«Ο βενιζελισμός είναι μια κληρονομιά συμβατή με τις αναζητήσεις του ευρωπαϊκού

φιλελευθερισμού, η οποία έθεσε τις βάσεις του ελληνικού ρεαλισμού».

Συνοψίζοντας την κληρονομιά της εξωτερικής πολιτικής του Ελευθερίου Βενιζέλου,

ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ευάνθης Χατζηβασιλείου έδωσε

το στίγμα της διαχρονικότητας της εξωτερικής πολιτικής του, κατά την πρώτη

εκδήλωση που διοργάνωσε στα Χανιά για τα 70χρονα από τον θάνατό του το Εθνικό

Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών Ελευθέριος K. Βενιζέλος.

Ο ίδιος αναφέρθηκε στους πολιτικούς «εχθρούς» του Βενιζέλου, που ακολούθησαν

παρόμοια εξωτερική πολιτική. Ακόμη και ο Μεταξάς εφήρμοσε εξωτερική πολιτική

βασισμένη στη βενιζελική ανάλυση είπε, ενώ αναφερόμενος στον Κωνσταντίνο

Καραμανλή σημείωσε ότι «η υπερεθνικότητα της αντίληψής του πατούσε πάνω στη

βενιζελική πολιτική».

Για την αποτυχημένη διαχείριση της βενιζελικής κληρονομιάς το 1920 μίλησε ο

διευθυντής του Ιδρύματος Ελ. Βενιζέλος, Νίκος Παπαδάκης, τονίζοντας ότι οι

διάδοχοι του Βενιζέλου «δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν το κενό που άφησε η

αποχώρησή του, ότι τα δεδομένα είχαν ανατραπεί. Ήταν απροετοίμαστοι και δεν

μπόρεσαν να αποτρέψουν την καταστροφή και να σώσουν τους ελληνικούς

πληθυσμούς».

Ενώ ο αναπληρωτής καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και διευθυντής του

Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Ιωάννης Μουρέλος, μίλησε για το

διάστημα 1928-1932 κατά το οποίο, όπως ανέφερε, «ο Βενιζέλος κατάφερε να

βγάλει τη χώρα από τη διπλωματική απομόνωση και με το Σύμφωνο Φιλίας με την

Τουρκία, πληρώνοντας βαρύ τίμημα για την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο

χωρών».

Στην ημερίδα – την οποία θα ακολουθήσουν εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα –

μίλησαν επίσης ο ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, η ερευνήτρια της

Ακαδημίας Ελένη Γαρδίκα – Κατσιαδάκη και ο Μάικλ Λούελιν Σμιθ, πρώην πρέσβης

της Βρετανίας.

Τελευταία Νέα