«Aν δεν υπήρχε ζήτηση, δεν θα υπήρχε αυτό το κύκλωμα»

Για τη Ράνια μού είχε μιλήσει πρώτη φορά ένας φίλος επιχειρηματίας. Έψαχνα

μια «άκρη» για να συναντήσω μια κοπέλα από τις χώρες της πρώην Ανατολικής

Ευρώπης. Από αυτές τις χιλιάδες που κάνουν «καριέρα» πόρνης στην Αθήνα, όπως

και στις άλλες πρωτεύουσες του ευρώ. «Πάρε τη Ράνια, αυτή έχει τις καλύτερες»,

μου είπε ο φίλος επιχειρηματίας. «Αλλά προσοχή στο νούμερο, είναι πριβέ, δεν

είναι από αυτά των αγγελιών». Ποτέ μου δεν τον ρώτησα πού την ήξερε τη Ράνια.

Ο ίδιος θα μπορούσε να έχει όποια γυναίκα θέλει. Πενηντάρης, χωρίς

υποχρεώσεις, κομψός, μορφωμένος, με αρκετά λεφτά.

H ιστορία με τις «γυναίκες από την Ανατολική Ευρώπη» ξεκίνησε ως ανέκδοτο στις

αρχές της δεκαετίας του ’90. Γι’ αυτό το έβαλε ο Γκορίτσας στο «Bαλκανιζατέr»

και ο Πανούσης στις παραστάσεις του. «Προσεχώς Βουλγάρες»! Το ανέκδοτο έγινε

σιγά σιγά μυστικό. «Μια δίμετρη Τσέχα», «μια χυμώδης Ουκρανή». Και από κοντά

οι αποκαλύψεις εφημερίδων για το trafficking και την καταναγκαστική πορνεία.

«Όχι, αυτές που ξέρω περνάνε μια χαρά», θα σου πουν με σιγουριά όσοι έχουν τις

«εμπειρίες». Γιατί ποιος θέλει να δεχθεί ότι «πάει» με μια «φυλακισμένη»; Ή

μήπως δεν είναι «φυλακισμένες» και απλώς αλλάζει πρόσωπο η αιώνια πορνεία;

Αναζητώντας αυτές τις απαντήσεις έφτασα στη Ράνια. Στην αρχή ήταν εχθρική,

ποτέ δεν άφησε όμως τον πληθυντικό. Συζήτηση με τη συζήτηση, ανοίχτηκε. Όχι

ότι μου είπε όλη την αλήθεια, άλλωστε ποιος την ξέρει; «Οι γυναίκες που

σπαταλήθηκαν ανώνυμα στην κίνηση» (που γράφει και ο ερευνητής Χρήστος Λάζος),

ή οι «πελάτες» που τις «θρέφουν»; Με τη Ράνια στη μέση να προσπαθεί σαν

«τροχονόμος» να μοιράσει τις αλήθειες.

Πόσων χρόνων είσαι;

Τριάντα τριών.

Έχεις πάει σε κάποια σχολή;

Άκουσέ με, δεν θέλεις να μάθεις σε πόσες σχολές πήγα…

Γιατί δυσανασχετείς; Προσπαθώ να καταλάβω πώς κατέληξες σε αυτό το

επάγγελμα.

Τυχαία. Έψαχνα για δουλειά, είδα μια αγγελία, για τηλεφωνικό κέντρο. Κάπως

φοβήθηκα στην αρχή, αλλά μετά εντάξει.

Αυτό πριν από πόσα χρόνια;

Οκτώ.

Άρα είσαι παλιά στον χώρο.

Δεινόσαυρος.

Και στους φίλους σου, τι δουλειά λες ότι κάνεις;

Τους λέω ότι δουλεύω σε κάποια εταιρεία και τελειώνει εκεί το ζήτημα.

Δεν ρωτάνε πού είναι η δουλειά σου;

Δεν δίνω και πολύ θάρρος στους άλλους. H σχέση μου βεβαίως γνωρίζει. Κάποιες

φορές με πιάνουν βέβαια τα ψυχολογικά μου, που λέω ψέματα, και αισθάνομαι

άσχημα.

