διακοπές Mια πόλη χωρίς ηλικία

Καφέ στο Λιστόν, βόλτα στα καντούνια, επίσκεψη στο Μουσείο Ασιατικής

Τέχνης, χαλάρωση στο Μον Ρεπό, διασκέδαση στην «Ευθεία», ανάβαση στο Νέο

Φρούριο, περιήγηση στο Παλιό, περπάτημα προς το παλιό λιμάνι και το Καμπιέλο.

H πόλη της Κέρκυρας περιμένει το Πάσχα. Περιμένει και τις αποφάσεις εκείνες

που θα της δώσουν τη νέα της θέση στην τουριστική αγορά του 21ου αιώνα.

Ψάχνω τις λέξεις. Τι να γράψω για την Κέρκυρα των σχολικών μας εκδρομών; Για

την Κέρκυρα των μπότηδων του Πάσχα, των Άγγλων του καλοκαιριού, το διεθνές

τουριστικό κέντρο, την αρχοντική πόλη, τη δημοφιλή, την κοσμοπολίτισσα του

Ιονίου; Ψηλαφίζω τις λέξεις – κουμ κουάτ, σοφρίτο, παστιτσάδα, Libro d’ Oro,

καντούνι – φθαρμένες μού ηχούν, όπως οι τοίχοι των βενετσιάνικων πολυκατοικιών

του Καμπιέλο με τις αιώνιες μπουγάδες-ζωές ξεδιάντροπα απλωμένες στα φευγαλέα

βλέμματα. Ξεφλουδισμένες, όπως οι προσόψεις των κτιρίων παντού – στη Σπιανάδα,

στο Παλιό Λιμάνι, στην Οβριακή, στην Πιάτσα – όλη η πόλη παρακολουθεί τη φθορά

της, λίγο συμφιλιωμένη, λίγο αδιάφορη: οι ιδιοκτήτες τους αποφάσισαν να φύγουν

προς τα έξω, στις «νεόδμητες» βίλες μέσα στο πράσινο του βόρειου ή του νότιου

συγκροτήματος και οι άλλοι, οι φτωχότεροι, πώς να ανακαινίσουν τα τεράστια

γερασμένα κτίρια;

Στήνω αυτί: η πόλη ανασαίνει μετά τον υγρό της χειμώνα. Τινάζει νοτισμένες

αναμνήσεις, περιμένει το Πάσχα, την επέλαση των Ελλήνων τώρα, των ξένων μετά,

τη σεζόν που αρχίζει, έτοιμη όπως κάθε χρόνο για την εκούσια κατάκτησή της –

αυτή που οι Οθωμανοί δεν κατάφεραν ποτέ.

Προτιμώ αυτό που βλέπω τώρα, εκτός σεζόν. Οι Κερκυραίοι απολαμβάνουν μόνοι

τους το Λιστόν. H ημέρα αρχίζει από εκεί και τελειώνει εκεί, όλες οι ειδήσεις

και τα κουτσομπολιά κυκλοφορούν σαν αέρας ανάμεσα στις καμάρες του. Ακούραστα

ατενίζουν το Φρούριό τους, από κάθε παγκάκι της Σπιανάδας, από το Μποσκέτο,

από τον Κήπο του Λαού, από την τεράστια παραλιακή βόλτα της Γαρίτσας. Οι

μπαμπάδες παίζουν μπάλα στο γήπεδο του κρίκετ, οι μαμάδες βγάζουν βόλτα τα

μωρά με καροτσάκια, οι νεαροί κάνουν τζόγκινγκ στο κτήμα του Μον Ρεπό, οι

παππούδες κάνουν τη μεσημεριανή τους βόλτα στη Γαρίτσα. Οι πιτσιρικάδες

φλερτάρουν ντροπαλά στο lounge καφέ του Παλιού Φρουρίου – φλερτάρουν και με

τον ήλιο που καίει την πλάτη τους καθώς ακουμπάνε στις αρχαίες πέτρες,

ασφαλείς μέσα στα τείχη του που ρίζωσαν μέσα στο ακίνητο νερό. Ανεβαίνουν στο

Νέο Κάστρο, όχι για να δουν τους προμαχώνες, αλλά για να ακούσουν τη μουσική

του Morrison. Περιμένουν τους φίλους τους που σχολάνε από τη φιλαρμονική,

προνόμιο και δημιουργική απασχόληση των παιδιών της πόλης, που μεταφέρεται από

πατέρα σε γιο, περιμένουν τις φίλες τους να τελειώσουν το μάθημα χορού ή το

θεατρικό εργαστήρι και τους φίλους τους να αφήσουν επιτέλους τα skate board

και τα πατίνια που όλη ημέρα μανιασμένα ανεβοκατεβαίνουν το πλακόστρωτο της

Πλατείας Δημαρχείου.

