Tο συμβολικό «παράλογο της Kεφαλονιάς»

Ένα νησί βυθισμένο στο σκοτάδι έχει μετατραπεί σε υπερφωτισμένη σκηνή, όπου

εξελίσσεται η ίδια πάντα εθνική τραγωδία: οι μεν πολίτες σε απόγνωση, οι δε

πολιτικοί σε υπεροπτική απόσταση. Οι σκηνές που παρακολουθήσαμε με τις

αλλεπάλληλες απευθείας συνδέσεις με το νησί της Κεφαλονιάς ήταν ακόμη ένα

μαραθώνιο σόου του «εθνικού παραλόγου».

Πυλώνες που έπεσαν σαν να ήταν πύργοι από τραπουλόχαρτα. Καράβια που

ταξίδεψαν με φουρτούνα για να μεταφέρουν συνεργεία και υλικά αποκατάστασης.

Καθημερινές υποσχέσεις οι οποίες δεν τηρούνταν. Άνθρωποι κουκουλωμένοι σε

απόγνωση μπροστά στις ξυλόσομπες σαν φιγούρες από κατοχικό ντοκιμαντέρ. Ο

δήμαρχος Αργοστολίου να αναδεικνύεται σε κεντρικό πρόσωπο των καθημερινών

δραματικών επεισοδίων, με φωνή βραχνή να εκθέτει τα προβλήματα των κατοίκων

που διογκώνονται. Ο νομάρχης να επιμένει σε ειδυλλιακές περιγραφές τής

κατάστασης. Οι νομαρχιακοί σύμβουλοι να νίπτουν τας χείρας τους που ο νομάρχης

δεν συγκαλεί το συμβούλιο. Κι ενώ όλα δείχνουν ότι ο τόπος βρίσκεται σε

κατάσταση έκτακτης ανάγκης, λόγω έλλειψης ρεύματος, αλλά ο νομάρχης δεν

επισφραγίζει το γεγονός για να μην εγερθούν απαιτήσεις αποζημιώσεων από τους

κατοίκους, οι δρόμοι του νησιού για αδιευκρίνιστους λόγους παραμένουν

κλειστοί, παρ’ όλο που δεν χρειάζεται ρεύμα για να ανοίξουν. Χάος. Ένας

τόπος-σύμβολο του εγχώριου παραλογισμού. Και εκεί, στις δέσμες του

εκτυφλωτικού φωτός των τηλεοπτικών προβολέων, ακόμη μία φορά παρακολουθούμε

την πραγματική λειτουργία της δημοκρατίας να συνθλίβεται από τη σύγκρουση με

την εικονική της.

Λες και η διακυβέρνηση της χώρας δεν είναι παρά ένα βιντεογκέιμ, μια

προσομοίωση δημοκρατίας με απευθείας συνδέσεις, αντί πραγματικές μετακινήσεις

των υπευθύνων, των βουλευτών, των υπουργών εκεί όπου τους χρειάζονται και

πάμπολλα πάνελ, στα οποία συζητώνται τα προβλήματα αντί να λύνονται.

Λες και η ίδια η δημοκρατία, η λειτουργία του κράτους, δεν είναι παρά σχέδιο

επί χάρτου που αποτυγχάνει στο κρας τεστ της εφαρμογής του σε πραγματικές

συνθήκες.

Μπροστά στις κάμερες δίνεται μια παθιασμένη πολυήμερη μάχη, σε μια

εικονική εγρήγορση της δημοκρατίας που μοιάζει να παγώνει, ακίνητη μόλις

σβήσουν οι προβολείς.

Το πρόβλημα που αποκάλυψε ο χιονιάς στην Κεφαλονιά δεν είναι μόνο αυτό της

ελλιπούς φροντίδας της ΔΕΗ – πρόβλημα μιας νοοτροπίας που έχει παγιδέψει το

κράτος στον μεσαίωνα του παλαιοκομματισμού -, αλλά και της αδυναμίας των

μηχανισμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να κινηθούν και να επιτελέσουν το έργο

για το οποίο εξελέγησαν, για το οποίο υπάρχουν, για τη λειτουργία της

δημοκρατίας της οποίας αποτελούν θεμέλιο.

Οι εξαγριωμένοι κάτοικοι της Κεφαλονιάς μπροστά από τις τηλεοπτικές

κάμερες των δελτίων ειδήσεων επί ημέρες δεν ήταν παρά η εικόνα-σύμβολο μιας

χώρας που καταναλώνει την απόγνωσή της σαν τηλεοπτικό θέαμα, αφού και οι

πολιτικοί της σε αυτό σπεύδουν να επιδεικνύουν εγρήγορση και

αποτελεσματικότητα. Παράδειγμα των ημερών αποτελεί ο κ. Γιακουμάτος, ο οποίος

«ηλεκτροδότησε» την Κεφαλονιά από το δελτίο ειδήσεων του Alpha για να

διαψευστεί πάραυτα και κατόπιν να δικαιολογηθεί ότι είχε εσφαλμένη πληροφόρηση

από τον νομάρχη.

Σύγκρουση εικονικού κράτους και πραγματικότητας

Το «παράλογο της Κεφαλονιάς» – με την απολύτως λογική εξήγηση φυσικά που

παραμένει η ολιγωρία της ΔΕΗ και της πολιτικής εξουσίας να εξασφαλίσουν στους

πολίτες-καταναλωτές τα ελάχιστα προνόμια για τα οποία εκείνοι πληρώνουν ακριβά

– εν τέλει δεν ήταν παρά ακόμη ένα τραγικό σημείο. Ένα «σημείο-τόπος» που

συμβολίζει τις αλλεπάλληλες συγκρούσεις μιας εικονικής, πολύ τηλεοπτικής

«σύγχρονης» χώρας με την πραγματικότητα μιας παλαιοκομματικής νοοτροπίας της

μεταπολεμικής ασπρόμαυρης Ελλάδας που διέπει τη λειτουργία όλων των θεσμών

της. Και, αλίμονο, αυτή η σύγκρουση παράγει και την καλύτερη τηλεόραση.