Έχεις κάνει άλλη δουλειά στη ζωή σου;

Όταν πήγαινα στο Γυμνάσιο τα καλοκαίρια δούλευα πωλήτρια. Έχω δουλέψει και σε

φαρμακείο.

Πορνεία έχεις κάνει;

Ποτέ. Όχι ότι το κατακρίνω αλλά δεν θα μπορούσα να το κάνω γιατί δεν μου

βγαίνει. Δεν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω τι λέει μια γυναίκα που μπαίνει σε

ένα δωμάτιο και βλέπει έναν άντρα που περιμένει να κάνει σεξ μαζί της. Το

βρίσκω τραγικά αμήχανο.

Ας προσποιηθούμε ότι είσαι στη δουλειά, παίρνω εγώ τηλέφωνο και ζητώ μια

κοπέλα…

Έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε 30 κοπέλες. Τσέχες, Ρωσίδες, Ουκρανές, Μολδαβές.

Παράνομες, βέβαια…

Όχι όλες. Δεν είναι τα πράγματα όπως παρουσιάζονται. Όλο αυτό το δράμα που

κυκλοφορεί και οι αηδίες που ακούω για «τα κακόμοιρα τα κορίτσια». Οι

περισσότερες ήταν ήδη επαγγελματίες στη χώρα τους.

Και έρχονται εδώ για τα λεφτά;

Ακριβώς. Και αυτό δεν γίνεται μόνο στην Ελλάδα.

Τις περισσότερες όμως κάποιοι τις εξαναγκάζουν…

Έχω μιλήσει με δεκάδες κοπέλες, τρεις – τέσσερις είναι που έχουν έρθει έτσι.

Σκέψου το εξής. Αν εμένα είχαν έρθει στο χωριό μου και με είχαν πάρει με

τσαμπουκά, το πρώτο που θα έκανα θα ήταν να πήγαινα στην Αστυνομία. Αυτοί οι

άνθρωποι κάνουν απλά ένα deal. Δηλαδή «κυρία μου θα κάνετε αυτό και θα

παίρνετε αυτά τα χρήματα».

Πόσα μπορεί να βγάλει μια κοπέλα;

Ανάλογα την ηλικία, την εμφάνιση, μπορεί να πάρει 30 – 40 ευρώ το ραντεβού.

Πόσο κοστίζει ένα ραντεβού;

Υπάρχουν κοπέλες που κοστίζουν 100 ευρώ και άλλες που κοστίζουν 150 και μετά

είναι ανάλογα με το τι θα γίνει με τον πελάτη.

Υπάρχουν κοπέλες που παίρνουν 10 ευρώ;

Όχι, αυτά είναι χαζά. Φαντάσου όμως ότι υπάρχει κάποιος άνθρωπος που τον

πληρώνουμε για να τις πηγαίνει. Οπότε τα 100 θα γίνουν 80. Το ποσό αυτό πάει

στη μέση περίπου, στην κοπέλα και στο γραφείο.

Το «γραφείο» τι σχέση έχει με αυτούς που έχουν φέρει την κοπέλα, τους

«προστάτες»;

Το τι κάνει η κάθε κοπέλα και με ποιον έχει νταραβέρια είναι δικό της θέμα.

Μπορεί η κοπέλα από τα 40 ευρώ που θα πάρει, τα 10 ή τα 20 να τα δίνει εκεί.

Πόσους πελάτες έχει το γραφείο;

Δεν κρατάμε αρχείο. Σκέψου να γίνει μια στραβή να με πιάσουν και να βρουν έναν

υπολογιστή με 70.000 τηλέφωνα, δεν με συμφέρει να βγει στη δημοσιότητα το

όνομα τού καθενός κυρίου. Στην Αθήνα πάντως γίνεται κόλαση. Εγώ πιστεύω ότι

αυτό το ζήτημα έχει τραγική κοινωνική διάσταση. Και ξεκινάει από τους άντρες.

