Μία σφαίρα έπεσε στο πόδι του λαχειοπώλη. Ήταν το λαχείο του, άτυχος καθώς

υπήρξε να πουλά λαχεία και να μην έχει κερδίσει αρκετά τόσα χρόνια, ώστε να

κάθεται σπιτάκι του, να μην τρέχει στους επικίνδυνους δρόμους, γέρος άνθρωπος.

Ήταν σφαίρα του φρουρού ή του ληστή, δεν ξέρουμε, αλλά πιστεύουμε βαθύτατα ότι

το λαχείο ανήκει στον λαχειοπώλη. Αφού κανένας άλλος δεν τραυ-ματίστηκε

εντάξει, έτσι είναι τα λαχεία, πέφτουν αδέσποτα. Κι όλοι επαινούν τον φύλακα

που έριξε στον δρόμο τις σφαίρες, αφού άλλος κανείς δεν έπαθε τίποτα.

Κι αν λίγο παραπέρα περνούσατε και νιώσατε ένα ρεύμα φόβου να διαπερνά το

ωραίο ηλιόλουστο πρωινό, αν σας έφτασε η ανατριχίλα σταματημένους σε

αυτοκίνητο στην αποκλεισμένη Βασιλίσσης Σοφίας, αν ξαφνικά η βόλτα στην πόλη

δεν ήταν πια το αυτονόητο αγαθό που νομίζατε, αν σας έπιασαν ενοχές που

χαζεύατε τις βιτρίνες στο σημείο ακριβώς της ανταλλαγής πυροβολισμών λίγα

λεπτά πριν πέσουν, αν συνειδητοποιήσατε τώρα μόλις πόσο πολύτιμη είναι η

καθημερινή μας ρουτινιάρικη συνύπαρξη στους κουραστικούς αυτούς δρόμους, αν

από προχτές περνάτε δίπλα από ειδικούς φρουρούς και τα όπλα που κουβαλάνε σάς

φαίνονται πιο ηρωικά και πιο αληθινά από αντιπροχτές, αν σας σφίγγεται η

καρδιά λιγουλάκι και σας κόβει και κρύος ιδρώτας και απομακρύνεστε διακριτικά

και σκέφτεστε να μην ξανακυκλοφορήσετε χωρίς λόγο στο κέντρο, και φτύνετε στον

κόρφο σας, μην ανησυχείτε, είναι επειδή οι λαχειοπώλες έχουν αρχίσει να

γίνονται λιγότεροι από τους ειδικούς φρουρούς. H μόνη ελπίδα είναι οι

οργανισμοί λαχείων να κάνουν μήνυση στους οργανισμούς ειδικών φρουρών για

δυσφήμηση της έννοιας «λαχείο». Μέχρι τότε, όμως, μακριά από τράπεζες.

Καλύτερα να αγοράζετε λαχεία.