Χωρίς περίτεχνες εισαγωγές: Το μεγαλύτερο δάσος βελανιδιάς σε ολόκληρη τη

Βαλκανική Χερσόνησο βρίσκεται εδώ, στο Ξηρόμερο Ακαρνανίας. Κι αυτό το

πανάρχαιο δρυοδάσος κινδυνεύει να εξαφανιστεί! Διαβάζω το περιοδικό «η

Βελανιδιά» που είχε την ευγένεια να μου στείλει ο φιλόλογος και συγγραφέας

Νίκος B. Καρατζένης και δεν πιστεύω στα μάτια μου. Επαγγελματίες

λαθροϋλοτόμοι, πλιατσικολόγοι που κόβουν δέντρα για να επεκτείνουν το χωράφι

τους, αδηφάγα επιχειρηματικά συμφέροντα – όλα αυτά με τη βροντερή ανοχή και

αδιαφορία της Πολιτείας. Αντιγράφω από το άρθρο του Παναγιώτη Δ. Λαζαρόπουλου

του Συλλόγου Φίλων Βελανιδιάς και Περιβάλλοντος «H Αμαδρυάδα», που εκδίδει και

το περιοδικό: «H επαρχία μας με το μεγαλύτερο δρυοδάσος των Βαλκανίων δεν

διαθέτει ούτε επιστημονικό προσωπικό για τη φροντίδα του, αλλά ούτε

δασοφύλακα. (…) H Πολιτεία δεν το έχει αναγνωρίσει, ως όφειλε, σε Εθνικό

Δρυμό. Ακόμα τούτο το δάσος δεν έχει το δασαρχείο του, αλλά υπάγεται στο

δασαρχείο Βάλτου, που δεν μπορεί ούτε τη δική του περιοχή να καλύψει…».

Θα μπορούσα ν’ απαριθμώ τις καταγγελίες και να μεταφέρω την οργή των ανθρώπων

που παλεύουν για τη σωτηρία ενός αρχαίου ορφικού Δρυμού. Καθώς όμως δεν έχουν

τον νόμο στα χέρια τους, θα τελειώσω το σημείωμα αλλιώς. Σε μία σελίδα του

περιοδικού υπάρχει επιστολή του ευρωβουλευτή Γιάννη Βαρβιτσιώτη, που συγχαίρει

τους υπευθύνους του περιοδικού για τις προσπάθειές τους, τις οποίες αποκαλεί

«άξιες μίμησης και επαίνου». Θαυμάσια, αλλά με συγχαρητήρια δεν σώζεται το

δρυοδάσος Ξηρομέρου. Πολιτικοί σαν τον Γιάννη Βαρβιτσιώτη μπορούν με

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ παρεμβάσεις σε φορείς και ανθρώπους να χτυπήσουν το κακό στη ρίζα

(της βελανιδιάς). Κανείς δεν θα τον κατηγορήσει για… ρουσφέτι.

Μουσείο Βόλου: Επέκταση μετά έναν αιώνα…

Τον περασμένο Αύγουστο ολοκληρώθηκε η επέκταση του Μουσείου Βόλου, έπειτα από

προσπάθειες που κράτησαν περίπου έναν αιώνα, σημειώνεται στο εισαγωγικό

κείμενο του περιοδικού «εν Βόλω», που αφιερώνει το νέο τεύχος στο

Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου, το κυριότερο Μουσείο του θεσσαλικού

χώρου. Το αφιέρωμα χωρίζεται σε δύο ενότητες. Στην πρώτη διαβάζουμε για την

περιπέτεια του κτιρίου από το 1909 έως σήμερα, καθώς και «για τη δράση των

ανθρώπων που στελέχωσαν την ΙΓ’ Εφορεία και αγωνίστηκαν για την ανάδειξη και

έκθεση των αρχαιολογικών θησαυρών της περιοχής». H δεύτερη ενότητα

περιλαμβάνει ξενάγηση στις αίθουσες του Μουσείου, ενώ παράλληλα παρουσιάζεται

«η φιλοσοφία του νέου τρόπου έκθεσης των μόνιμων συλλογών που έγινε με βάση

σύγχρονες μουσειολογικές και μουσειοπαιδαγωγικές αντιλήψεις». Από το

αρχαιολογικό πεδίο και δύο ακόμα θέματα εκτός αφιερώματος: 1.