Για όλα έχει χώρο αυτή η πόλη, έχει άπλα και ανοίγματα όπως στη Σπιανάδα, για

να βλέπει τον εχθρό από μακριά. Τότε είχε την εθνικότητα στο μανίκι. Σήμερα

μιλάει όλες τις γλώσσες ή δε μιλάει καν. Ψιθυρίζω κι άλλες λέξεις, είναι

σκληρές αυτές, τετράγωνες: Άναρχη τουριστική ανάπτυξη, κυκλοφοριακό, υποδομές

που δεν γίνονται, επιδοτήσεις που δεν έρχονται, κονδύλια που δεν στρέφονται

προς τα μνημεία της πόλης της Κέρκυρας, η οποία αναζητάει τη νέα της θέση στην

τουριστική αγορά του 21ου αιώνα. Ώς τότε κάνει αυτό που ξέρει καλά, χρόνια

τώρα: σαν τις παλιές αρχόντισσες ανοίγει με αξιοπρέπεια τη σκαλιστή

μπιζουτιέρα της και δείχνει τα στολίδια της, που ακόμη λάμπουν στον ήλιο.

ΝΟΜΑΡΧΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΧΕΙΜΑΡΗΣ

Στόχος μας, η αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος

«Κέρκυρα, Παξοί, Αντίπαξοι, Οθωνοί, Ερείκουσα, Μαθράκι: Ο νομός που προκαλεί

και προσκαλεί τον επισκέπτη να τον γνωρίσει 12 μήνες τον χρόνο. Φυσικό κάλλος,

υψηλές πνευματικές καταβολές, μουσική παράδοση, λογοτεχνία, ιστορία είναι οι

πυλώνες των πλεονεκτημάτων του. H εικόνα συμπληρώνεται με τα διάσπαρτα

πανέμορφα χωριά μας, τους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, τον ιδιαίτερου

φυσικού κάλλους ελαιώνα με τα 4.000.000 ελαιόδενδρα. Με τη μοναδική

πολιτιστική μας κουλτούρα, τα ήθη, τα έθιμα, τη φιλοξενία μας, τις

φιλαρμονικές και τις αμέτρητες χορωδίες μας, αλλά και την ξεχωριστή θέση που

κατέχουν οι εκδηλώσεις θρησκευτικού περιεχομένου, οι οποίες πραγματοποιούνται

με ιδιαίτερη ευλάβεια και σεβασμό τόσο προς τιμή του πολιούχου Αγ. Σπυρίδωνα

όσο και εκείνες του Πάσχα. H σύνθεση όλων αυτών και ο συνδυασμός τους

καλύπτουν όλα τα είδη εναλλακτικού τουρισμού, δίνοντας τη δυνατότητα στον

επισκέπτη να επιλέξει, να συνδυάσει και να μαγευτεί από την Κέρκυρα.

Φυσικά, ο τουρισμός αποτελεί κυρίαρχο θέμα για τον νομό μας, αφού εμπλέκεται

σ’ αυτόν τον τομέα, είτε άμεσα είτε έμμεσα, το σύνολο των κατοίκων του, με

αποτέλεσμα οι επιπτώσεις να βαραίνουν την τοπική μας οικονομία. H εποχή μας

όμως κάθε άλλο παρά εφησυχασμό ή αυτόματους «πιλότους» απαιτεί. H Κέρκυρα

αποτέλεσε έναν από τους πιο εξεζητημένους τουριστικούς προορισμούς και για

πολλά χρόνια ήταν το φημισμένο νησί των διακοπών – κάτι που είχε ως αποτέλεσμα

την αλόγιστη και άναρχη ανάπτυξη. Σήμερα, ενώ παραμένει θέρετρο υψηλών

αξιώσεων, αντιμετωπίζει πλέον και την υψηλή ανταγωνιστικότητα από νέους

τουριστικούς προορισμούς. Με αυτά τα δεδομένα, μέσα σε ένα ιδιαίτερα

απαιτητικό και προκλητικό περιβάλλον, η ανάγκη για ποιότητα και αναβάθμιση του

τουριστικού μας προϊόντος σε υποδομές και υπηρεσίες είναι προφανής.

H Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κέρκυρας επικεντρώνει τις προσπάθειές της σε 4

βασικούς άξονες: Τη διατήρηση και διεύρυνση των παραδοσιακών αγορών με επαφές

και συμμετοχή σε τουριστικές εκθέσεις και την προσπάθεια ανοίγματος προς νέες

αγορές. Επίσης, την ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών τουρισμού (μαθητικό,

θρησκευτικό κ.ά.) και ποιοτικής αναβάθμισης των προσφερόμενων υπηρεσιών.

Με το σκεπτικό της αναγκαιότητας χάραξης ολοκληρωμένης τουριστικής στρατηγικής

για να αποκτήσει ο νομός μας «τουριστική ταυτότητα», η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση

Κέρκυρας πρωταγωνίστησε στη σύσταση του κερκυραϊκού Οργανισμού Τουρισμού, όπου

συμμετέχουν και οι δήμοι του νομού μας».