Ίσως η σημαντικότερη πλευρά των βομβιστικών επιθέσεων στο Λονδίνο είναι η

εξής: όταν βομβιστικές επιθέσεις τύπου Τζιχάντ συμβαίνουν στο Ριάντ, αυτό

είναι ένα πρόβλημα μεταξύ μουσουλμάνων. Είναι ένα αστυνομικό πρόβλημα για τη

Σαουδική Αραβία. Αλλά όταν βομβιστικές επιθέσεις γίνονται στο μετρό του

Λονδίνου, αυτό γίνεται ένα πρόβλημα πολιτισμού. Κάθε μουσουλμάνος που ζει σε

μια δυτική κοινωνία γίνεται ξαφνικά ύποπτος, μια εν δυνάμει κινούμενη βόμβα.

Και όταν αυτό συμβαίνει, σημαίνει πως οι δυτικές χώρες θα δελεαστούν να

καταστείλουν ακόμη σκληρότερα τους δικούς τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς.

Αυτό είναι βαθιά ανησυχητικό. Όσο περισσότερο οι δυτικές κοινωνίες κοιτούν με

υποψία τους μουσουλμάνους πολίτες τους, τόσο περισσότερες εσωτερικές πιέσεις

αυτό δημιουργεί και τόσο περισσότερο αποξενώνονται οι ήδη αποξενωμένοι νεαροί

μουσουλμάνοι. Αυτό ακριβώς ονειρεύτηκε ο Οσάμα Μπιν Λάντεν με την 11η

Σεπτεμβρίου: να δημιουργήσει ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα στον μουσουλμανικό κόσμο

και την Δύση.

H στιγμή είναι λοιπόν κρίσιμη. Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να

περιορίσουμε τις πολιτισμικές επιπτώσεις αυτών των βομβιστικών επιθέσεων. Αλλά

αυτό δεν θα είναι εύκολο. Επειδή, αντίθετα απ’ ό,τι συνέβαινε μετά την 11η

Σεπτεμβρίου, δεν υπάρχουν προφανείς, εύκολοι στόχοι για να προβεί κανείς σε

αντίποινα για βομβιστικές επιθέσεις όπως αυτές στο Λονδίνο. Δεν υπάρχουν

προφανή τρομοκρατικά αρχηγεία και στρατόπεδα εκπαίδευσης στο Αφγανιστάν που να

μπορούμε να πλήξουμε με πυραύλους Κρουζ. H απειλή της αλ-Κάιντα έχει υποστεί

μετάσταση. Δεν είναι πλέον κάθετη, είναι οριζόντια, επίπεδη και ευρέως

διαδιδόμενη, λειτουργεί μέσω του Ίντερνετ και μικροσκοπικών πυρήνων.

Είτε λοιπόν ο μουσουλμανικός κόσμος πρέπει να αρχίσει να περιορίζει πραγματικά

και να καταγγέλλει τους εξτρεμιστές του είτε η Δύση πρέπει να το κάνει γι’

αυτόν. Και η Δύση θα το κάνει σκληρά, ωμά – αποκλείοντάς τους, αρνούμενη να

τους δώσει βίζες και καθιστώντας κάθε μουσουλμάνο ύποπτο μέχρι να αποδείξει

πως είναι αθώος. Και επειδή πιστεύω πως αυτό θα ήταν καταστροφή, έχει ουσιώδη

σημασία ο μουσουλμανικός κόσμος να αφυπνιστεί, να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει

σ’ αυτόν μια «τζιχαντιστική» λατρεία του θανάτου. Αν δεν καταπολεμήσει αυτή τη

λατρεία του θανάτου, αυτό τον καρκίνο, στο εσωτερικό του, θα μολύνει τις

σχέσεις μουσουλμάνων-Δύσης στα πάντα. Μόνον ο μουσουλμανικός κόσμος μπορεί να

ξεριζώσει αυτή τη λατρεία του θανάτου. Γιατί τη μεγαλύτερη περιοριστική δύναμη

στην ανθρώπινη συμπεριφορά δεν την έχει ο αστυνομικός ή ο συνοριακός φρουρός.

H μεγαλύτερη περιοριστική δύναμη στην ανθρώπινη συμπεριφορά είναι αυτό που

θεωρούν επαίσχυντο ένας πολιτισμός και μια θρησκεία. Τα διώροφα λεωφορεία του

Λονδίνου και το μετρό του Παρισιού, όπως και οι αγορές στο Ριάντ, το Μπαλί και

το Κάιρο, δεν πρόκειται να είναι ασφαλείς όσο η μουσουλμανική κοινότητα και οι

πρόκριτοί της δεν επιτίθενται, δεν απο-νομιμοποιούν, δεν καταδικάζουν και δεν

απομονώνουν τους εξτρεμιστές που υπάρχουν ανάμεσά τους.

Τελευταία Νέα