Γιατί αν δεν υπήρχε ζήτηση, δεν θα υπήρχε όλο αυτό το πράγμα.

Και τώρα που υπάρχει, τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνουμε; Να

νομιμοποιήσουμε κάθε είδους πορνεία;

Γιατί δεν ρωτάς τους άντρες; Εφόσον η κοινωνία μας είναι ανδροκρατούμενη και

όλα τα νήματα κινούνται από τους άντρες, οι οποίοι προφανώς χρησιμοποιούν

αυτές τις υπηρεσίες, γιατί δεν προωθούν κάτι να αλλάξει η κατάσταση;

Πόση ώρα διαρκούν τα ραντεβού;

Μία ώρα. Αλλά μπορείς και τρεις και πέντε και δέκα. Λεφτά να έχεις. Αν

γίνονται 50 ραντεβού, τα 37 θα γίνουν σε ξενοδοχεία. Από τα fuck hotels που

λέω εγώ μέχρι τα ξενοδοχεία της Πλατείας Συντάγματος.

Μια κοπέλα δηλαδή βγάζει για το «γραφείο» σας περίπου 1.000 ευρώ την ημέρα;

Και παραπάνω από 1.000 γιατί δεν έχεις υπολογίσει τα έξτρα τους. Οι βασικές

τιμές είναι για να κάτσει η κοπέλα μία ώρα μαζί σου και να κάνετε μία φορά

σεξ, ή στοματικό σεξ με προφύλαξη φυσικά. Ό,τι άλλο ζητήσεις είναι έξτρα.

Και τα «έξτρα» είναι πολλά…

Πολλά. Τα κορίτσια αυτά είναι απελευθερωμένα σε βαθμό… κακουργήματος. Κάνουν

όλα αυτά που γουστάρουν οι άντρες. Έχω ακούσει το ίδιο στόρι χιλιάδες φορές.

Οι Ελληνίδες είμαστε κρύες, ψηλομύτες. Γιατί δεν έχουμε αυτό το υποτακτικό

στυλάκι. Υπάρχουν βέβαια και κύριοι οι οποίοι προσπαθούν να πείσουν τις

κοπέλες να κάνουν πράγματα τα οποία δεν δέχονται οι ίδιες.

Όπως;

Να κάνουν σεξ χωρίς προφυλακτικό, να τις φιλούν στο στόμα. Αδύνατον μια

επαγγελματίας να δεχθεί φιλιά στο στόμα.

Απαγορεύονται τα φιλιά.

Δεν απαγορεύονται, είναι θέμα της κοπέλας. Ζητούν και άλλα, στα οποία δεν πάει

το μυαλό σου. Είναι όμως κάποια πράγματα που τα κρατούν για τον φίλο τους. Και

μόλις πουν «όχι, δεν θέλω ή δεν το κάνω», γίνονται έξαλλοι. Θα πάρουν τηλέφωνο

στο γραφείο και θα πουν «η κοπέλα που μου στείλατε, είναι μπάζα» ή θα το

παίξουν «άντρες» και θα πουν «έλα μωρό μου πάρε άλλα 50 ευρώ».

Οι ιδιοκτήτες, ας το πω έτσι, του γραφείου τι άνθρωποι είναι;

Ούτε τους ξέρω ούτε θέλω να τους μάθω. Πάντως δεν είναι τόσο δύσκολο. Θες

αύριο να το κάνουμε; Θα πάρουμε πέντε κινητά, δύο τηλεφωνήτριες, πέντε

κοπέλες, πέντε οδηγούς και έγινε.

Και αν ο πελάτης είναι αστυνομικός;

Θα πιάσουν την κοπέλα. Και τι θα γίνει;

Θα ξηλώσουν το κύκλωμα.

Μα στις περισσότερες περιπτώσεις η κοπέλα δεν ξέρει κανέναν άλλον από τον

οδηγό της, ποιον να δώσει; Άσε που δεν τη συμφέρει. Θα φύγει λοιπόν και ύστερα

από δύο εβδομάδες θα ξαναγυρίσει.

