Κάθε χρόνο αυτή την ημέρα, η κάθε γυναίκα έστω για λίγα λεπτά αναλογίζεται τη

θέση της, τον ρόλο της, τον προορισμό της.

Σκέφτεται αν πράγματι μπορεί να πραγματοποιήσει όσα θέλει και όσα θα είχε τη

δυνατότητα. Αν όσα από τη φύση τής προσφέρθηκαν ως δώρο είναι ταυτόχρονα το

ανάχωμα για κάποια άλλα. Αν οι ρόλοι είναι τελικώς προδιαγεγραμμένοι, οπότε η

οποιαδήποτε εξαίρεση λειτουργεί μόνο ως επιβεβαίωσή τους. Αν τέλος η ισοτιμία,

οι ίσες ευκαιρίες, τα ίσα δικαιώματα ήταν μια χίμαιρα, που μπορεί να οδήγησε

στο παρελθόν σε «μικρές επαναστάσεις», σε τομές που άλλαξαν την κοινωνία,

σήμερα όμως είναι ένας μύθος για τον οποίο κανείς δεν έχει τη διάθεση και την

πίστη να αγωνιστεί.

H απάντηση σε αυτές τις σκέψεις δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι

μονοσήμαντη. Είναι αλήθεια ότι σήμερα ύστερα από τόσες κατακτήσεις και τόσες

αλλαγές οι ρόλοι εξακολουθούν να είναι επιλεγμένοι και οι ευκαιρίες να μην

είναι ούτε ίδιες ούτε ίσες.

H σύγχρονη Ελληνίδα είναι ασφαλώς μια γυναίκα που μορφώνεται, εργάζεται,

διεκδικεί και συμμετέχει, αλλά εξακολουθεί να υπόκειται σε διλήμματα του τύπου

καριέρα ή οικογένεια. Εξακολουθεί να είναι μια μικρή μειοψηφία σε θέσεις

ευθύνης ή παραγωγής πολιτικής. Εξακολουθεί να αποκλείεται από δυνατότητες και

ευκαιρίες όχι επειδή δεν έχει τη θέληση ή τα προσόντα, αλλά επειδή οι συνθήκες

τής το απαγορεύουν.

H λύση στο πρόβλημα δεν μπορεί παρά να είναι μία. Να αγωνιστούμε για τον μύθο

της ισότητας με το προσωπικό μας παράδειγμα. Να τον υπηρετήσουμε μέσα από τις

επιλογές μας. Να πείσουμε πρώτα απ’ όλους τους ίδιους μας τους εαυτούς ότι

μπορούμε όλα εκείνα που εξακολουθούν μέχρι σήμερα να μην είναι δεδομένα για

μια γυναίκα.

Ποιος αλήθεια πιστεύει ότι δεν αξίζει κανείς να δίνει τέτοιους αγώνες;

H Μιλένα Αποστολάκη είναι βουλευτής του ΠαΣοΚ