Δεν το πιστεύω, σήμερα ξανανοίγουν τα σχολεία! Το σκεφτήκαμε καλά; Πού τα

στέλνουμε τα παιδιά μας ολομόναχα σ’ αυτόν τον άγριο κόσμο; Κι αν δεν έχει

λειώσει το χιόνι σε κάποια άκρη σκαλοπατιού και γκρεμοτσακιστούν και σπάσουν

κανένα χέρι, τι θα γίνει; Δεν θα τους μείνει ελάττωμα σε όλη τη ζωή τους από

σπασμένο χέρι στην ηλικία της ανάπτυξης; Πολύ ανεύθυνη απόφαση αυτή, να

ανοίξουν τα σχολεία μόλις μία εβδομάδα μετά την τραυματική χιονόπτωση. Κι αν

κάποια καθαρίστρια που μένει στα αποκλεισμένα προάστια δεν μπορεί να έρθει να

σφουγγαρίσει τα μάρμαρα του χολ και παίζοντας κυνηγητό τα παιδιά γλιστρήσουν

και πέσουν το ένα πάνω στο άλλο; Είναι κατάσταση αυτή, να τα αφήσουμε

εκτεθειμένα σε τέτοιους κινδύνους; Εδώ οι κάδοι απορριμμάτων είναι γεμάτοι από

την προηγούμενη Τρίτη κι ακόμα δεν ρισκάρουν να περάσουν να τους αδειάσουν,

μερικοί πολίτες μάλιστα στέλνουν τη σακούλα τους στην κορφή του σκουπιδοβουνού

σημαδεύοντας από το παράθυρο, μη βγουν έξω και τους πάρει το ρεύμα τούς

ανθρώπους. Και να ανοίξουν τα σχολεία; Απαράδεκτον! Τι τα έχουμε τα παιδιά

μας, δηλαδή, χειρότερα κι από σκουπίδια; Πιο πολλές προδιαγραφές θέλει η

σκουπιδιάρα να περάσει από ό,τι τα σχολικά; Χάσαμε κάθε ιεραρχία αξιών σ’

αυτόν τον τόπο! Φυλάμε τα σκουπίδια μη μας τα πάρουν και στέλνουμε σχολείο τα

παιδιά… Κατάντια. Και να έχουν συνηθίσει τα καημένα σε ρυθμούς χειμερινούς,

να κοιμούνται όλο το πρωί, σαν αρκουδάκια σε χειμερία νάρκη που πέφτουν το

φθινόπωρο μικρούλια και ξυπνάνε την άνοιξη και είναι πια αρκούδες κανονικές.

Κατάληψη της φύσης στα εφηβικά ωράρια. Εμένα δεν μου πάει η καρδιά να τα

ξυπνάω πάντως, έτσι μου έρχεται να στείλω τη σακούλα σκουπιδιών με το σχολικό.

Να πάει κι αυτή κάπου…

Τελευταία Νέα