Tο φάντασμα του τρίτου πόλου

ENA ΦΑΝΤΑΣΜΑ πλανιέται πάνω από την πολιτική ζωή της χώρας – το

φάντασμα του τρίτου πόλου. Μόνο που σε αντίθεση με τους Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ

Ένγκελς που είχαν ακριβή αντίληψη του κομμουνισμού, όλοι όσοι συζητούν για τον

τρίτο πόλο αδυνατούν να τον προσδιορίσουν ακριβώς. Αντί του Κομμουνιστικού

Μανιφέστου έχουμε μια ομιχλώδη σεναριολογία.

Από μια άποψη, είναι ευκολότερο να ξεκινήσει κανείς ανάποδα. Ποτέ ο

δικομματισμός δεν ήταν τόσο ισχυρός, αφού καραμανλισμός και παπανδρεϊσμός

κυριαρχούν. Ποτέ όμως δεν γνώριζε και τέτοια κρίση, αφού η μία δημοσκόπηση

μετά την άλλη αναδεικνύουν την απογοήτευση του εκλογικού σώματος τόσο από την

κυβέρνηση όσο και από το ΠΑΣΟΚ!

H εικόνα είναι εντονότερη στην επαρχία. Δύο βουλευτίνες μεταφέρουν τις

εντυπώσεις τους από την εορταστική επιστροφή στις περιφέρειές τους.

H πρώτη ανήκει στη N.Δ. και περιμένει να μπει στην κυβέρνηση. Μιλάει για

«φοβερή γκρίνια» και επισημαίνει ότι «το ασφαλέστερο μέρος για συνάντηση με

ψηφοφόρους είναι οι εκκλησίες: εκεί σού λένε ένα, σου λένε δύο, αλλά μετά

σταματούν γιατί σέβονται τον χώρο».

H δεύτερη ανήκει στο ΠΑΣΟΚ και μιλάει για «νέκρα στην ύπαιθρο», για «αγρότες

που δεν καλλιεργούν γιατί δεν τους συμφέρει» και για «αφραγκία». «Στα

καφενεία», καταλήγει, «κανείς δεν έχει όρεξη να συζητήσει για πολιτική».

EINAI AYTH η διάχυτη δυσφορία, ένθεν κακείθεν, που συντηρεί την

εντύπωση πως «κάτι έρχεται». Από πού όμως; H N.Δ. έχει προϊστορία σε ζητήματα

τρίτου πόλου. Ωστόσο, Σαμαράς και Αβραμόπουλος επέζησαν από το παρανάλωμα

ΠΟΛΑΝ και ΚΕΠ μόνο και μόνο για να επανενταχθούν στη N.Δ. Εκεί τα εγκαύματά

τους παραδειγματίζουν τους άλλους. Όσο για την Ντόρα Μπακογιάννη, αυτή

ενδιαφέρεται να μπει στην κυβέρνηση το 2006 και, σε κάθε άλλη περίπτωση,

βλέπει το μέλλον της εντός της συντηρητικής παράταξης.

Στο ΠΑΣΟΚ όλοι οι «μεγάλοι» και αρκετοί «μικροί» γκρινιάζουν κατ’ ιδίαν για

τον Γιώργο Παπανδρέου. Ουδείς όμως τον αμφισβητεί ανοιχτά και, ακόμη

περισσότερο, ουδείς έχει στρατηγική. Στη δημοκρατική παράταξη, ο τρίτος πόλος

έχει άλλο όνομα: Αποστασία. Μόνο οι ανεξαρτητοποιηθέντες βουλευτές του

Κινήματος, Μάνος και Ανδριανόπουλος, μίλησαν για ανάγκη νέου σχήματος, αλλά οι

νεοφιλελεύθερες ιδέες θεωρούνται «ληγμένα».

ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ τελειώνει η «οριζόντια εκδοχή» του τρίτου πόλου, που βλέπει

απογοητευμένα μεγαλοστελέχη από N.Δ. και ΠΑΣΟΚ να συνεταιρίζονται. Τι μένει; H

«κάθετη εκδοχή», δηλαδή η λογική τού «πάμε γι’ άλλα», που συνδέει

νεομιντιάρχες της τηλεόρασης ή του Τύπου, μεγαλοδημοσιογράφους και βιομηχάνους

σε σενάρια μπερλουσκονικού τύπου. Ποιος όμως θα μπει μπροστά; H Γιάννα

Αγγελοπούλου, που πολλοί φαντασιώνονται ως Ηγερία του τρίτου πόλου έκοψε

μαχαίρι τη σπέκουλα περί υποψηφιότητάς της ακόμη και για τον Δήμο Αθηναίων

πριν συμπληρωθούν σαράντα οκτώ ώρες.

Παρ’ όλ’ αυτά, η συζήτηση συνεχίζεται. Γιατί; Επειδή εξιτάρει, αλλά κυρίως

επειδή προσφέρει ένα αντίδοτο στη δηλητηριώδη πλήξη ενός δικομματισμού

δεύτερης γενιάς με ονοματεπώνυμο.