Φωτογραφίες από παλαιότερες αρχαιολογικές ανασκαφές στη Μαγνησία. Τρεις

χρονολογούνται από τις αρχές του περασμένου αιώνα. 2. Παρουσίαση του

έργου του καθηγητή Γιώργου Χουρμουζιάδη, με ιδιαίτερη έμφαση στη συμβολή του

αρχαιολόγου στο Μουσείο Βόλου. Να σημειώσω ότι την επιμέλεια του προσεγμένου –

και εικαστικά – αφιερώματος είχε η διευθύντρια της ΙΓ’ Εφορείας Προϊστορικών

και Κλασικών Αρχαιοτήτων, δρ Βασιλική Αδρύμη – Σιαμάνη, η οποία άλλωστε είχε

τον συντονισμό και την οργάνωση για την ολοκλήρωση του Μουσείου.

ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ. Το αισθητά βελτιωμένο νέο τεύχος του περιοδικού «Δελ,

έαρ» που εκδίδει η Ασημίνα Χασάνδρα, αρχίζει με μια «λανθάνουσα» έως

σήμερα παράγραφο του ποιήματος «Οκτάνα» του Ανδρέα Εμπειρίκου που βρέθηκε στα

κατάλοιπα του ποιητή. Στα ερωτήματα γιατί έγραψε αυτήν την παράγραφο ο

Εμπειρίκος και γιατί τελικά δεν την περιέλαβε στην «Οκτάνα» απαντά

σχολιάζοντας ο Γ. Γιατρομανωλάκης. Γεύση από την παράγραφο: «Δεν θα εξετάσω

τας λεπτομερείας. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι ότι η νέα πόλις θα κτισθή και

ότι θα είναι αυτή η πρωτεύουσα του κόσμου. Και θα ευρίσκεται η Πόλις όχι

μακράν από τα δάση, όχι μακράν από τας φυτείας (μεταξύ άλλων του καφέ) πολύ

κοντά εις την κοίτην ενός μεγάλου ποταμού, όπως ο Magdalena (…), πολύ κοντά

εις την βλάστησιν των αδιαπτώτων οργασμών όπου αι περιπαθείς περιπλοκάδες και

οι γλυκείς οποί της ηδονής θα εκφράζουν και θα πραγματοποιούν τους έρωτας της

γης και των ανθρώπων, των μελαψών και των ξανθών, των νέγρων, των ινδών και

ινδομιγάδων».

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ: Το περιοδικό «Ελιμειακά» εκδίδει ο Σύλλογος

Κοζανιτών Θεσσαλονίκης, αλλά τα ενδιαφέροντα των συνεργατών του επεκτείνονται

στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας. Καλό δείγμα, η μελέτη του

Νικολάου Δημ. Σιώκη για τις άγνωστες προσωπικότητες από την Κλεισούρα

Καστοριάς. Π.χ., «Ο Αλκιβιάδης Νούσια (1864 – 1938) γνωστός με το αναγκαστικά

σλαβοποιημένο όνομα Branislav Nusic υπήρξε ο μεγαλύτερος κωμωδιογράφος και

δραματουργός της Σερβίας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από Κλεισουριώτες γονείς,

τον Γεώργιο Νούσια και την Αγάπη (Ljubica), που εργάζονταν εκεί ως μαγαζάτορες

– παντοπώλες». Άλλο: «Ο Μάρκος Μπέζα (1882 – 1949), ένας από τους μεγαλύτερους

Βλάχους κλασικούς ποιητές, γιος της Ασπασίας και του Γιώργη Μπέζα, γεννήθηκε

στην Κλεισούρα ή Βλαχοκλεισούρα της Μακεδονίας στις 29 Ιουνίου 1882.

Προερχόταν από οικογένεια μεγαλεμπόρων…». Ακολουθούν ενδιαφέρουσες

λεπτομέρειες για τη ζωή και το έργο των προσωπικοτήτων εκ Κλεισούρας.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

«H ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ»: Βιργινίας Μπενάκη 19-21, Αθήνα 104 36. Τηλ.

210-5230.359.

«EN ΒΟΛΩ»: Μικρασιατών 81, Κτίριο Σπίρερ, Βόλος 383 33. Τηλ.

24210-39644.

«ΔΕΛ, EAP»: Βελβενδού 8, Αθήνα 113 63. Τηλ. 6934693513.

«ΕΛΙΜΕΙΑΚΑ»: Αρριανού 16, Θεσσαλονίκη 546 35. Τηλ. 2310-203.965.

Τελευταία Νέα