H «φωτεινή» πλευρά του στρες

Το στρες είναι κακό αλλά ταυτόχρονα έχει οφέλη, τόσο σωματικά όσο και

ψυχολογικά. Μια ορισμένη ποσότητα έντασης, όχι μόνο μας κάνει καλό αλλά είναι

και ζωτικής σημασίας για την υγεία μας.

Οι σωματικές συνέπειες του στρες είναι προβλέψιμες και προφανείς. Το

καρδιαγγειακό σύστημα υποκύπτει πρώτο (η καρδιά χτυπάει δυνατά, αρχίζουμε να

ιδρώνουμε) και ακολουθεί το αναπνευστικό (θέλουμε αέρα) και μετά το πεπτικό

(χάνουμε την όρεξη). Μπορεί να ακολουθήσει η αναζήτηση ηρεμιστικών – με τη

μορφή του αλκοόλ, των ναρκωτικών ή των τσιγάρων – και πριν το καλοκαταλάβεις

το στρες σε έχει νικήσει.

Εντούτοις ένας βαθμός στρες είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει. «Αν θέλεις να

ζήσεις μια μακρά και υγιή ζωή, το χειρότερο που έχεις να κάνεις είναι να

αποφεύγεις το στρες, είτε στο μυαλό είτε στο σώμα», λέει ο καθηγητής Μάριος

Κυριαζής, ιατρικός σύμβουλος της Βρετανικής Εταιρείας Μακροβιότητας. «H

γήρανση οφείλεται σε μείωση της πολυπλοκότητας του συστήματός μας και ο τρόπος

για να αυξήσει κανείς την πολυπλοκότητα αυτή είναι να προκαλεί το σύστημα. Αν

θέλεις να ζήσεις πολλά χρόνια και υγιής, μην βολεύεσαι σε ρουτίνες».

Το καλύτερο παράδειγμα για να κατανοήσει κανείς αυτό το «υγιές» στρες,

σημειώνει ο γιατρός των «Τάιμς», ο δρ Τόμας Στάταφορντ, είναι η σωματική

άσκηση. H έντονη γυμναστική δημιουργεί επικίνδυνες ελεύθερες ρίζες και οξέα,

ενώ ταυτόχρονα προκαλεί ήπιες βλάβες στον μυϊκό ιστό. Παράλληλα όμως κάνει να

ξεκινήσει μια διαδικασία επισκευής, με την οποία καταστρέφονται οι ελεύθερες

ρίζες και θεραπεύονται οι μύες.

«Αντιμετωπίστε το»!

«Το στρες είναι αυτό που αισθάνεται κανείς όταν αντιμετωπίζει μια κατάσταση

που πιστεύει πως υπερβαίνει τις ικανότητές του», λέει ο Φρανκ Μποντ, λέκτορας

Ψυχολογίας στο Κολέγιο Γκόλντσμιθς του Λονδίνου. Σύμφωνα με τον δρα Μποντ,

ουδείς απολαμβάνει το αίσθημα του στρες, αλλά αυτοί που τα καταφέρνουν

καλύτερα να το αντιμετωπίσουν έχουν υψηλά επίπεδα αυτού που αποκαλεί

«ψυχολογική ευελιξία». Και αυτοί που είναι ψυχολογικά ευέλικτοι, δεν διστάζουν

να μπουν σε καταστάσεις που τους προκαλούν φόβο για να επιδιώξουν τους στόχους

τους. «Άνθρωποι που αντιμετωπίζουν καλά το στρες, συνήθως επιτρέπουν στον

εαυτό τους να νιώσει φόβο», λέει ο δρ Μποντ. «Χάρη στην ψυχολογική ευελιξία,

χρησιμοποιούν τον φόβο τους για έναν εποικοδομητικό στόχο. Το να διασχίσεις

τρέχοντας έναν αυτοκινητόδρομο δεν θα βοηθήσει να είναι μειωμένο το στρες σου

όταν το ξανακάνεις, αλλά αν κάνεις μια παρουσίαση στη δουλειά που σε φοβίζει,

τη δεύτερη φορά το στρες σου θα είναι μικρότερο και η εμπειρία καλύτερη».

«Είμαι «τζάνκι» της αδρεναλίνης»

ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΙ είναι συνηθισμένοι στο να αντιμετωπίζουν επιτυχώς το

στρες. Κοιμούνται καλά, τρώνε καλά, ασκούνται και δημιουργούν καλές σχέσεις.

Και μερικοί, πολύ λίγοι, δεν μπορούν να χορτάσουν το στρες. Όπως ο Πιρς

Μόργκαν, ο πρώην διευθυντής της βρετανικής εφημερίδας «Ντέιλι Μίρορ». Σε μια

γεμάτη στρες ημέρα στη δουλειά, «συνήθως έριχνα γροθιές στους τοίχους μέχρις

αίματος», λέει. «Κάτι συνέβαινε στο σώμα μου και δεν μπορούσα να σταματήσω»,

λέει. Εάν δεν έκανε κάτι τέτοιο, έπινε μεγάλες ποσότητες αλκοόλ – μια φορά

ήπιε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί σε τρία λεπτά – ή τα έβαζε με όποιον είχε την

ατυχία να βρίσκεται κοντά του. «Αν βρίσκομαι υπό πίεση και «στριμωγμένος στη

γωνία», βγαίνω στην επίθεση. Αποφεύγω όποιον είναι ήρεμος στη ζωή του.

Περιστοιχίζομαι με άλλους «τζάνκι» της αδρεναλίνης. Αν είναι να «πέσω», θα

«πέσω» με φωτιές να μαίνονται…».

Επιμέλεια: Γιώργος Αγγελόπουλος