ΓIANNHΣ MANTAΦOΥNHΣ Ο Έρωτας προσγειώνεται στην Kαλαμάτα

Τον είδαμε πέρσι, περίπου τέτοιες μέρες, να ίπταται του Ολυμπιακού Σταδίου.

Ήταν ο φτερωτός, ο ιπτάμενος Έρωτας στην Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων

της Αθήνας που υπέγραψε ο Δημήτρης Παπαϊωάννου. Φέτος, ο Γιάννης Μανταφούνης,

χορευτής με καριέρα έξι χρόνων σε ξένα χορευτικά συγκροτήματα, ντεμπουτάρει

επίσημα και ως χορογράφος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Μαζί με τη

φίλη του από τα παιδικά τους χρόνια, την Κατερίνα Σκιαδά, και με τη στενή

συνεργασία του Αναστάση Γούλιαρη στη μουσική, παρουσιάζουν, συνυπογράφοντας τη

χορογραφία, το τριαντάλεπτο «πρότζεκτ», όπως επιμένει να το χαρακτηρίζει, με

τον τίτλο «Προβάλλοντας τη σκιά».

Πατέρας του ο – χορευτής και σήμερα, ενεργός πάντα – χορογράφος Χάρης

Μανταφούνης, που κόμισε νέες προτάσεις στον ελληνικό χορό και ανήκει στους

ανθρώπους που τον προχώρησαν. Μητέρα του η Ελβετίδα – με κροατικές ρίζες –

χορεύτρια Ιβόν Ριμπάρ – Ιβόν Μανταφούνη, πια, σήμερα. Στην Αθήνα γεννήθηκε και

στο Ψυχικό μεγάλωσε το μοναχοπαίδι τους, ο Γιάννης. Μέσα στον χορό. Από μωρό.

Ήταν λογικό, ίσως, επακόλουθο να επιλέξει τον ίδιο χώρο.

Άρχισε τα μαθήματα χορού στα εννιά. «Σταμάτησα σε δύο μήνες. Δεν μου άρεσε

καθόλου», λέει και γελάει. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον, όμως… Θα ξαναρχίσει

πάλι στα δεκατρία. Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης για ενάμιση χρόνο και μετά

φεύγει στο Παρίσι, στο Ανώτερο Εθνικό Ωδείο Μουσικής και Χορού – πέντε χρόνια

σπουδές. Θα αποφοιτήσει το 1999 και θα περάσει αμέσως στην Ομάδα Χορού της

Όπερας του Γκέτεμποργκ. Θα επιστρέψει στην Ελλάδα για να συνεργαστεί σε δύο

δουλειές του πατέρα του, με την «Ομάδα Σύγχρονου Χορού» που εκείνος διατηρεί.

Το 2003 εντάσσεται στη δύναμη του νεανικού «Νέδερλαντς Ντανς Θίατερ 2». Και

από τον Ιανουάριο ανήκει πια στην ομάδα του Γουίλιαμ Φορσάιθ, που εδρεύει στη

Φρανκφούρτη.

«Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με κάποιον και είμαι τόσο ευχαριστημένος.

Ο Φορσάιθ έχει έναν δικό του, πολύ προσωπικό τρόπο δουλειάς. Δεν υπάρχει

περίπτωση να κάνεις δεύτερη φορά το ίδιο πράγμα. Νιώθεις σαν να είσαι κάθε

μέρα σε άλλη ομάδα. Αλλά ό,τι κάνει το κάνει με γνώση. Και ό,τι σου ζητάει να

κάνεις, το αφήνεις στο στούντιο, δεν σε ακολουθεί στο σπίτι. Έχει μια υγεία

αυτό».

Έρχεται τακτικά στην Ελλάδα. «Έξω είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα. H Ελλάδα

μού πάει, την αγαπάω, με τα παιδιά που έχω δουλέψει εδώ περνώ πολύ καλύτερα

απ’ ό,τι περνάω με τα παιδιά έξω, αλλά εδώ, στη δουλειά, όπως γίνεται, κάτι

δεν μου «κολλάει». Έμαθα αλλιώς. Από την άλλη, όσο κι αν είναι αντιφατικό αυτό

που λέω, θέλω και να γυρίσω. Είμαι δέκα χρόνια έξω. Αν μείνω κι άλλο, γίνεται

δίκοπο μαχαίρι: θες να γυρίσεις και δεν μπορείς. Αλλά δεν έχω εδώ και κάποιον

άνθρωπο με τον οποίο θα ‘θελα πραγματικά να συνεργαστώ. Όπως είναι ο

Φορσάιθ…».

Πολύ λεπτός, ωραία, λαμπερά μάτια, βλέμμα έξυπνο και ζωντανό, συμπαθητικός,

μαύρο φανελάκι αμάνικο, με γέλιο συχνό αλλά συγκρατημένο, επιφυλακτικός στην

αρχή, «λύνεται» όταν πάρει θάρρος. Παιδί ακόμα στη συμπεριφορά, αλλά και

ώριμος στη σκέψη – μου εξηγεί, ενώ πίνει τον χυμό του, πως δεν βιάζεται στη

ζωή και στην τέχνη του.

Και τι ονειρεύεστε στα είκοσι τέσσερα;

«Να σας πω κάτι; Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, έχω πάψει να ονειρεύομαι. Γιατί

πάνε όλα καλά… Είμαι πολύ ευχαριστημένος. Είμαι σε μια δουλειά που μου

αρέσει, έχω τέσσερις μήνες να έρχομαι εδώ και να βλέπω τους φίλους μου, έχω

μια κοπελιά με την οποία τα πάω πολύ καλά, με βοηθούν τα άτομα που δουλεύω

μαζί τους… Γιατί να ονειρευτώ κάτι αλλιώτικο απ’ όσα έχω;».

Και η απαραίτητη αναφορά στους Ολυμπιακούς…

Γελάει πάλι. «Σταθερή αξία… Το ευρώ μας… Πολύ ωραία εμπειρία. Έμαθα κατ’

αρχάς μια καινούργια τεχνική: να πετάω. Θα ήθελα να το ξανακάνω».

Πώς ήταν από ψηλά;

«Δεν τον έβλεπα εκείνη την ώρα τον κόσμο. Να κρέμομαι από ένα σκοινί…. Ούτε

που σκεφτόμουν. Ήταν απλώς η δουλειά μου. Μετά κατάλαβα τι έγινε».

«Σπουδή για το κέφι μας»

Τι θα δούμε στην Καλαμάτα; Τι ακριβώς είναι το «Προβάλλοντας τη σκιά»;

«Είναι μια σπουδή που την κάναμε για το κέφι μας. Θέμα μας είναι η

επικοινωνία. Πρόκειται για ένα στενά δεμένο τρίγωνο: οι δύο χορευτές και ο

μουσικός. Με τον κόσμο να κάθεται πολύ κοντά. Το ήθελα αυτό. Αλλάξαμε πολλά

πράγματα από την αρχική ιδέα όσο δουλεύαμε το κομμάτι αλλά, μετά, ξαναγυρίσαμε

σε πολλά από τα πρώτα. Αλλάζει συνέχεια το πρότζεκτ. Έχω φάει φαίνεται τον…

ιό Φορσάιθ». Γελάει.

INFO

Στο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας, Κυριακή στις 20.00 και Δευτέρα,

Τετάρτη στις 22.00. Εισιτήρια: 20, (φοιτητικό) 15 ευρώ. Πληροφορίες και

κρατήσεις: τηλ. 27210-203.74.