Αναζήτηση
Ο Κώστας Καραμανλής επιχείρησε και πέτυχε ως αντιπολίτευση σε σημαντικό βαθμό
να έχει σαφή αντιπολιτευτική γραμμή προς την τότε κυβέρνηση και πολιτική
ταυτότητα και στόχευση αναγνωρίσιμη και αποδεκτή από πολίτες και πέραν των
ορίων του συντηρητικού χώρου. Σήμερα, δύο χρόνια μετά τη νέα διακυβέρνηση,
εκείνη η πολιτική ταυτότητα κατακρημνίζεται, η πολιτική στόχευση αμφισβητείται
και η αντιπολιτευτική γραμμή της καταγγελίας και του μηδενισμού γίνεται
μπούμερανγκ. Το μέσον της κυβερνητικής θητείας βρίσκει τον Κώστα Καραμανλή
στην κλασική πλέον θέση άμυνας των πολιτικών αρχηγών στη μάχη «Λόγια εναντίον
Έργων».
Τον Μάρτιο του 2004 ο Κώστας Καραμανλής παρουσίαζε τη Νέα Δημοκρατία ως τον
εκφραστή του «κοινωνικού Κέντρου». Μία έννοια η οποία αναλύθηκε με εξαιρετικά
απλοϊκό τρόπο. Θυμίζω απόσπασμα από την ομιλία του στο 6ο Συνέδριο της N.Δ.:
«Οι πολίτες που δεν αρέσκονται στις ακρότητες, στους φανατισμούς, στη
δημιουργία διάρρηξης του κοινωνικού ιστού, οι πολίτες αυτοί αποτελούν τη
συντριπτική πλειοψηφία όχι μόνο της κοινωνικής βάσης της N.Δ. αλλά και του
εκλογικού σώματος»!! Όπως ήταν επόμενο, η αφελής περιγραφή του κοινωνικού
Κέντρου συνοδευόταν και από ένα αφελές πολιτικό σχέδιο. Το κοινωνικό Κέντρο
χρησίμευσε εξαιρετικά και στη ρητορική περί κατάργησης της διαχωριστικής
γραμμής «Αριστεράς και Δεξιάς», ρητορική η οποία συνοδεύτηκε επικοινωνιακά με
συμβολικές κινήσεις και αντιπασοκική επιχειρηματολογία. Έτσι εξασφάλισε για
την εικόνα του Πρωθυπουργού πόντους στους ψηφοφόρους της Αριστεράς, όπως
εξάλλου φαίνεται ακόμα και στις σημερινές δημοσκοπήσεις. H σημαία του
κοινωνικού Κέντρου επηρέασε τον λόγο, τις προτεραιότητες, τις δεσμεύσεις, τις
υποσχέσεις, το προφίλ του Πρωθυπουργού και της βασικής ομάδας στελεχών της
Νέας Δημοκρατίας:
Ο λόγος υπήρξε και παραμένει (χθεσινή ομιλία Πρωθυπουργού) ασαφής,
ωραιοποιητικός με πληθώρα λέξεων και εκφράσεων που παραπέμπουν σε καθετί το
κοινωνικό. Έπειτα από δύο χρόνια η επανάληψη του γενικού οδηγεί σε γενική
αδιαφορία περί τα λεγόμενα.
Οι προτεραιότητες της Νέας Δημοκρατίας ήταν η διαφάνεια και η
καθημερινότητα, τομείς στους οποίους περισσότεροι από το 50% των πολιτών στις
δημοσκοπήσεις θεωρούν ότι η κατάσταση σήμερα είναι χειρότερη από ό,τι δύο
χρόνια πριν. Θέση προφανής αν σκεφθεί κανείς τον χειρισμό στον βασικό μέτοχο,
τις υποκλοπές, την ανεργία, την ακρίβεια.
H μεγάλη δέσμευση ήταν η επανίδρυση του κράτους. Σήμερα έχουμε ένα
κράτος μεγαλύτερο με δεκάδες νέους Οργανισμούς και αδρά αμειβόμενα νέα
συμβούλια, με καθολική τη λογική της προσοδοθηρίας, με ανατροπή βασικών
κεκτημένων όπως το ΑΣΕΠ και εμπλοκή της λειτουργίας του και με ευθεία και
αδιέξοδη βολή ενάντια σε μια από τις μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις της
νεοελληνικής ιστορίας – του «Καποδίστρια».
Οι υποσχέσεις της Νέας Δημοκρατίας ήταν όλες με ονοματεπώνυμο.
Αφορούσαν συγκεκριμένες πολυάριθμες κοινωνικές ομάδες, τους αγρότες, τους
πολύτεκνους, τους στρατιωτικούς, τους συμβασιούχους, τους ναυτικούς, τους
χαμηλοσυνταξιούχους χωρίς ποτέ να ληφθεί υπόψη η εξασφάλιση των πόρων.
Παραπλανητικές υποσχέσεις χωρίς αντίκρυσμα.
Θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί και σε σωρεία γεγονότων και επεισοδίων που
αναδεικνύουν μια κυβέρνηση ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τις εξωτερικές
προκλήσεις, το νέο περιβάλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τον διεθνή ανταγωνισμό.
Να διαχειριστεί κρίσεις, να λύσει έστω και μικρά προβλήματα.
Το συμπέρασμα είναι βαθύτατα πολιτικό. H πολιτική, όταν αντιμετωπίζεται ως ένα
επικοινωνιακό εγχείρημα προσώπων και λόγων χωρίς βασικούς πολιτικούς στόχους
και σχέδιο που αφορά πρωτίστως το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας, καταρρέει
γρήγορα σαν χάρτινος πύργος συμπαρασύροντας καλές προθέσεις και επιμέρους
επιτυχείς επιλογές. Το κοινωνικό Κέντρο χρησιμοποιήθηκε ως λεξιπαίγνιο για να
συγκαλύψει τα ιστορικά γκρίζα χρώματα της Δεξιάς αλλά δεν μπορεί να
λειτουργήσει ως αλεξιβρόχιο στα πραγματικά προβλήματα της χώρας και της
πολιτικής. Το μήνυμα είναι σαφές, οι επόμενες εκλογές πρέπει να
κριθούν θετικά! Στη βάση γνώσης, αξιοπιστίας και
εμπιστοσύνης.
H Άννα Διαμαντοπούλου είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ
