«Nομίζω πως δεν ήμουν ποτέ ψεύτικος»

Ο Μάικλ Κέιν είναι 72 ετών κι ας μην του φαίνεται. H ηλικία του πάντως δεν τον

ενοχλεί καθόλου. Μπορεί να παίξει με την ίδια ευκολία τον πατέρα της νύφης σε

μία ρομαντική κωμωδία ή τον γοητευτικό άντρα που έχει στο πλευρό του την

ομορφότερη γυναίκα της ταινίας. Αλλά παρά τη μακρόχρονη καριέρα του, δεν του

αρέσουν τα βραβεία για το συνολικό του έργο: «Σε αυτές τις απονομές βλέπεις

στην οθόνη τον εαυτό σου να γερνάει μέσα σε λίγα λεπτά. Εγώ τους λέω πάντα, μη

βιάζεστε, αφήστε με έναν χρόνο ακόμα».

Ακόμα κι έτσι, ο Κέιν θα ήταν πολύ ευχαριστημένος με όσα θα έβλεπε στην οθόνη.

Του αρέσει η καριέρα του και στην αρχή και στη συνέχειά της και τα τελευταία

χρόνια. Θεωρεί ως καλύτερες στιγμές του στον κινηματογράφο τους δύο ρόλους για

τους οποίους κέρδισε δύο Όσκαρ στις ταινίες «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα» και «Θέα

στον ωκεανό» καθώς και στον «Ήσυχο Αμερικανό», ερμηνεία που θεωρείται από

πολλούς η καλύτερη της καριέρας του.

«Για να είσαι σταρ του σινεμά πρέπει να μπορείς να σηκώσεις το βάρος της

ταινίας. Κι αν μπορείς να το κάνεις στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ακόμα καλύτερα.

Αν είσαι Βρετανός ηθοποιός, τότε πρέπει να τα καταφέρεις στην Αμερική. Και το

τέταρτο σημαντικό είναι να προταθείς για ένα βραβείο. Όλα αυτά μου συνέβησαν

ταυτόχρονα όταν έπαιξα στο «Άλφι». Παλιά με είχαν ταυτίσει με τον Άλφι στην

προσωπική μου ζωή. Τρίχες. Είμαι παντρεμένος εδώ και 36 χρόνια με την ίδια

γυναίκα. Ποτέ δεν ήμουν ο τύπος που κυνηγούσε όλο τον γυναικείο πληθυσμό»,

λέει στον «Guardian».

Ο Μάικλ Κέιν είναι πολύ καλός άνθρωπος. Οι δημοσιογράφοι σπάνια το αναφέρουν

στα κομμάτια τους, μάλλον γιατί θεωρούν πως αυτή η λεπτομέρεια δεν εξάπτει τη

φαντασία του αναγνώστη. Αλλά η καλοσύνη του είναι διάχυτη στη συμπεριφορά του,

ακόμα και στον τρόπο που μιλά για άλλους ηθοποιούς. «Όταν ήμουν νέος ηθοποιός

πέρασα πολύ άσχημες στιγμές. Γι’ αυτό πάντα φέρομαι στους ηθοποιούς σαν να

‘χουν περάσει κι αυτοί τα ίδια. Και για τους περισσότερους είναι αλήθεια. Έτσι

κι αλλιώς, αν είσαι πολύ πετυχημένος είσαι στο στόχαστρο ανθρώπων εκτός του

χώρου, δεν χρειάζεται να δέχεσαι επίθεση κι από τους δικούς σου. Και πάντα

θεωρούσα τους ηθοποιούς που μιλούν άσχημα για τους συναδέλφους τους ως το

χειρότερο είδος ανθρώπου».

H πρώτη φορά που είδε τον εαυτό του στη μεγάλη οθόνη παραμένει τραυματική

εμπειρία. Ήταν στα δοκιμαστικά της ταινίας «Ζουλού» το 1964. «Έκανα εμετό και

έτρεξα έξω από την αίθουσα. Όλοι είχαν αηδιάσει μαζί μου. Από τότε δεν έχω δει

ποτέ ξανά δοκιμαστικά. Τώρα βέβαια δεν με πειράζει. Ξέρω τι θα δω, έχω

συνηθίσει. Και ξέρω καλά και την ηλικία μου».

Ο Κέιν δεν διστάζει να μιλήσει για τον εαυτό του με τα καλύτερα λόγια. Δεν

ντρέπεται καθόλου να πει «είμαι ταλαντούχος, έξυπνος, πετυχημένος και

πλούσιος». Αλλά το κάνει τόσο ουδέτερα χωρίς καθόλου περηφάνια ή ψεύτικη

μετριοφροσύνη, που νομίζεις ότι αναφέρεται σε άλλον. «Μην ξεχνάς ότι όταν

έγινα γνωστός και απέκτησα κάποια χρήματα ήμουν ήδη 30 χρόνων. Ο χαρακτήρας

μου ήταν διαμορφωμένος από χρόνια. Ήμουν σκληραγωγημένος σωματικά λόγω του

στρατού, ψυχικά και ηθικά σταθερός. Δεν ήμουν ψεύτικος».