Αυτή τη δουλειά θα κάνεις μέχρι τα γεράματά σου;

Με φρικάρει αυτή η σκέψη. Δεν θέλω. Βεβαίως τα χρήματα είναι εντελώς

διαφορετικά.

Πόσα παίρνεις;

4.000 τον μήνα. Και σε μια άλλη δουλειά πόσο θα έπαιρνα; 700 ευρώ τον μήνα;

Θέλεις να κάνεις παιδιά;

Πολύ.

Θέλεις να παντρευτείς δηλαδή.

Όχι, μόνο να κάνω παιδιά.

Πώς το λένε αυτό που κάνεις;

Εγώ πώς το λέω; Χιουμοριστικά το λέω «τσατσιλίκι». Να ρωτήσω και εγώ κάτι;

Για πες.

Πώς μπορεί ένας άντρας να κάνει σεξ με μια κοπέλα που δεν ξέρει και μετά να

γυρίζει σπίτι του και να είναι οκέι;

Ίσως αυτό να θέλει, να μην την ξέρει.

Το άλλο, δεν σου το είπα το καλύτερο. Πως οι περισσότεροι παντρεμένοι δεν

θεωρούν ότι απατούν τις γυναίκες τους και χρησιμοποιούν αυτές τις υπηρεσίες

για να μην έχουν μπερδέματα. Θέλουν να ξενοπηδάνε αλλά όχι να μπουν στη

διαδικασία να είναι με κοπέλες κανονικές. Εγώ έχω δεκάδες φίλες που δεν

μπορούν να βρουν γκόμενο. Και προτιμούν τις βίζιτες!

«Πολλούς πελάτες τους πιάνει το «σύνδρομο του ιππότη»»

Τι αναζητούν οι άντρες σε αυτές τις κοπέλες;

«Βγάζουν τα απωθημένα τους» λέει η Ράνια και συνεχίζει: «Ό,τι δεν μπορούν να

βρουν στις συζύγους, φίλες, γκόμενες. Ένα μικρό ποσοστό, είναι άνθρωποι με

κινητικά προβλήματα. Ένα άλλο ποσοστό είναι sex maniac. Οι περισσότεροι όμως

είναι δεσμευμένοι ή παντρεμένοι και δεν καταλαβαίνω γιατί χρειάζονται αυτές

τις κοπέλες. Εγώ πιστεύω ότι νιώθουν μια ελευθερία, δεν καταπιέζονται.

Ίσως όταν πληρώνουν να μη νιώθουν την υποχρέωση να απολογηθούν για

τίποτε.

Ακριβώς, για το αν πάει καλά η δουλειά τους, για το αν έχουν λεφτά, για το αν

είναι όμορφοι, για το αν είναι άσχημοι, για το αν κάνουν καλό σεξ, για το αν

τελειώνουν γρήγορα. Στις κοπέλες δεν χρειάζεται να δώσουν καμία εξήγηση.

Οι πιο πολλοί πελάτες είναι παντρεμένοι, έτσι;

Παντρεμένοι ή νεαροί ευκατάστατοι οι οποίοι είναι πολύ busy για να μπουν στη

διαδικασία σχέσεων, βαριούνται. Έχουν φάει αυτό το λούκι, «είμαι πετυχημένος,

ωραίος, με λεφτά και δεν θέλω γκόμενα». Και είναι εύκολη λύση να πάρουν ένα

τηλέφωνο και να έρθει μια κοπέλα να κάνουν σεξ. Υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν

κοπέλα και πέντε φορές την εβδομάδα. Φαντάσου, για να μπορούν να ξοδεύουν

1.000 ú την εβδομάδα, πόσα πρέπει να βγάζουν.

Στις «κανονικές» αυτές περιπτώσεις τι σου ζητούν;

Οι περισσότεροι θέλουν με πλούσιο στήθος και καμπύλες.

