέονται από πλάνες και αυταπάτες ή την απληστία και το μίσος – με την

άγνοια να παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στον τρόπο λήψης αποφάσεων. H Χαμάς

λέει πως είναι πρόθυμη να διαπραγματευθεί με το Ισραήλ την παράταση της

«εκεχειρίας» που κήρυξε πριν από 16 μήνες, αλλά θα συνεχίσει να επιμένει πως

το Ισραήλ δεν έχει δικαίωμα να υπάρχει εκεί όπου υπάρχει.

H Παλαιστινιακή Αρχή του Μαχμούντ Αμπάς και των προκατόχων του έχει ήδη

αποδεχθεί την ύπαρξη του Ισραήλ εκεί όπου υπάρχει, με σύνορα που δεν έχουν

ακόμη καθορισθεί, σε αντάλλαγμα για την ισραηλινή αποδοχή ενός παλαιστινιακού

κράτους που δεν υπάρχει και μπορεί να μην υπάρξει ποτέ.

Το Ισραήλ διακηρύσσει πως, έως ότου η παλαιστινιακή ηγεσία αποκηρύξει μια και

καλή τη βίαιη αντίσταση στην ισραηλινή κατοχή εδαφών τα οποία ανήκουν σύμφωνα

με το Διεθνές Δίκαιο στην Παλαιστίνη, δεν πρόκειται να διαπραγματευθεί μιαν

απάντηση στο ερώτημα, ποιο τμήμα των εδαφών που κατέχει παράνομα μπορεί να

δεχθεί να δώσει πίσω. H θέση αυτή στηρίζεται από τις ΗΠΑ και σε κάποιο βαθμό

και από την E.E.

Με λίγα λόγια, όλοι είναι θεωρητικά πρόθυμοι να αναζητήσουν λύσεις σε αυτά τα

προβλήματα, αρκεί ο αντίπαλος σε κάθε περίπτωση να έχει ήδη απαρνηθεί, ως

προϋπόθεση για την έναρξη διαπραγματεύσεων, τις δικές του διεκδικήσεις.

Μοιάζει κυνικό και Μακιαβελικό, αλλά συχνά είναι απλώς αδαές και ανόητο.

© Tribune Media Services