Έρωτες αναπτύσσονται;

Οι περισσότεροι τις καψουρεύονται. Δεν είναι γελοίο;

Και πώς το καταλαβαίνεις εσύ; Παίρνουν και ζητούν συνέχεια την ίδια

κοπέλα;

Το καταλαβαίνω όταν μαθαίνω ότι παντρεύονται. Πολλές κοπέλες που έχουν

δουλέψει για μας, έχουν παντρευτεί. Όταν βλέπεις μια κοπέλα δύο φορές την

εβδομάδα, είναι λογικό να αναπτυχθεί μια στενή επαφή. Από εκεί και πέρα η

κοπέλα ζυγίζει την κατάσταση. Τους πουλάει και ένα άλφα παραμύθι και τους

πιάνει αυτό που λέω «σύνδρομο του ιππότη», ότι «εγώ θα σε σώσω κορίτσι μου από

τη μιζέρια». Και λέει, «εντάξει αγόρι μου, σώσε με». Παντρεύονται, βγάζουν

χαρτιά για να μείνουν στη χώρα και μετά τούς στέλνουν.

«Κάποιες έχουν τόση ανάγκη, που θα έκαναν τα πάντα»

Οποιαδήποτε επαφή της Ράνιας με τις κοπέλες εγκυμονεί κινδύνους.

Τις έχεις γνωρίσει αυτές τις κοπέλες; Μιλάτε;

Για λόγους ασφαλείας, δεν πρέπει να γνωρίζουν τις τηλεφωνήτριες. Έχουμε όμως

φωτογραφίες τους, για να μη λέμε άλλ’ αντ’ άλλων· να είναι π.χ. 80 κιλά και να

λέω 50.

Ποτέ δηλαδή δεν έχεις μπει στον πειρασμό να μιλήσεις περισσότερο; Να δεις

πώς σκέφτεται;

Οι περισσότερες από αυτές τις γυναίκες ζουν μια τραγική πραγματικότητα. Έτυχε

να γνωρίσω μια κοπέλα από τη Μολδαβία. Ήταν καθηγήτρια γαλλικής φιλολογίας,

είχε δύο παιδάκια, είχε έρθει ως οικιακή βοηθός και μετά προσπάθησε να βγάλει

περισσότερα χρήματα για τα παιδιά της. Είχε τόση ανάγκη η οικογένειά της, που

θα έκανε τα πάντα!

Αυτή η κοπέλα πώς να πάει στην Αστυνομία, όταν ξέρει ότι οι δικοί της είναι

«όμηροι» στη Μολδαβία;

Αν όμως εγώ έπαιρνα 50 ευρώ τον μήνα και είχα δύο παιδιά κι ερχόταν κάποιος

και μου έλεγε, «δικιά μου, μπορείς να βγάζεις 700 ευρώ την ημέρα», θα το

σκεφτόμουν. Δουλεύοντας επί έναν χρόνο, θα μπορούσα να εξασφαλίσω το μέλλον

των παιδιών μου. Είχα γνωρίσει και μια κοπέλα από το Καζαχστάν. Στο άλλο άκρο.

Της άρεσε η Ελλάδα. Στη χώρα της, οι άντρες ήταν γουρούνια. Δεν τις έκαναν να

αισθανθούν γυναίκες. Δεν τις άγγιζαν καν. Παντρεύτηκε έναν μουσικό και, όταν

φεύγει ο άντρας της για περιοδείες, γυρνάει στη δουλειά. Το διασκεδάζει.

Από τις 100 κοπέλες θα υπάρχει μία η οποία πιθανόν να περνάει καλά. Οι

υπόλοιπες όμως θα υποφέρουν, είτε υπάρχει «νταβάς» είτε όχι.

Κοίταξε, σίγουρα υπάρχουν κοπέλες-θύματα. Εμείς όμως δεν μπλέκουμε σε τέτοιες

καταστάσεις. Αν φέρουν κάποια κοπέλα η οποία δεν θέλει να δουλέψει, δεν την

κρατάμε, γιατί μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα στον πελάτη. Δεν πληρώνει κάποιος

για να δει μια μίζερη, δυστυχισμένη γυναίκα.